Co teraz czytacie? Forumowicze forumowiczom polecają/odradzają

[parsom]

Jeżeli znacie Singera np. tylko ze "Sztukmistrza", to zdecydowanie polecam niedawno wydany zbiór opowiadań (zwłaszcza, że w przeciwieństwie do wcześniejszych wydań tutaj całość jest tłumaczona z jidysz).
Zgodnie z tematem wątku - teraz czytam, więc oglądu całość jeszcze nie mam. Ale to co do tej pory przeczytałem to absolutne mistrzostwo, niepodobne w zasadzie do niczego (no, może poza jednym czy dwoma opowiadaniami z początków kariery), ale jednocześnie, mimo swojej specyfiki i egzotyki, dotyczące sedna ludzkiej egzystencji w różnych jej wymiarach. Singer jednak umiał w opowiadania jak mało kto.
Dla mnie dodatkowa frajda to fakt, że akcja wielu tych opowiadań toczy się w znanych mi okolicach.



Niedawno wydane, jeżeli ktoś ma chęć to raczej warto się pospieszyć, książki z BN dość szybko znikają.

A przy okazji - niedawno wyszło też pierwsze tłumaczenie "Sztukmistrza z Lublina" z jidysz. Nakład podobno nieduży (czyli 1000 egzemplarzy), do kupienia tylko w dwóch miejscach w Lublinie i na allegro:
https://allegro.pl/oferta/sztukmistrz-z-lublina-isaac-bashevis-singer-nowe-tlumaczenie-15182693596

[Nawimar III]

Ja kolei po lekturze opowiadań nieco bliższych nam chronologicznie, w wykonaniu twórczo wciąż aktywnego Zbigniewa Masternaka. Swoją drogą po raz pierwszy zetknąłem się z jego utworami w formule ich komiksowej adaptacji (album "Nędzole" według scenariusza Roberta Zaręby). No i "pykło". Przy czym jakby na przekór moim gustom, bo tzw. kroniki codzienności to na ogół nie moja bajka. A jednak bezpretensjonalność tekstów Masternaka sprawiła, że obecnie po przejawy jego twórczości sięgam bardzo chętnie. Poniżej zwięzła refleksja o wydanej niedawno "przekrojówce" jego autobiograficznego cyklu "Księstwo":

https://mezotyda.blogspot.com/2024/10/mistrz-swiata-we-wszystkim.html

[JakubM]

"Ludzie z mgły" - mamy tu mój ulubiony motyw - każde małe miasteczko ma swoje tajemnice.

Książka bardzo mnie wciągnęła, czytałem ja krótko po Kolekcjonerze Kości, i większą radość z niej czerpałem.

Oceny ma wysokie więc raczej doceniana jest to pozycja.


h

[JakubM]

PRZEJŚCIE - Justin Cronin.

Pierwszy tom trylogii apokaliptycznej. Tom pierwszy wciągnął mnie w prawie 800 stronnicową powieść niczym wygłodniały karp kulkę proteinową gdzieś na Mazurach. Mamy wprowadzenie w historie, 100 letni przeskok czasowy po "katastrofie" i społeczności które sobie jakoś radzą w strachu przed ciemnością i czających  się w mroku "wampirach". Ale bez obaw "wampiry" to nie takie jak w Zmierzchu ;-)
 
Ja jestem zachwycony i zobaczymy jak to wszystko będzie wyglądało w kolejnych tomach.

[tomsawyer]

Wiedźmin - Rozdroże kruków.

Bardzo zgrabna historia, w którą wpleciono kilka smaczków, dla obeznanych z sagą. Zawsze zastanawiało mnie skąd taki spec od ubijania potworów, potrafi ładnie i składnie się wyrażać. Mamy tu wgląd w pewien etap edukacji wiedźmina, który rzuca światło na sprawę. Liczyłem, że odmienność Geralta zostanie ukazana poprzez konfrontacje z kolegami po fachu. Stety niestety musimy uwierzyć w zapewnienia innych postaci, że Geralt mocno odstaje w swoich wyborach od pobratymców. W tym cyklu zawsze ceniłem fakt, że szlachetna postawa rzeźnika z Blaviken daje odpór zwykłej ludzkiej podłości i chamstwu. Raz słowem, a jak trzeba definitywnie, to mieczem. Nie zawiodłem się i tym razem. Jak dla mnie Sapkowski w znakomitej formie. Chciałoby się więcej.

Na koniec słowo o samym wydaniu. Widzę, że wydawca wypuścił wersje w różnych wariantach okładkowych. Dzięki temu, każdy może sobie wybrać tom pasujący do pozostałych książek sagi.
Sapkowski jest jednym z kilku autorów, dla których kupuję książki w papierowej formie. Supernowa ceni takich czytelników i wygląda, że mam na półce autobiografię. Takie k..wa czasy. Zaraza…

[Pawel.M]

Andrzej Sapkowski, Rozdroże kruków

Czas podagry...Znaczy, czas podsumowania. Dostaliśmy jeszcze raz to samo (tylko trochę inaczej). I pewnie wielu się będzie pienić: Łodcinio kupony! Skok na kasę! No i dobrze – niech sobie Sapek tak skacze nawet przez kolejnych piętnaście lat, a jak się rozkokosi, to nawet niech przebije Józefa Hena (który niedawno skończył 101 lat). A ja to będę kupował i czytał. I pewnie jeszcze chwalił. Rozdroża kruków to może nic wielkiego, ale miły powrót do świata Wiedźmina (warto przy tym pamiętać, że „nic wielkiego” w wykonaniu Sapka, to wierchy niedostępne dla większości pisarzy).

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2024/12/andrzej-sapkowski-rozdroze-krukow.html

[PJP]

Kończę czytać kolejną cegiełkę od Vesper, czyli Stalowego Szczura. Po latach nadal się nieźle czyta, chociaż wiadomo, że mocno się zestarzał i jest dość infantylny. Niemniej, akurat w tym tomie mamy początki i żołnierski los z celnymi obserwacjami socjologicznymi. Odpychać może dzisiaj gimboateizm i nonsensy, ale i tak warto mieć. Tłumaczenie jest sztywnawe (wiem, wiem sentyment za starszym) i czasem wychodzi śmiesznie jak w przypadku Żelaznego Jasia... Wcześniej był bodajże Żelazny John i o wiele lepiej pasowało to do typa i kontekstu
https://vesper.pl/zapowiedzi/1360-poczatki-stalowego-szczura-harry-harrison-oprawa-twarda-9788377315071.html

[JakubM]

Ostatnio leżała u mnie książka „Chłopcy z Placu Broni” kompletnie jej nie pamiętałem jako lektury szkolnej , zapewne nawet jej nie czytałem – bo w podstawówce głównie piłka nożna i grandy z chłopakami z osiedla się liczyły.
Po pierwszym rozdziale już nie byłem w stawnie się od niej odkleić.
Kto nie czytał to koniecznie musi nadrobić tą pozycje, a kto czytał albo wydaje mu się że przeczytał to polecam odświeżyć sobie tą lekturę, ponieważ  w wieku 40 lat inaczej się ją odbiera.



(obecnie tak sobie odświeżam te lektury wraz z moją 11 latką – i przy tej książce można sobie naprawdę pogadać)

[Gustavus_tG]

To prawda. Świetna, ponadczasowa opowieść. Czytałem niedawno z synem, bo to wszak lektura. Udało mi się go przekonać, że akurat w tym przypadku warto przeczytać samą książkę, a nie tylko streszczenie. Nie dość że przeczytał, to po skończeniu od razu przeczytał drugi raz, tak mu się spodobała.

[burberry]

Ja obecnie czytam m.in. Dzieci z Bullerbyn i bawię się świetnie. Mam zamiar sobie poodświeżać klasykę dziecięcej literatury.

[perek82]

Dzieci z Bullerbyn (na zmianę z Pipi Pończoszanką) towarzyszyły mi w samochodzie przez parę ładnych lat. Znałem na pamięć. I tak, to świetna lektura.
Ja sam teraz czytam Karierę Nikodema Dyzmy i też bawię się znakomicie.

[Spiff]

To prawda. Świetna, ponadczasowa opowieść.

Przychylam.

Zajefajna powieść!
Będąc młodą lekarką czytałem wieki temu w podstawówce.
książkę mam do dzisiaj na półce. 





ma już swoje lata. zabytek


kilka ilustracji :

Spoiler: PokażUkryj

[jotkwadrat]

Ho ho. Wydane w Stalinogrodzie.

[death_bird]

Przyznam szczerze, że jestem zaskoczony tutejszymi opiniami o książce Molnara. Mnie samemu ilekroć przypomnę sobie Nemeczka tyle razy do głowy cisną się różne spalone Rozalki albo inne zamarznięte na sopel Dziewczynki z zapałkami. Strasznie nie lubiłem tego dziewiętnasto/wczesno dwudziestowiecznego nurtu dziecięcej martyrologii.

A żeby nie było tak całkiem OT - sam zagrzebałem się w "napoleonikach" i karmię fioła siedząc obecnie w monografiach poświęconych Austerlitz (podśmiewając się przy okazji ze Scott`a).

[gashu]

Z kolei mojej starszej córce, która jeszcze jakiś czas temu zaczytywała się "Dziećmi z Bullerbyn", "Chłopcy..." zupełnie nie podeszli. Jej odczucia po lekturze mógłbym podsumować, jako jedno wielkie "WTF?".