Thorgal od Hachette (edycja 2024)

[Castiglione]

Wrzuce tu, bo jest kilka uwag dotyczących dodatków, które zawiera to wydanie.

No i jakie te uwagi?

[Martin Eden]

Mnie takie opinie o Thorgalu nie urażają.

Prawda jest taka, że gdyby Thorgal trafił do nas dopiero w obecnych czasach, miałby podobne branie i odbiór co inne frankofony od Ongrysa czy Kurca.

Sam stawiałbym go pewnie niżej niż Buddy Longwaya czy Bernarda Prince'a. Ale to do pewnej chwili, bo potem byłaby winda w górę i na pewno by ich przeskoczył.

Nie widzę problemu w kadrowaniu i sekwencjach przy walce z olbrzymem. Polecam lekturę "Zrozumieć Komiks" i "Stworzyć Komiks" - przywołuję te tytuły, bo moim zdaniem Thorgal to klasyczne przykłady tego, o czym te książki mówią.

Co do Rosińskiego: każdy, kto czytał Monografię, wie jak bardzo Van Hamme miał wpływ na kadrowanie, gdzie potrafił zrugać Rosińskiego za kompozycję. W Monografii jest właśnie przykład z tej krótszej historii z Czarodziejki, gdzie Thorgal gubi się pod lodowcem.

Sagę Winlandzką odpuściłem po 1 tomie właśnie z powodu tych niepoważnych głupotek.

[bibliotekarz]

Prawda jest taka, że gdyby Thorgal trafił do nas dopiero w obecnych czasach, miałby podobne branie i odbiór co inne frankofony od Ongrysa czy Kurca.

Może od albumu "Ponad krainą cieni" pojawiłoby się jakieś większe zainteresowanie, ale też nie wierzę by dziś "Zdradzona czarodziejka" mogła wzbudzić jakieś zachwyty.

[Blind]

No i jakie te uwagi?

"Chciałbym też napisać kilka słów o wydaniu. Jest przepiekne i godne takiego Klasyka. Papier offsetowy sprawdza się idealnie w takich tytułach. Zdobienia dodane są ze smakiem. Jednak minusem są dodatki, które zawierają spoilery..."

[Deepdelver]

Na tym etapie mistrz Rosiński nie potrafi oddać dynamiki walk.

Nie jestem wielkim fanem Thorgala, ale na hasło "oddanie dynamiki walki" w moim umyśle z wszystkich przeczytanych komiksów od razu widzę ten jeden kadr... walki z Baaldami ze "Zdradzonej czarodziejki".

[Castiglione]

"Chciałbym też napisać kilka słów o wydaniu. Jest przepiekne i godne takiego Klasyka. Papier offsetowy sprawdza się idealnie w takich tytułach. Zdobienia dodane są ze smakiem. Jednak minusem są dodatki, które zawierają spoilery..."

A, myślałem, że masz na myśli uwagi odnośnie treści tych materiałów dodatkowych.

[Pinto]

A już pojedynek z Olbrzymem to szczyt absurdu i niedopowiedzeń w kadrach.

Wychłostać i wygnać z wioski.

[tomsawyer]

Prawda jest taka, że gdyby Thorgal trafił do nas dopiero w obecnych czasach, miałby podobne branie i odbiór co inne frankofony od Ongrysa czy Kurca.

Sam stawiałbym go pewnie niżej niż Buddy Longwaya czy Bernarda Prince'a. Ale to do pewnej chwili, bo potem byłaby winda w górę i na pewno by ich przeskoczył.

Thorgal jest jedną z czołowych serii w Europie. Większość z nas miała szczęście zetknąć się z komiksem na początku lat 80-tych, a potem w 1989r. za sprawą wydawnictwa Orbita, kontynuować przygodę z serią. Wtedy też dołączyli młodsi czytelnicy.

Pamiętam jak czytajac rozpiskę na ostatniej stronie "Gwiezdnego dziecka"marzyłem o tym aby wznowiono tomy 1-6 .



W tamtych czasach, w stosunku do tego co mamy teraz, była posucha na rynku komiksowym. Thorgal mocno wrył się w świadomość ówczesnego czytelnika. Całkiem możliwe, że bez tego sentymentalnego bagażu, dziś towarzyszyłby nam mniejszy entuzjazm. Ale chyba wynika to z faktu, że czytelnik 40+ jest bardziej wybredny. Kiedyś przesunięte kolory z KAW były akceptowalne, a dziś rozkladamy wydania na czynniki pierwsze. No i marudzenie na tempo wydawania .

[Gustavus_tG]

Niekoniecznie z wieku to wynika. Młodzi konsumenci są chyba jeszcze bardziej wybredni i wymagający. To ci 40+ są w stanie więcej wybaczyć (wiele też dostrzec i zauważyć) i mają większą tolerancję. A w "tamtych czasach" narzekać na cokolwiek było bardzo niepolitycznie.

[Death]

Pierwsza opowieść o Thorgalu (czyli bez Rajskiej groty, która powstała późnej), pierwszy Asteriks, pierwsze tomy Lucky Luke'a, pierwszy Valerian, pierwszy Blueberry, pierwszy Jeremiah, pierwsze Wieże z Bois-Maury, pierwszy Buddy Longway i tak dalej, jeszcze nie są tak dobre jak najlepsze tomy serii, więc należy spiąć poślady i zobaczyć jak dobre są te serie w późniejszych odsłonach.
Nie należy mieć z tym jakiekolwiek problemu, że Zdradzona czarodziejka się komuś nie podoba, zobaczymy co napisze po Alinoe, Łucznikach, Cyklu Qa, Władcy Gór czy Wilczycy.

Przygody Gala Asteriksa, to jeszcze nie Legionista, a Zdradzona czarodziejka to nie Łucznicy.

[xanar]

Niekoniecznie z wieku to wynika. Młodzi konsumenci są chyba jeszcze bardziej wybredni i wymagający. To ci 40+ są w stanie więcej wybaczyć (wiele też dostrzec i zauważyć) i mają większą tolerancję. A w "tamtych czasach" narzekać na cokolwiek było bardzo niepolitycznie.

W sumie tak jest, taki człowiek 40+ ma porównanie do tego co jest teraz a tego jak nic nie było.
Mogłeś sobie ponarzekać, tylko co z tego jak za bardzo nie było wyboru, raczej byłeś zadowolony, że udało się coś zdobyć.

[Crono]

Pierwsza opowieść o Thorgalu (czyli bez Rajskiej groty, która powstała późnej), pierwszy Asteriks, pierwsze tomy Lucky Luke'a, pierwszy Valerian, pierwszy Blueberry, pierwszy Jeremiah, pierwsze Wieże z Bois-Maury, pierwszy Buddy Longway i tak dalej, jeszcze nie są tak dobre jak najlepsze tomy serii, więc należy spiąć poślady i zobaczyć jak dobre są te serie w późniejszych odsłonach.
Nie należy mieć z tym jakiekolwiek problemu, że Zdradzona czarodziejka się komuś nie podoba, zobaczymy co napisze po Alinoe, Łucznikach, Cyklu Qa, Władcy Gór czy Wilczycy.

Przygody Gala Asteriksa, to jeszcze nie Legionista, a Zdradzona czarodziejka to nie Łucznicy.

Generalnie racja, ja pokochałem Thorgala przez tom Łucznicy. To była dla mnie magia. Nie zgodzę się jednak z Asteriksem. Owszem, Legionista jest świetny, ale Przygody Gala to wciąż ścisła topka przygód galów 🙂

[Leszek]

Właśnie dostałem paczkę, a zupełnie zapomniałem że się na to zapisałem, i gdyby link emonitoring mi nie odświeżył mi pamięci to pewnie powiedziałbym listonoszowi ze nic nie zamawiałem i nie zapłacę... :-)
 Czytałem Thorgala w wydaniu Orbity do Wilczycy, po latach dokupiłem kolejne tomy Egmontu, zdaje się że do Krainy Olbrzymów.

Czy ktoś wie dlaczego  do Zdradzonej Czarodziejki dodano tą historię Prawie Raj? Wiem że już to czytałem kiedyś, ale było to jakby częścią innego tomu. Tak mi się zdaje.

[misiokles]

Prawie Raj zawsze było częścią Zdradzonej Czarodziejki. Jedynie w audiobooku zostało przesunięte na CD 2

[Death]

Rosiński kiedyś mówił na spotkaniu, że jak zaczęli wydawać albumy, to po prostu Zdradzona czarodziejka była za krótka i stworzyli dodatkową historię.