Jakie komiksy właśnie czytacie?

[zarombisty]

Recenzje ostatnio przeczytanych komiksów (nie tylko po polsku):

Oceny staroszkolne:
2     - totalny chłam, od razu spalić komiks i pseudoartystę (rzadko daję, bo prawie każdy komiks jest coś wart).
2 +  - totalny chłam, od razu spalić komiks (rzadko daję, bo prawie każdy komiks jest coś wart).
3     - średnie komiksy, których jest większość, raz przeczytać i zapomnieć.
3 +  - średnie komiksy, których jest większość, raz przeczytać i zapomnieć (od oceny 3 różni się tym, że ma coś dobrego w sobie, lecz za mało, lepiej sprzedać dalej)
4     - dobry komiks do którego można kiedyś wrócić (można dodać do kolekcji)
4 +  - komiks, które się bardzo spodobał, lecz czuć, że nie do końca jest taki świetny lub czegoś mu brakuje do ideału (można dodać do kolekcji)
5     - świetny komiks, który powinien obowiązkowo zostać w kolekcji (bardzo rzadka ocena u mnie, średnio 1-2 komiksy na 100 przeczytanych dostają taką ocenę).

Oceny są wg mojego gustu, także bierzcie na to poprawkę, bo są różne gusta
(inaczej nie byłoby tyle różnych alkoholi na rynku).
Przykład: To co ja oceniłem na 3 plus, to ktoś inny może ocenić na 4 plus lub 5, bo bardziej lubi te klimaty, kreskę czy ogólnie artystę (i odwrotnie).
--------------------------------------------------



AMAZING SPIDER-MAN - EPIC COLLECTION 7 - PLAGA PAJĄKOBÓJCÓW - 424 strony:

Kolejna dawka przygód pająka.
Pierwsza przygoda to współpraca z DR Strange i wydawać by się mogło, że będzie to słaby początek.
Nic bardziej mylnego - na ich drodze staje nekromanta !
Moim zdaniem to najlepsze opowiadanie tego tomu.
Chociaż walka z Venomem to coś czego nie trzeba opisywać - wszystkie potyczki pająka z Eddiem trzymają w napięciu.
Pojawia się też Kraven z martwych, rodzice Parkera, Skorpion, Electro, spider-roboty, Styx i Stone czy Solo przypominający Punishera, bo on również zabija bez skrupółów.
Jest też pojedynek gigantów w boksie: Flash kontra Parker - czy słabowity Parker wytrzyma wszystkie 12 rund ? Oto jest pytanie ...
Co do komiksu to rysunki stoją na dobrym poziomie.
Fabularnie różnie, bo są słabsze momenty typu wspominki przeszłości czy 6-częściowa saga, która mogłaby stać na wyższym poziomie (kosztem tych niepotrzebnych wspominek).
Lecz komiks i tak wart polecenia, przeszło 400 stron dobrej lektury.

Ocena: 4

--------------------------------------------------



KING SPAWN - cz. 1-30 - 756 stron:

Po dobrym Gunslingerze liczyłem na to, że King Spawn będzie równie dobrym komiksem.
Fabuła:
Wszyscy chcą, by Spawn zasiadł na piekielnym tronie, bo wtedy zostaną otwarte przejścia do Nieba i do Piekła, które zamknął Spawn.
Na drodze naszego Spawna stoją kultyści psalmu, firma Exodus, inne demony.
Dodatkowo pojawiają się dwaj inni mocni kandydaci do zdobycia tronu.
Komiks też nie ma dobrych akcji jak w Gunslingerze, wszystko toczy się jakoś tak niemrawo.
(o epickości to nawet nie wspominam).
Jedynie graficznie to ładnie wygląda - co ratuje tą ocenę, bo byłoby niżej.
Duży zawód, bo taki Darkness lepiej wygląda przy tym komiksie.

Ocena: 3

--------------------------------------------------



SONATA - 368 stron:

Fantastyka, przygodowy.
Planeta Perdita na której lądują ludzie Ran- pokojowi latający na małych smokach i ludzie-Tajanowie- agresywni i latający na szybowcah.
Są na planecie też stwory Lumani (coś jak aborygeni) i bogowie-giganci.
Dwie rasy ludzi nie przepadają za sobą.
Lecz gdy Sonata z ranów, Pau z tajanów i stwór-aborygen Treen przechodzą przez tajemniczy portal, to wtedy ludzie wspólnie zawierają sojusz by ich odnaleźć.
Tyle jeżeli chodzi o fabułę.
Komiks mimo tego, że rysunek za ładny nie jest, to fajnie się czytało.
Ciekawią portale, bogowie-giganci i do tego dochodzi szaleniec z brodą - Korbys.

Ocena: 4

--------------------------------------------------



MAD MAX - FURY ROAD - 160 stron:

Świat postnuklearny.
To tu Immortan Joe i jego gang chcą zdobyć cytadele.
Tutaj ludzie zrobią wszystko by zamiekszać w cytadeli, gdzie jest woda i jedzenie.
W cytadeli jest też arena gladiatorów, na którą chce się dostać Max.
Tyle tytułem wstępu.
Komiks to pięć opowiadań w postapokaliptycznym świecie znanym z filmów.
Opowiadania są niezłe, graficznie ładnie to wygląda, dużo też się dzieje jeżeli chodzi o fabułę.
Komiks wart polecenia.
Szkoda że jeszcze nikt nie zdecydował się wydać go w Polsce ...

Ocena: 4

--------------------------------------------------



LEVIATHAN - 552 strony:

Manga science fiction.
Napiszę tak, że miałem nie kupować tego komiksu nigdy po niskich ocenach na Gildii.
Lecz jest tak, że czytam bardzo dużo, nie interesują mnie omonatopeje tylko fabuła i rysunek, więc postanowiłem dać szansę temu komiksowi (mandze).
I bardzo dobrze zrobiłem, bo trzeba jednak samemu sobie wyrobić zdanie - przy tym komiksie widać, że jednej osobie się spodoba a drugiej nie.
Lubię takie science fiction, które zaczyna się od niespodziewanego wybuchu na ogromnym statku kosmicznym gdzieś w kosmosie.
Po dosyć krótkim czasie dwoje dzieciaków dowiaduje się, że ...
Tu niestety nie będę więcej zdradzał fabuły, bo z każdym rozdziałem wychodzi coś nowego i ciekawego.
Dodam, że historia losów postaci jest odczytywana z dziennika przez szabrowników, którzy w skafandrach przybyli na statek (znaleźli dziennik Ichinose - jednego z dzieciaków).
Komiks trzyma w napięciu do samego końca:
- kto jest odpowiedzialny za początkowy wybuch na statku ?
- co znajdą szabrownicy ?
- czy przeżyją ?
Także jak ktoś lubi science fiction to powinien dać szansę temu tytułowi.

Ocena: 4

--------------------------------------------------




LUX IN TENEBRIS - 196 stron A4:

Rok 1039, książę Kazimierz z Piastów jest na wygnaniu, lecz chce zjednoczyć kraj.
Wysyła na różne misje wojownika Wojmira i mnicha Jakusza.
Muszą zmierzyć się z poganami, ratować księżniczkę Dobroniegę czy zmierzyć się z wikingami.
To tyle fabuły.
Spodziewałem się średniego komiksu typu Mieszko, który mi nie podszedł, a dostałem komiks w stylu Thorgala !
Komiks mnie zaskoczył tak fabularnie jak i graficznie.
Do tego fajnie się to czyta.
Moim zdaniem pozycja obowiązkowa dla lubiących komiksy w stylu Thorgala.

Ocena: 4 +

--------------------------------------------------

[zawsze_spóźniony]

"Od chwili, gdy matka mnie urodziła, nigdy nie poczułam co to szczęście" to słowa głównej bohaterki komiksu pt. "Trawa", pani Lee Ok-seon. Taka też jest historia pocieszycielek, czyli przymusowych pracownic seksualnych na terenach okupowanych przez Japończyków w I połowie XX w. Cała opowieść została przedstawiona z niezwykłą subtelnością i wyczuciem. Wszystkie najgorsze i szokujące wydarzenia dzieją się jakby poza kadrem, a i tak czasami musiałem odłożyć komiks na bok i odetchnąć. Jak chociażby po scenie, gdy główna bohaterka traci dziewictwo. Kilka dymków z tekstem, czarne plansze, a tak wiele bólu. Była to dla mnie bardzo ciężka lektura i nawet nie z racji samego tematu, który sam w sobie jest niezwykle przygnębiający. Bardziej bolała mnie myśl, która tutaj została świetnie zobrazowana. Jak wiele osób na świecie rodzi się już na przegranej pozycji i rozpoczyna życie pełne bólu i cierpienia.

W omawianym komiksie główna bohaterka urodziła się w biednej rodzinie. Często chodziła głodna i była zmuszana do ciężkiej pracy już od najmłodszych lat. Status materialny jej rodziny zmusił jej rodziców, aby sprzedać ją do innej rodziny. Później do zajazdu z nadzieją na lepsze życie dla każdego. Dzięki temu miała co prawda co jeść i dach nad głową. Jednak już jako kilku letnie dziecko była praktycznie niewolnikiem zmuszanym do ciężkiej pracy. Następnie przyszła wojna i podstępem została sprzedana do publicznego domu. Dopóki była jeszcze dzieckiem, głównie sprzątała lecz wszystko zmieniło się w jedną noc. Nastało dla niej piekło, które głównie nasilało się podczas weekendów. Gdy dorośli żołnierze odwiedzali ją dziesiątkami. I tak przez całą tą historię. Jej jedynym przewinieniem był fakt urodzenia się w złym miejscu i o złej porze. Coś na co nikt z nas nie ma najmniejszego wpływu, a praktycznie całe nasze późniejsze życie zależy od tego jednego wydarzenia.

Pomimo niezwykle dołującej tematyki jest trochę nadziei w tym wszystkim. Główna bohaterka nie poddała się nigdy i odznacza się niezwykłą wolą życia. Co dla mnie jest trochę niezrozumiałe. Ja pewnie na jej miejscu poddałbym się w którymś momencie. Na końcowym etapie swojego życia stwarza wrażenie nawet trochę zadowolonej ze swej codzienności. Pomimo swojego podeszłego wieku nadal udziela wywiadów i relacjonuje co przeszła ona i jej podobne ofiary wojsk japońskich, a później rosyjskich. Domaga się oficjalnych przeprosin od tych państw i nie pozwala zapomnieć o wszystkich ofiarach tych haniebnych działań. Jest żywym dowodem okropnej historii o której Japonia wydaje się już zapomniała i udaje jakby nic z tego się nie wydarzyło.

Nie oszukujcie się. To jest naprawdę lektura z kategorii tych ciężkich, ale równocześnie absolutnie wartych przeczytania. Sam komiks poraża również swoją objętością, gdyż jest to bardzo gruba księga. Równocześnie została napisany fenomenalnie dzięki czemu lektura jest przyjemnością pomimo poruszanych wydarzeń. To jedna z tych lektur, która pewnie za kilka lat będzie stawiana obok „Mausa”, bo to podobny kaliber zarówno tematycznie jak i kunsztu opowiadania historii. Zdecydowanie warto przeczyć. 

[perek82]

Również niedawno przeczytałem. Był na liście w bibliotece, ale idąc na spotkanie z autorką kupiłem ostatni egzemplarz w okolicznej księgarni (nawet mam wrys nie chwaląc się wcale). I też stoi u mnie w hierarchii bardzo wysoko, a właściwie na samym topie.
Natomiast nie wiem, czy zyska szerszy rozgłos. Już parę lat minęło od publikacji. Aż zerknąłem, że w Polsce pierwsze wydanie było w 2021 roku, a w naszym głosowaniu Trawa zajęła 23 miejsce (to jako ciekawostka, a nie argument). I temat jest trochę mniej znany, żeby się jakoś przebić szerzej.
Niemniej jednak, polecam tytuł. Jak również Czekanie tej samej autorki - rzecz o rodzinach rozdzielonych na dziesięciolecia wskutek wojny koreańskiej.

[khomaniac]

Kilka komiksów, które w ostatnim czasie przeczytałem. Krótko:

Tablica Wenus

Trochę podobne odczucia jak po CE, chociaż mam wrażenie, że po CE wszystko było jakby bardziej jasne. Tutaj mamy raczej głębsze wody postmodenistycznego strumienia świadomości xd Ogólnie fabuła jest ok, rysunki bardzo spoko, ale chcąc to jakoś sensownie spiąć, zinterpretować, to albo jak nie mam kompetencji, albo autor w zasadzie też do końca wszystkiego nie wiedział. W każdym komiks do pokontemplowania, ale z drugiej strony niedosyt, że w sumie to wszystkich wątków nie idzie dopiąć.

Lumentral
Po zachwycie nad Alchemitem i mojej raczej chłodnej opinii o Oku Horusa bałem się, że Rafał Spórna się skończył
Serio podchodziłem z dużą rezerwą do tego komiksu, bo abstrakcyjna fabuła, to raczej nie jest mój typ (patrz wyżej). Ale tutaj dosyć duże zaskoczenie, bo bardzo przyjemnie było mi śledzić "tripy" bohaterów komiksu Tutaj znowu nie ma może ostatecznej odpowiedzi, co jest czym w komiksie, ale jednak czułem, że Rafał Spórna nie jest pretensjonaly w swoim dziele. No i bardzo fajnie odnajduje się w prostszej kresce.


Ideał
Też od wydawnictwa Kurc. Bardzo przyjemnie wizualne, kojące, stateczne. Świetnie pokolorowane. Kreska bardzo sterylna, pasuje do tematu. Fabuła niespecjalnie angażująca, nigdzie nie prowadząca. Tematyka niby na czasie, ale raczej bez żadnej głębi i nieoczywistych spostrzeżeń. Przyjemnie i szybko się czytało, ale raczej do zapomnienia.

Naturalna komedia
Tutaj też miałem duże poczucie czerpania przyjemności z obcowania z kojącymi rysunkami autorki. Do tego fajne dialogi, fajni bohaterowie, fajny humor. Nawiązania do Boskiej Komedii, myślałem, że zrobią furorę ale w sumie były mi dosyć obojętne. Komiks chce komentować pewne zachowania społeczne, ale nie był dla mnie w tym przekonujący.

Przeczytałem też trochę komiksów niezaleznych/od mniejszch wydawców.

Bruzda
Naprawdę fajna kreska. Fabuła i świat przedstawiony są wtórni do bólu. Do tego kilka zgrzytów fabularnych.   Kojarzy mi się z sesjami w D&D z liceum

Lunatyk
Przeczytałem kilka rzeczy z wydawnictwa Diablaq ale to ten zeszycik zapowiada naprawdę fajną serię. Ciekawie narysowane, ciekawie prowadzona narracja.

Przylądek na kurhanie
Ciekawa fabuła, super narysowane. Weird fiction na wypasie.

[pszemcio]

Również niedawno przeczytałem. Był na liście w bibliotece, ale idąc na spotkanie z autorką kupiłem ostatni egzemplarz w okolicznej księgarni (nawet mam wrys nie chwaląc się wcale). I też stoi u mnie w hierarchii bardzo wysoko, a właściwie na samym topie.
Natomiast nie wiem, czy zyska szerszy rozgłos. Już parę lat minęło od publikacji. Aż zerknąłem, że w Polsce pierwsze wydanie było w 2021 roku, a w naszym głosowaniu Trawa zajęła 23 miejsce (to jako ciekawostka, a nie argument). I temat jest trochę mniej znany, żeby się jakoś przebić szerzej.
Niemniej jednak, polecam tytuł. Jak również Czekanie tej samej autorki - rzecz o rodzinach rozdzielonych na dziesięciolecia wskutek wojny koreańskiej.

Może nie był to jakiś wielki hit, ale fakt, że Centrala musiała dość szybko machnęła drugie wydanie, o czymś świadczy. Poza tym widziałem kolejki do niej w Łodzi. Nie dość, że podpisywała w strefie autografów to jeszcze na dwóch stoiskach i widać, że ma dosyć spore grono czytelników.

[perek82]

Świadczy, świadczy. I też usłyszałem, że ten drugi nakład też schodzi. A to nie jest tani komiks.

[Pestak]

Punisher -Dziennik Wojenny

Na razie dobrnąłem do 132 strony (czyli pierwsze 5 zeszytów serii, które nigdy wcześniej nie zostały u nas wydane).
Boże, jak to się źle czyta, a raczej ogląda. Akcja często dzieje się w nocy i przez ten beznadziejny offset trzeba nieźle wytężać wzrok, żeby dojrzeć szczegóły rysunków. Wszystko zamazane i w czerni. Tragedia. Jeszcze gorzej wyglądają sceny tzw. wspominkowe (bez halogenu nie zabierajcie się za to).

Same historie przecietne, do najlepszych trochę brakuje. Po raz kolejny muszę pochwalić TM-Semic który pomijając je w sumie dokonał słusznego wyboru. Oczywiście odbiór fabuły może być zniekształcony przez ten cholerny papier.

Zobaczymy jak dalej będzie wchodzić. Teraz pora na pierwsze spotkanie z Wolverinem.

[Xmen]

Nie czytałem jeszcze dziennika wojennego, ale akurat czerń w komiksach Egmontu na kredzie jest kiepska, wszystko zlewa się w jedno.

[donT]

Produkt #25, pomimo pokaznej podmiany oldschoolowej i jakze charakterystycznej ekipy na nowa krew, jest wciaz bardzo porzadna i satysfakcjonujaca lektura. Przyznam, ze podchodzilem do niego z pewnym dystansem, ale zaufalem sledziowemu instyktowi i zakupu nie zaluje. Oczywiscie, nowi tworcy, nowe spojrzenie na temat - wiec jest inaczej. Zaprezentowane szorty choc w wiekszosci dupy nie urywaja, nie powoduja tez szczekoscisku zazenowania - raz lepiej, raz (ciut) gorzej, ale generalnie calosc wywiera pozytywne wrazenie. Jest smiesznie, strasznie, nostalgicznie i buzujaco testosteronem, jak to w Produkcie - pelen przekroj. Mi najbardziej podeszly szorty Roberta Sienickiego oraz Anny Krzton. Na specjalna wzmianke zasluguje Future Darko - petarda! Pelen album w koncu dodany do schowka. Jestem content i trzymam kciuki, za nastepny numer. Nie wierze, ze #26 sie nie ukaze, nie wierze...

[amsterdream]

Punisher -Dziennik Wojenny

Na razie dobrnąłem do 132 strony (czyli pierwsze 5 zeszytów serii, które nigdy wcześniej nie zostały u nas wydane).
Boże, jak to się źle czyta, a raczej ogląda. Akcja często dzieje się w nocy i przez ten beznadziejny offset trzeba nieźle wytężać wzrok, żeby dojrzeć szczegóły rysunków. Wszystko zamazane i w czerni. Tragedia. Jeszcze gorzej wyglądają sceny tzw. wspominkowe (bez halogenu nie zabierajcie się za to).

[Anonimowy Grzybiarz]

Produkt #25, pomimo pokaznej podmiany oldschoolowej i jakze charakterystycznej ekipy na nowa krew, jest wciaz bardzo porzadna i satysfakcjonujaca lektura. Przyznam, ze podchodzilem do niego z pewnym dystansem, ale zaufalem sledziowemu instyktowi i zakupu nie zaluje. Oczywiscie, nowi tworcy, nowe spojrzenie na temat - wiec jest inaczej. Zaprezentowane szorty choc w wiekszosci dupy nie urywaja, nie powoduja tez szczekoscisku zazenowania - raz lepiej, raz (ciut) gorzej, ale generalnie calosc wywiera pozytywne wrazenie. Jest smiesznie, strasznie, nostalgicznie i buzujaco testosteronem, jak to w Produkcie - pelen przekroj. Mi najbardziej podeszly szorty Roberta Sienickiego oraz Anny Krzton. Na specjalna wzmianke zasluguje Future Darko - petarda! Pelen album w koncu dodany do schowka. Jestem content i trzymam kciuki, za nastepny numer. Nie wierze, ze #26 sie nie ukaze, nie wierze...

Publicystyka przeczytana czy pominięta (i zostawiona na poniedziałek)?

[donT]

 Od deski do deski.
 

[Anonimowy Grzybiarz]

To mam nadzieję, że również się podobała 

[Castiglione]

Boże, jak to się źle czyta, a raczej ogląda. Akcja często dzieje się w nocy i przez ten beznadziejny offset trzeba nieźle wytężać wzrok, żeby dojrzeć szczegóły rysunków. Wszystko zamazane i w czerni. Tragedia. Jeszcze gorzej wyglądają sceny tzw. wspominkowe (bez halogenu nie zabierajcie się za to).

Ty jesteś jakiś upośledzony?

[michał81]

Boże, jak to się źle czyta, a raczej ogląda.

Wszyscy na forum już widzą, że masz ból dupy o to od kilku tygodni. Sprzedaj i kup sobie oryginał, może ci ulży. A na pewno forum przestanie być zaśmiecanie przez twoje jęki o tym w każdym temacie.