Jakie komiksy właśnie czytacie?

[perek82]

Cartland t. 3 - seria zmienia ton. Wcześniej głównie przygody, pościgi, strzelaniny, pułapki itd. W tym tonie akcji wyraźnie mniej, więcej budowania napięcia. Bardzo dużo przemocy i to nie tylko postrzały z daleka, ale idzie na noże i to kadrowane z bliska. Został jeszcze jeden album, zobaczymy czy końcówka serii będzie satysfakcjonująca. Jak na razie to dla mnie najlepszy tom.

[HugoDumont]

Jeszcze jeden album? Na bedetheque są tylko 3 integrale Cartlanda zbierające 10 albumów serii. Skąd info o jeszcze jednym albumie?

[perek82]

Jeden album z trzeciego integrala mi został.

[carnivale]

Posiadłość t.1 / t.2 - Po przeczytaniu tomu pierwszego pisałem w temacie LiT ,że ten tytuł ma potencjał. Dobre rysunki oraz kolorystyka nadająca świetnego ponurego klimatu , historia "klątwy" choć nie oryginalna, całkiem interesująca. Niestety po przeczytaniu tomu drugiego jestem srogo zawiedziony. Komiks cały czas czyta się dobrze, klimat utrzymany niestety zakończenie jest tak sztampowe, że aż zawyłem jak można było to tak  s@#! Jak dla mnie kładzie to całościową ocenę na łopatki, która mogła być bardzo dobra a tak jest 5/10 za klimat.

[burberry]

Cartland t. 3 - seria zmienia ton. Wcześniej głównie przygody, pościgi, strzelaniny, pułapki itd. W tym tonie akcji wyraźnie mniej, więcej budowania napięcia. Bardzo dużo przemocy i to nie tylko postrzały z daleka, ale idzie na noże i to kadrowane z bliska. Został jeszcze jeden album, zobaczymy czy końcówka serii będzie satysfakcjonująca. Jak na razie to dla mnie najlepszy tom.

Po genialnym (jak dla mnie) pierwszym zbiorczym tomie byłem nieco rozczarowany drugim integralem, który okazał się być tylko bardzo dobrym. Jestem bardzo ciekawy, jak mi przypadnie do gustu trzecia część, zwłaszcza przy takiej zmianie charakteru opowiadania.

[perek82]

Nie chcę spojlerować ale końcówka mnie strasznie rozczarowała.

Spoiler: PokażUkryj

Zabrakło jakiejś puenty, jakiegoś finału. Tak jakby w greckim dramacie nie było catharsis.Może planowano kolejne historie?

[donT]

Essex County - pierwszy raz czytalem ten komiks gdy ukazalo sie jego wydanie zbiorcze w 2009r, a wiec minelo sporo czasu zanim nasze drogi ponownie sie zeszly. I dobrze, ze tak sie stalo, bo to kapitalny tytul, do ktorego wrecz powinno sie wracac! Uwielbiam takie historie, gdzie poczatkowo, z pozoru niezwiazane ze soba watki, pieknie sie z czasem zazebiaja i lacza w wybuchowy final. Jest to wlasnie taka perelka - wzruszajaca, nostalgiczna podroz do dawnych czasow i odkrywaniu rodzinnych sekretow. Jezeli ktos jeszcze nie ma, to z cala stanowczoscia polecam. Perla.

[bibliotekarz]

W te szare i zimne popołudnia coś mnie naszło na sięgnięcie po komiksy, które leżą sobie w szafie jakieś dwa lata od momentu zakupu i nigdy nie zostały przeczytane.

Szninkiel - pewnie nikomu tutaj nie trzeba przedstawiać (oprócz mnie samego). Wiedziałem, że to fantasy czerpiące z kilku znanych źródeł (Ciemny kryształ, 2001: Odyseja Kosmiczna), nie wiedziałem natomiast, że to trawestacja wątku nowotestamentowego (Szninkiel pierwszym Chrystusem). Opowieść mocno wyuzdana (w latach 90-ych dostawały to dzieci na prezent?  ) i zdecydowanie pesymistyczna i pozbawiona złudzeń, co do natury świata i człowieka. Myślę, że zapadnie mi w pamięć. 9/10

Frankenstein żyje, żyje! - na nowo opowiedziana historia o potworze Frankensteina. Nieśmiertelny homunkulus trafia po kilku perypetiach do ponurej posiadłości starego, szalonego naukowca, gdzie tylko na chwilę odnajduje wytchnienie. Lubię rysunki Wrightsona. Historia składa się z czterech zeszytów, gdzie każdy narysowany jest nieco inną techniką. Zdecydowanie najlepiej wypada zeszyt trzeci, gdzie drobiazgowość osiągnęła poziom godny podziwu. Czwarty wykańczał już Kelley Jones po śmierci Wrightsona bazując na oryginalnym szkicu. 7/10

Wieczna wojna - klasyka s-f; lata temu czytałem powieść Haldemana będącą pierwowzorem, ale dziś niewiele już z niej pamiętam. W odległym zakątku kosmosu przez nieznaną rasę obcych zostaje zaatakowany ziemski statek, co rozpoczyna tytułową wojnę. Choć to fantastyka to czuć inspirację rzeczywistymi doświadczeniami wojennymi autora. Akcja nie pędzi do przodu, splash-page'e nie próbują szokować, po prostu wszystko jest skrojone idealnie na miarę. Ot dostajemy kilka zagadek, które utrzymują naszą uwagę przez całą lekturę. Dlaczego obcy zaatakowali? Jak wyglądają? Jakiej używają broni? Jak prowadzić wojnę, gdy rok życia załogi statku bojowego to kilka lat życia na ziemi? Wciąż w trakcie czytania, ale szykuje się ocena 9/10.

[ukaszm84]

Opowieść mocno wyuzdana (w latach 90-ych dostawały to dzieci na prezent?  )

Czy na prezent to nie wiem, ale w latach 90. mając kilka lat czytało się Szninkla, Ranxeroxa i pirackie wydania Klika

[79ers]

Miałem 9 lat kiedy dostałem Szninkla 

[grzegorz.cholewa]

Sandman - Ulotne życia

Kolejna cegiełka w stronę finału zdobyta. Kogoś nie dręczy brak odpowiedzialności za czyny Nieskończonej małolaty, która zrobiła z gościa warzywo, ot, tak? "Koniec światów" to tom, który jak się nie przeczyta to nic się nie straci ważnego?

[Death]

Każdy tom Sandmana jest ważny. A Koniec światów pokazuje finał i wielkie zakończenie Sandmana. Później są Panie Łaskawe, które łączą wszystkie tomy w całość i pokazują jak do tego finału z Końca światów doszło. Oraz Przebudzenie czyli epilog. A zatem nic ważnego nie stracisz nie czytając Końca światów. Oprócz zakończenia. Czyli stracisz wszystko.

[Leyek]

Essex County - to jeden z tych komiksów, które zacząłem czytać, podobały mi się, a nigdy nie skończyłem. Oprócz tego mam na tej liście m.in. Kinderland, Morze po kolana, Ciemności Smalandii, a nawet Żywą Stal (która była dla mnie komiksem roku 2020, dwa razy zaczynałem i większość przeczytałem, a nigdy nie skończyłem ). Plus Codzienna walka, której mam przeczytane 3/4, ale to jest tak dobre, że sobie dawkowałem jeden album na rok, a teraz jakoś ten ostatni tom ciągle odsuwam.

Wieczna wojna - to najlepsze komiksowe SF jakie u nas wyszło.

Z przeczytanych ostatnio:

Noir Burlesque t. 1 - Świetny graficznie. Scenariusz nie umywa się do gangsterskich opowieści Brubakera, Parkera od D. Cooke'a czy nawet Tylera Crossa, ale jest ok. Sztampowy, choć z twistem na zakończenie (czy prawdopodobnym to już inna sprawa i może kolejne tomy dadzą tu odpowiedź). Dobry wstęp do serii, która nawet jak nie dowiezie fabularnie to będzie świetna graficznie. Na razie ode mnie 8/10, bo czytanie (oglądanie) tego daje sporą frajdę.

Lucky Luke na siodełku - sympatyczne, zabawne i graficznie na plus. Jak reinterpretować klasyki to właśnie w taki sposób. Też 8/10.

Zupełnym przeciwieństwem od powyższego był dla mnie za to przeczytany jakiś czas temu Człowiek, który zabił Lucky Luke'a. Niezły graficznie i z pięknymi kolorami. Fabuła za to strasznie wymęczona, nieciekawa, żarty nieśmieszne, niektóre sytuację sceny nieprawdopodobne w taki zły komiksowy sposób. Do tego końcówka, w której Luke wyszedł na kompletnego idiotę. Max. 5/10.

[plast]

Dwa razy Szninkiel na jednej stronie widzę będzie

SZNINKIEL w kolorze

Szninkiel to jedno z tych dzieł, które jeśli nie ukształtowało, to na pewno bardzo mocno odcisnęło swoje piętno na moim komiksowym guście. Znakomita kreska, znakomita fabuła, znakomity klimat - całość swoją treścią i czarno-białą formą idealnie wpasowała się w ponurą końcówkę lat osiemdziesiątych i transformacji systemowej. Jakże inne to było dzieło w porównaniu do Thorgala, tych samych autorów, którego przecież poznawałem dokładnie w tym samym czasie. Później wielokrotnie wracałem do Szninkla na różnych etapach życia, za każdym razem dostrzegając i doceniając w nim coś nowego - do dziś przeczytałem go pewnie kilkanaście razy, ostatni raz gdzieś tak rok temu. Nigdy nie miałem okazji sięgnąć po wersję pokolorowaną - aż do dziś.

Po lekturze mam, cóż tu ukrywać, ambiwalentne uczucia.

Z jednej strony to kolorowa podróż do czasów wczesnej młodości - powinno mi to sprawić głównie radość i poniekąd coś takiego się wydarzyło. Ale jednocześnie zupełnie inaczej odebrałem to dzieło - dzięki kolorowi, a raczej przez ów kolor, z bardzo wielu scen umknęła ta niesamowita aura tajemniczości, grozy, okrucieństwa, smutku i beznadziei, którą czerń i biel tak dobitnie podkreślały, szczególnie ucierpiały na tym początek i koniec komiksu. Dosłowność kolorów zamknęła wrota wyobraźni na tym polu. Jednocześnie niektóre sceny dzięki kolorowi zyskały blasku, tam gdzie powinien się pojawić promyczek nadziei czy opowieść zmienia się w bardziej przygodową niż smutną, bo i takie przecież tutaj są.

Po dłuższym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że chyba powinna powstać wersja łączona Te najbardziej "fantastyczne" rozdziały mogłyby być w kolorze, ewentualnie pojedyncze kadry lub strony, a nawet postacie. A reszta w czerni i bieli.

Ogólnie oceny nie wystawiam, bo Szninklowi nie można dać mniej niż 9/10, nawet kolor tego nie odebrał. Natomiast zdecydowanie moją ulubioną wersją, póki nie ma łączonej, pozostaje oryginalna czerń i biel. W zbiorach jednak zachowam obie - może za rok przeczytam sobie to we wspomnianej formie łączonej...? Zachęcam wydawcę do przemyślenia tematu

[bibliotekarz]

Vuzz - samotny, wędrowny zabijaka i gwałciciel przemierza pustynny świat pełen olbrzymów i potworów. Album składa się z krótkich opowieści po kilka stron każda. Ich bohatera ciężko polubić. Scenariusze nie są zbyt finezyjne, ani rysunki zbyt drobiazgowe. Siłą komiksu jest nieokiełznana wyobraźnia autora. Druillet wypracował sobie charakterystyczną kreskę a kreowanego świata nie ograniczają żadne kanony, czy nawet poczucie dobrego smaku. Te frywolne opowiastki jeśli już przypominają coś innego to krótkie historie Moebiusa (i wolę jednak Moebiusa). 6/10

Mroczne Miasta 3: Wieża - moje pierwsze spotkanie z Mrocznymi Miastami. Giovanni jest konserwatorem. Mieszka od lat zupełnie sam wewnątrz bezkresnej budowli. Ponieważ brakuje mu materiałów do napraw a inspekcja się nie pojawia postanawia zejść na niższe poziomy, bo dowiedzieć się, co się dzieje. Im dłużej wędruje tym bardziej zdaje sobie sprawę z tego, że Wieża została porzucona przez projektantów i budowniczych. Ludzie zamieszkują różne jej części w izolacji, zapomniawszy o celu jej wzniesienia, zamykając się w swoich coraz bardziej odrealnionych wyobrażeniach. Tytułowa Wieża to tak naprawdę

Spoiler: PokażUkryj

Wieża Babel inspirowana obrazem Bruegla

. Fenomenalne rysunki. Schuiten awansował u mnie do grona najlepszych artystów komiksowych. 9/10