Lektury ostatnich dwóch tygodni :
1 Secret war - Pierwszy event bendisa z jego początków pisania dla marvela, sympatyczny miks powieści szpiegowskiej i superhero. Event umiarkowanie istotny dla continuity ale warto go przeczytać bo wyjaśnia czemu nick fury traci swoją posadę w shield. Na plus interesujące wątki o złu koniecznym i starcie różnych postaw moralnych, na minus kompletnie nieczytelne sceny walki (co u bendisa jest standardem). Można przeczytać ale nie jest to nic wybitnego.
2 Secret Invasion Event bardzo dziwny, bo praktycznie pozbawiony fabuły w swojej głównej serii, zbudowany właściwie wyłącznie ze scen bijatyk między superbohaterami i skrullami. Domyślam się że taka jego konstrukcja jest spowodowana koniecznością wrzucenia do niego bohaterów z większości serii wychodzących w tamtym okresie, ale przez to jest absolutnie przeładowany ilością postaci i jest to strasznie chaotyczna lektura. Same sceny walki jak przystało na bendisa napisane są kompletnie nieczytelne, i poza generalną informacją kto się z kim bije ciężko z nich wyciągnąć coś więcej.
Oceniając inwazję tylko po głównym evencie jest to lektura fatalna, na szczęscie bendis pisał równolegle w mighty i new avengers tie iny do eventu które z kolei są fantastyczne. W tamtych zeszytach otrzymujemy cała podbudowę do inwazji, wieloletni wysiłek skrulli skupiający się najpierw na odkryciu broni która jest w stanie pokonać superbohaterów a następnie stopniowym podmienianiu kluczowych postaci dla obrony ziemii na uśpionych agentów. Podobało mi się szczególnie wyjaśnienie motywacji stojącej za inwazją, skrulle to nie jednowymiarowi villaini który robią złe rzeczy dla przyjemności, a gatunek który desperacko stara się zapobiec swojemu unicestwieniu. Czytanie tych tie inów sprawiło mi wiele przyjemności i w moim odczuciu zbliżają się one poziomem do dobrej powieści sci fi, czego nie można powiedzieć o głównym evencie.
3 Mighty avengers by bendis - Tom złożony z dwóch częsci, pierwsza z nich to dwa krótkie arci o konflikcie "oficjalnych" avengers z ultronem i dr doomem. W internecie znaleźc można podejrzenia że bendis zatrudnił ghost writera do pisania tych zeszytów i jestem skłonny się z tym zgodzić, bo są one bardzo słabe i w oczywisty sposób odstają poziomem od pisanego przez tego autora równolegle new avengers. Najbardziej widać to w dialogach, ktokolwiek pisał te zeszyty wpładł na bardzo dziwny pomysł przecinania dialogów dymkami z myślami bohaterów, które nie dość że nie wnoszą nic istotnego do konwersacji to często są pełne żenującej, infantylnej treści. Druga część complete collection to tien iny do secret invasion, te są już na znacznie wyższym poziomie i były definitywnie pisane przez bendisa (więcej o nich wyżej).
4 Mighty avengers by slott - O ile w pierwszym tomie mighty avengers przynajmniej połowa zbioru trzymała poziom, to w komiksie slotta nie znalazłem absolutnie nic wartego uwagi. Autor nie może się zdecydować czy pisze poważny komiks czy raczej luźniejszą komedyjkę, w rezultacie co chwila wrzuca w dialogii czerstwe żarty i jego konflikty nie mają żadnego emocjonalnego ciężaru. Sama fabuła wydaje się być prowadzona bez celu, to miks villain of the week (jakiś 3 ligowy demon darkhold, po raz kolejny ultron i wygnany król inhumans na kolanie wymyślony przez slotta) i sztucznych konfliktów między superbohaterami które zamiast naparzanki można by rozwiązać 30 sekundową rozmową. Grupa postaci pisana przez slotta również jest fatalna, dowódca grupy hank pym pisany jest jak kompletny idiota z odpychającym charakterem i stale zranionym ego, a reszta drużyny wyłaczając herculesa jest tak mdła że nie jestem w tym momencie w stanie sobie przypomnieć jej wszystkich członków. Overarching plot z lokim kierujującym drużyną wbrew ich wiedzy tó również zawód, ostatecznie wątek ten nie rozwija się w żadnym interesującym kierunku i nie ma żadnego wpływu na większe uniwersum.
4 Daredevil nieustraszony 0 - Po przeczytaniu tego tomu rozumiem czemu większość z zebranych zeszytów nigdy nie ukazała się w większym tomie zbiorczym. Otwierający diabeł stróż jest moim zdaniem fatalny, quasi mistyczny wątek jest pełen pretensjonalnych banałów a jego wyjaśnienie kompletnie absurdalne i wyrwane bardziej ze scooby doo niż komiksu superbohaterskiego. To pierwszy komiks w tym roku w którym musiałem przeskakiwać niektóre dialogii bo nie byłem już w stanie czytać egzaltowanych mądrości jakie autor stara się czytelnikowi wtłoczyć do główy. Części macka są na odrobinę lepszym poziomie, chociaż każda z nich to ostatecznie również zawód. Pierwszy arc wprowadzający postać echo jest do bólu zachowawczy fabularnie i ma fatalne rysunki, w drugim z kolei mimo świetnych rysunków autor przegina w drugą stronę i odlatuje w mistyczne new agowe mambo jambo o odkrywaniu swojej natury w mistycznych wizjach. Ostatnia historia pisana przez boba gale to również słabizna, cały wątek procesu w którym daredevil jest oskarżany o niszczenie publicznego mienia przeczy wcześniejszemu continuity (miasto ma polisę na takie uszkodzenia), a jego zakończenie sprowadza się do naprawdę marnej deus ex machiny i "magicznego" wyjaśnienia centralnej zagadki. Odradzam ten tom fanom śmiałka, można się bardzo nieprzyjemnie przekonać jak złe mogą być komiksy z tą postacią.
5 Mermaid project - Kupiłem skuszony nazwiskiem Leo, i to już niestety jego drugi projekt spoza światów aldebarana który okazał się dla mnie fatalny fabularnie. Sama wizja świata po wielkim kryzysie w którym biały człowiek utracił swoją światową dominacje wydaje się mieć potencjał, ale autor ostatecznie nie robi z nią nic interesującego, zamiast tego skupiając się na złej korporacji która chce tworzyć ludzi-delfiny. Centralny koncept komiksu jest niesamowicie durny i autor nie robi nic żeby umocować go w rzeczywistości, w momencie w którym wprowadza kobietę z przeszczepioną połową delfina w miejsce nóg wiedziałem już że komiks pójdzie na sprzedaż od razu po skończeniu lektury.
6 Słyszeliście co zrobił eddie gein - Jedyny naprawdę dobry komiks który przeczytałem w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Czuć że jest to tytuł napisany przez prawdziwego eksperta (profesor literatury i jednocześnie znany autor książek o seryjnych mordercach) który zrobił przed napisaniem scenariusza gruntowny research i ma bardzo szeroką wiedzę o życiu i motywacjach opisywanej przez niego postaci. Jest to lektura bardzo trudna bo pokazująca bez filtra przekrój tragicznego życia Eddiego Geina, od jego toksycznej relacji z zaburzoną matką i traumatyczne wydarzenia w dzieciństwie po zbrodnie i dewiacje jakich dopuścił się w swoim dorosłym życiu. Bardzo doceniam że autor zadał sobie trud pokazania "ludzkiej" strony opisywanej postaci i w swoim komiksie zwrócił uwagę na tragizm sytuacji dla każdej ze stron która się w niej znalazła. Na uznanie zasługują również rysunki Powella, jego styl idealnie sprawdził się w oddaniu brudu, biedy i smutku jaki panował w życiu opisywanego mordercy. Dla miłośników true crime i pozycji na pograniczu psychologii/kryminalistyki pozycja obowiązkowa.
