Usagi Yojimbo

[arczi_ancymon]

Ciekawe jaki papier.

[K.Leszcz]

Jest już oficjalne info, że Stan Sakai odwiedzi Pyrkon B)

https://pyrkon.pl/stan-sakai/

[Pocztar]

No dobra, poproszę Was o pomoc, ale tylko poważne propozycje

Mianowicie mocno się zastanawiam, czy zacząć kupować Usagiego. Nie miałem wcześniej z nim za dużo do czynienia, odrzuciłem na pierwszy rzut oka. Czytałem może z jeden tom (ten z żółwiami Ninja) i... nie chwyciło. Ładnie rysowane (jak praktycznie pierwsza lepsza manga), niespecjalnie zabawne, fabuła raczej rodem z kreskówki dla dzieci.
Więc ja się pytam: co w tym jest takiego dobrego, żeby w to zainwestować? Pytam serio, bo jestem otwarty, jeśli miałbym przegapić coś naprawdę ciekawego Z góry dzięki!

[Kalander]

W Usagim masz ogromny zakres klimatyczny i tematyczny jeśli chodzi o fabułę, od zabawnych historyjek, przez klasyczną samurajską sensację do historii wręcz tragicznych, które na stałe zapadają w pamięć. Mało kto tak jak Stan Sakai potrafi przedstawić uwarunkowania feudalnej Japonii, zarówno jeśli chodzi o sposób życia, jak i niezwykle ważne w tej kulturze kategorie Honoru i Wstydu.

Jeśli chodzi o rysunki, to wiadomo, kwestia gustu. Dla mnie jednak to nie same rysunki nie są tak ważne, jak kadrowanie i umiejętność przedstawienia miliona skomplikowanych emocji na jednej stronie zaledwie kilkoma kreskami.

Dodam jeszcze, że nie bez powodu ta seria jest tak kultowa. Wiadomo, nie wszystko jest dla wszystkich, ale polecałbym mimo wszystko sprawdzić sobie pierwszy tom. Ryzyko jest niewielkie, bo na pewno w razie czego uda Ci się bez problemu odsprzedać, ale w przypadku tak znanej serii po prostu warto wiedzieć, z czym to się je, żeby ewentualną rezygnacja z niej była w pełni świadoma.

[brvk]

Gdybym zaczął znajomość z Usagim od historii z Żółwiami Ninja (nie jestem ich fanem) to byłby to koniec mojej przygody z długouchym samurajem. Na szczęście zaczynałem od początku (tj. od tego, co wydawał Egmont, czyli od tomu 9-ego) i wytrwałem bardzo długo, choć nie do końca i teraz powoli nadrabiam.

Pamiętam, że gdy Egmont kiedyś zrobił przecenę na część tomów, koledzy (tacy przed i po 30-tce) mnie spytali, czy to dobre i czy to nie dla dzieci. Streściłem im więc opowieść o generale, który dowiedział się, czym jest cierpliwość pająka (chyba z tomu Pory roku) - po wysłuchaniu obaj pomaszerowali z kompletami Usagich do kasy.

[Megatron]

Jakie są rzeczy na plus?

Bohater główny nie kieruje się złością lub zyskiem. Ile historii jest przez takie traktowanie bohatera spłaszczonych. To jest opowieść o godnym życiu, przez to i czarne charaktery mają swoją historię. Nie ma tam fabuł prowadzących do planszy na całą stronę gdzie przeciwnik dostaje z kopniaka i to naprawia Świat na jakiś czas.

Czasami nieprzewidywalne zmiany nastroju opowieści. Kilka momentów zapadło mi w pamięci przez dodanie na ostatnich stronach nowego kontekstu. Czytając jest lekko, rysunki tylko utwierdzają w przekonaniu, że jest to opowieść przygodowa, a przez to że album zawiera wiele opowieści to nie jest się pewnym kiedy kończy się jakaś i można dostać po łbie puentą.

Postacie poboczne, których pojawienie się cieszy. Taki Gen najemnik, cwaniaczek i żartowniś świetnie uzupełnia porządnego Usagiego. Sensei Katsuichi który pod szlachetną i moralizatorską postawą jest wyczuwalnie radosną postacią. Podobny czas powstania i podobna relacja mistrz-uczeń jak w Karate Kid.

Są też mielizny. Milion zbójców do zabicia i zawsze jakaś wioska do uratowania. Opowieść z żółwiami zawiera oba motywy i dodatkowo na siłę łączy dwa uniwersa. Nie należy jej traktować jako nic więcej niż reklamę.

[Pocztar]

Panowie, dziękuję za kompetentne i szczegółowe wyjaśnienia. Wiele wskazuje na to, że miałem po prostu pecha przy pierwszym kontakcie. Nie pozostaje mi zatem nic innego jak ponownie rozważyć zakup, przynajmniej pierwszego tomu, jak radził Kalander.

Jeszcze pytanko: czy powinienem powalczyć o pierwsze tomy z Mandragory? Czy moment, od którego startuje Egmont nie sprawi, że będę nieco pogubiony?

[Kalander]

Będziesz czuł, że coś wcześniej się wydarzyło, ale na początku jest spis postaci i są wyjaśnione nawiązania do poprzednich tomów. Powalczyć zawsze warto, zwłaszcza że właśnie tam jest kilka z moich ulubionych historii, ale najpierw sprawdź, czy Ci sam Usagi siedzi, żeby w razie czego niepotrzebnie się nie męczyć.

[kosmoski]

Ronina i Samuraja możesz dostać za naprawdę małe pieniądze (2 pierwsze tomiki), ja kupiłem te dwa tomy a potem wszedłem w to, co wydał Dark Horse.

[Koalar]

Pierwsze tomy trochę odbiegają graficznie od kolejnych. Nie powiem, że in minus, po prostu styl rysowania Stana Sakai był nieco inny (jakby się klarował). Uderzyło mnie to po oczach, bo po pierwszy tomik sięgnąłem po przeczytaniu kilkunastu nowszych.

[Itachi]

W Usagim masz ogromny zakres klimatyczny i tematyczny jeśli chodzi o fabułę, od zabawnych historyjek, przez klasyczną samurajską sensację do historii wręcz tragicznych, które na stałe zapadają w pamięć.

Możesz napisać w jakich tomach się pojawiają? Sam nie miałem styczności do tej pory z Usagim. Pamiętam go tylko z kreskówek kiedy gościnnie występował w TMNT. W tym miesiącu jednak zamierzam kupić pierwszy tom zbiorczy, przyjazd autora będzie do tego idealną zachętą.

[Gazza]

Sorry, że się wtrącam - ale moim zdaniem niemal każdy tomik zawiera w sobie taki przegląd fabuł. Polecam zdecydowanie - z racji swojej opasłości - w nowym wydaniu będziesz miał wszystkiego pod dostatkiem. Ta seria cechuje się właśnie taką lekkością połączoną nierzadko z dramatem. Ale również dbałością o detale, wysmakowaniem (mimika "twarzy" Usagiego zawsze mnie zachwyca) i ma w sobie to coś. Wraz z nowym wydaniem będę sobie całość odświeżał, ale do dziś pamiętam dosłownie pojedyncze kadry z każdej historii. Mają swój klimat i magię. Czasami rozwala mnie wyczucie Sakai do trywialnych spraw - dajmy na to kadr otwierający którąś z opowieści zimowych. Pamiętam opatulonego jakimś słomianym płaszczem Usagiego, przytrzymującego jedną ręką stożkowy "kapelusz", przedzierającego się w śnieżycy, a wokół jego stóp pozostawiających w głębokim śniegu ślady "crunch...crunch...." - kapitalne w swojej prostocie, a tak wspaniale oddające klimat sytuacji. Aż słychać w wyobraźni gwizd mroźnego wiatru itp.
Wspaniała seria!! Kupować, brać autograf/wrys i uścisnąć dłoń autora!

[Kalander]

@Itachi tak jak wyżej, według mnie w każdym z tych wydawanych przez Egmont grubasów znajdziesz coś dla siebie. A po jakimś czasie tak bardzo polubisz bohaterów, że nawet takie głupsze, zabawne historyjki będą sprawiać Ci dużo radości. Przynajmniej tak było w moim wypadku, gdzie też najpierw trafiłem na mniej "głębokie" historie.

Niestety konkretnych tomów nie będę w stanie Ci podać, bo wszystko czytałem ciągiem kilka miesięcy temu.

[Itachi]

Dzięki za odpowiedzi Panowie, na pewno podzielę się swoją opinią po lekturze.

[Midar]

Dzięki za odpowiedzi Panowie, na pewno podzielę się swoją opinią po lekturze.

Ciekaw jestem, Twoje opinie są wnikliwe. Ja Usagiego uwielbiam od zawsze. Może dlatego, że sam ćwiczę szermierkę mieczem samurajskim 😀.