Neil Gaiman

[komiks]

Po prostu stwierdziłem, że ludzie, którzy takie rzeczy wymyślają, zazwyczaj (zawsze?) nie są normalni.

Masz na to jakieś dane, czy to jest Twoja subiektywna obserwacja?

[parsom]

Ale tak z plaskacza czy jakimś bacikiem?

[Midar]

Jakie to szczęście, że mam prawie całą twórczość Gaimana (którą uwielbiam) na półce, bo pewnie wkrótce przestaną go wydawać.

[nayroth]

Shame!      Shame!      Shame!

[donT]

Jakie to szczęście, że mam prawie całą twórczość Gaimana (którą uwielbiam) na półce, bo pewnie wkrótce przestaną go wydawać.

Nie zdziwilbym sie. Jankesi powoli staja sie stanem umyslu. O ile juz sie nie stali.

[Dracos]

Czy ja wiem teraz wiatr zmian wieje z drugiej strony, zaraz się okaże że ten kto uważany jest za toksyczny aktyw wcale taki toksyczny na słupki sprzedażowe nie jest i może niedługo zaczną lecieć ze stanowisk piewcy cancelowania czy tam takiej quasi cenzury.

[Takesh]

Oświadczenie byłej żony Gaimana odnośnie zarzutów stawianych przez nianię.

https://www.cbr.com/neil-gaiman-amanda-palmer-human-trafficking-allegations/

[komiks]

Istnieje coś takiego jak mechanizmu powstawania fałszywych wspomnień. Technika „lost in the mall” opracowana przez Elizabeth Loftus w latach 90 udowodniła, że wyobrażanie sobie zdarzeń, może prowadzić do ich utrwalenia jako wspomnień.

lost in the mall - w badaniu uczestnikom przedstawiano kilka krótkich opisów wydarzeń z dzieciństwa, z czego jeden – opis zagubienia się w centrum handlowym – był całkowicie fikcyjny. Około 25% uczestników, mimo że zdarzenie nigdy nie miało miejsca, „przypomniało” sobie tę fałszywą historię.

[Deepdelver]

Jedyny problem z tym badaniem jest taki, że jego autorka nigdy go nie przeprowadziła, tylko sobie to wyobraziła i utrwaliła jako wspomnienie.

[komiks]

Niedawno zreplikowano badanie na wyższej próbie i usuwając błędy metodologii, które zarzucano Loftus.
Tutaj artykuł, tutaj samo zreplikowane badanie.

Sęk w tym, że pamięć nie jest zapisem na dysku twardym lub zdjęciem fotograficznym. Z biegiem czasu jest zniekształcana i pamiętamy co innego niż było w rzeczywistości. W skrajnych przypadkach możemy mieć "wycięte" całe fragmenty zdarzeń i "wklejone" rzeczy, które się nigdy nie wydarzyły. Dlatego wszystkie te zeznania po 20 latach, są grubymi nićmi szyte.

[Kadet]

Ech, no ale bądźmy konsekwentni.

Jeżeli mówimy, że nie można na tę chwilę przesądzić, że Gaiman się tego dopuścił, bo domniemanie niewinności i w ogóle, to zastosujmy tę samą postawę wobec oskarżycielek i nie twierdźmy tak ochoczo, że kłamią, mylą się albo konfabulują, bo to z kolei oskarżanie ich z naruszeniem domniemania ich niewinności. Tak więc jeśli nie chcemy osądzać, to na razie może okryjmy sprawę zasłoną ciszy, bo nie wiem, czy dojdziemy tu jeszcze do jakichś miarodajnych wniosków.

[parsom]

Tylko że badania Loftus itd. dotyczą indukowania wspomnień z dzieciństwa. I to takich, o których się "nie pamiętało" do momentu indukowania. Tutaj oskarżająca raczej pamiętała cały czas co się wydarzyło. Ale za to raczej nie da się wykluczyć, że nie zniekształciła ówczesnej interpretacji tych wydarzeń dostosowując ją do jej dzisiejszych przekonań.

[Deepdelver]

Ej, a my w ogóle zastanawiamy się czy te wszystkie kobiety wdrukowały sobie, że je źle traktował czy że to Gaiman sobie wdrukował, że je traktował właściwie?

[Pan M]

Ale ja przecież nie twierdzę, że chaosu nie ma, tak jak nie twierdzę, że dewiacje nie istnieją. Po prostu stwierdziłem, że ludzie, którzy takie rzeczy wymyślają, zazwyczaj (zawsze?) nie są normalni. Co życie zawsze potwierdza gdy tylko może, tj. gdy sprawy wychodzą na światło dzienne, jak w przypadku Gaimana.

A po co ty oglądasz lub próbujesz oglądać te "Ludzkie stonogi", w sytuacji, gdy cię to obrzydza? Wyrządzasz sobie tym sama krzywdę, co każdy psycholog potwierdzi. Wbrew pozorom świat jest bardzo prosty i każdy z nas wie najlepiej co jest dobre/normalne, a co nie. Poza osobami z zaburzeniami psychicznymi ma się rozumieć, które pewnie nie są w stanie racjonalnie ocenić rzeczywistości, ale to znikomy promil społeczeństwa. Natomiast zdecydowana większość ludzi to potrafi, w tym również osoby kontestujące normalność i hołdujące względności. Takie osoby oczywiście się do tego nie przyznają, ale w głębi serca wiedzą, że interesują się rzeczami chorymi.

Czy Ty właśnie porownales Sandmana do ludzkiej stonogi? 

Przecież Sandman nigdzie nie gloryfikuje braku moralności i tym podobnych rzeczy. Gwałciciel Kaliope zostaje ukarany, seryjni mordercy zostają pozbawieni marzeń, wreszcie sam tytułowy bohater ponosi dotkliwe konsekwencje swoich czynów. Jeżeli Sandman o czyms jest to na pewno nie o tym, że fajnie jest być zwyrolem. Chyba mylisz twórczość Gaimana z Garthem Ennisem- chociaż u tamtego też nie implikowałabym, że ta cała krwawa pupla to gloryfikacja zła bo przynajmniej część jego twórczości ma morał, choćby The Boys jako krytyka konwencji super- hero.

Mam wrażenie, że niektórzy dopowiadają sobie rzeczy w komiksach Gaimana przez pryzmat tego co teraz wyszło z jego "prywatnej kartoteki" totalnie przecząc temu co jego twórczość dość jasno mówi.

To, że z Gaimanem wyszło to co wyszło nie zmienia wymowy takiego Sandmana.

[komiks]

Tylko że badania Loftus itd. dotyczą indukowania wspomnień z dzieciństwa. I to takich, o których się "nie pamiętało" do momentu indukowania. Tutaj oskarżająca raczej pamiętała cały czas co się wydarzyło. Ale za to raczej nie da się wykluczyć, że nie zniekształciła ówczesnej interpretacji tych wydarzeń dostosowując ją do jej dzisiejszych przekonań.

Loftus wykazała między innymi, że:
- wyobrażanie sobie nieistniejącego zdarzenia, zwiększa przekonanie, że ono wystąpiło (inflacja wyobraźni).
- zachodzi integracja z prawdziwymi wspomnieniami - fałszywa narracja łączy się z autentycznymi doświadczeniami.

Czyli można sobie coś wkręcić i później trudno stwierdzić, co było rzeczywiste, a co tylko wyobrażone.

Ej, a my w ogóle zastanawiamy się czy te wszystkie kobiety wdrukowały sobie, że je źle traktował czy że to Gaiman sobie wdrukował, że je traktował właściwie?

Moim zdaniem jedno i drugie i nie sądzę, żeby to było zero-jedynkowe, może część oskarżeń jest prawdą, a cześć jest przesadzona, idealna sprawa dla sądu