Jakie komiksy właśnie czytacie?

[Sędzia]

Dobranoc, Punpunie 1-7

Najbardziej poj#$@na rzecz, jaką kiedykolwiek przeczytałem. Depresyjna, przygniatająca i niesamowicie ciężka manga. Głównego bohatera poznajemy jako dziecko. Chłopak jest wychowywany w dysfunkcyjnej rodzinie. Nie radzi sobie z emocjami, zaczyna obwiniać się za wszystkie wydarzenia, na które w ogóle nie miał wpływu. Obserwujemy jego dzieciństwo, naukę w szkole podstawowej, etap w szkole średniej, dojrzewanie i wejście w dorosłość. Punpun pogrążony jest w ogromnej depresji, nie radzi sobie w kontaktach z rówieśnikami. Stopniowo staje się pochłaniany przez mrok krążący w jego umyśle. Przez siedem tomów łudziłem się, że główny bohater wyjdzie z tego bagna i jakoś poukłada sobie życie. Zakończenie mną wstrząsnęło.

Kreska Asano jest fantastyczna, bardzo szczegółowa i pełna detali. Widać, że rozkład kadrów i ich konstrukcja była strannie przemyślana przez artystę. Mangę jednocześnie polecam, ale i przestrzegam przed czytaniem ze względu na bardzo negatywny ładunek emocjonalny.

Nie jestem w stanie podać oceny liczbowej.

No to chyba muszę nabyć drogą kupna.

[Takesh]

Nawet nie słyszałem o tym Punpunie... Ale nabrałem ochoty kupić całość...

[wujekmaciej]

Punpun to jedna z najlepszych mang ever i regularny gość wszelkich list all time. A końcówka rzeczywiście wstrząsająca. Kto nie czytał ten trąba

[Castiglione]

Też nabrałem ochoty Nieraz to widziałem, ale te okładki mnie nigdy nie zaciekawiły i nie zainteresowałem się tematem. Myślałem, że to o jakimś stworku xD

[Sybirak14]

Potwierdzam opinie o Punpunie,mocna pozycja,trudna do przeczytania na raz ,ale zdecydowanie warto .Teraz czytam Kwiaty zła (skończyłem 1  zbiorczy tom) i pierwsze skojarzenie jakie miałem  podczas czytania to Punpun.Uczucie ciągłego napięcia , niepokoju ,dyskomfortu podczas czytania ,duży ładunek emocjonalny,ciężko się od tego oderwać  .

[adamarluk]

A mnie Punpun odrzucił naiwnością. Dotrwałem do drugiego tomu.Podobnie Kwiaty zła.

[Leyek]

Miałem pisać o przeczytanych komiksach w miarę na bieżąco, ale znów nie wyszło. Dlatego wspomnę chociaż o 3 ostatnio przeczytanych polskich komiksach wartych jak najbardziej uwagi. Wszystkie pokręcone, wszystkie warte wydania na Zachodzie (Zavka ma wyjść/wyszła chyba we Francji)


Zardzewiały tankowiec (Ottoich) - dzieło monumentalne? Ktoś spojrzy na rysunki i pomyśli "co ten gościu za farmazony na forum wypisuje". Ja jednak będę trwał przy swoim zdaniu. Opowieść długo się rozkręca. Trochę czasu mija też zanim zaczyna łączyć się w spójną całość. Ale jak już ten moment nastąpi to końcówka to już jazda bez trzymanki. A po zakończonej lekturze od razu chce się czytać od nowa kolejny raz (ja przeczytałem ponownie początkowe 30 stron, które wtedy już miały sens). A i lekturę całości na pewno powtorzę dość szybko. Do tego ciekawe posłowie, które część rzeczy doprecyzowuje jednoczesnie dając tropy do dalszych poszukiwań. 9/10
PS. Istnieje kilka/wiele wersji okładki tego komiksu.
PS2. Warto obejrzeć jakąś rozmowę z Ottoichem lub nagranie spotkania z Komiksowej Warszawy (wklejam poniżej). Raz, bo to ciekawy i inteligentny gość, dwa żeby skonfrontować swoje odczytanie komiksu z wizją autora.


Promienie Xi (Zavka) - dziwny świat, w którym główna bohaterka (oczywiście też dziwna) próbująca odkryć swoją i znajomych przeszłość. Czemu i jak to już trzeba przeczytać, żeby się dowiedzieć. Są niedopowiedzenia, miejsce na własne interpretacje, ale główna fabuła jest dość czytelna (a po początku można było mieć obawy, że tak nie będzie). Podczas lektury miałem (nie wprost, ale odległe) skojarzenia z CE. Jeden z najlepszych polskich komiksów zeszłego roku, długo zwlekałem z zakupem, bo cena dość znaczna, ale warto. 8/10


Pisto t. 1 (Michał Weiss) - rysunki jak z kreskówek Cartoon Network, świat (choć pierwsze strony tego nie zapowiadają) kojarzący się mocno z serialowym Falloutem (choć są też i inne nawiązania). Do tego dobrze opowiedziana historia. Trochę śmiechu, trochę walki, parę poważniejszych wątków. Z tego miksu wyszło bardzo fajne wporwadzenie do serii, której kolejny tom mam nadzieję okaże się jak najszybciej. Wielka niespodzianka, bo autor zupełnie mi nie znany. Polecam sprawdzić, bo komiks bardzo dobrze wyceniony. 8-/10

Szukając okładki znalazłem nawet filmik promujący Pisto:

Spotkanie z Ottoichem z KW2025:

[hansior]

Mnie Punpun zniszczył totalnie i zaskoczył. Sam nie wiem,  czemu kupiłem pierwszy tom mangi, o której nic wcześniej nie słyszałem. A mang prawie w ogóle nie kupuję. Po pierwszym tomie natychmiast kupiłem pozostałe i całość pochłonąłem ekspresowo. Najlepsza manga, jaką czytałem. Dziwne, że odbiłem się od innej serii tego autora, o której słyszałem dużo pozytywnych opinii czyli od Dead Dead Demon's Dededede Destruction.
Skoro piszecie w tym kontekście o Kwiatach zła, to spróbuję.

[michał81]

PS. Istnieje kilka/wiele wersji okładki tego komiksu.

Co wiąże się też z różnymi pierwszymi opiniami umieszczonymi na skrzydełkach.

[Szekak]

Mnie Punpun zniszczył totalnie i zaskoczył. Sam nie wiem,  czemu kupiłem pierwszy tom mangi, o której nic wcześniej nie słyszałem. A mang prawie w ogóle nie kupuję. Po pierwszym tomie natychmiast kupiłem pozostałe i całość pochłonąłem ekspresowo. Najlepsza manga, jaką czytałem. Dziwne, że odbiłem się od innej serii tego autora, o której słyszałem dużo pozytywnych opinii czyli od Dead Dead Demon's Dededede Destruction.
Skoro piszecie w tym kontekście o Kwiatach zła, to spróbuję.

Mnie wynudzil. Pierwszy tom najlepszy, potem mialem wrażenie ze wszystkie wątki sa wymuszone, a plot twisty wynikają wyłącznie z potrzeby wzbudzenia jakichś emocji u czytelnika, a nie z fabuły czy budowy postaci. Przeczytałem 7 tomów i z Inio Asano dałem sobie spokój na wieki. Na plus bardzo fajny i klimatyczny wizualnie.

[Raveonettes]

Mnie Punpun zniszczył totalnie i zaskoczył. Sam nie wiem,  czemu kupiłem pierwszy tom mangi, o której nic wcześniej nie słyszałem. A mang prawie w ogóle nie kupuję. Po pierwszym tomie natychmiast kupiłem pozostałe i całość pochłonąłem ekspresowo. Najlepsza manga, jaką czytałem. Dziwne, że odbiłem się od innej serii tego autora, o której słyszałem dużo pozytywnych opinii czyli od Dead Dead Demon's Dededede Destruction.
Skoro piszecie w tym kontekście o Kwiatach zła, to spróbuję.

Zamiast Kwiatów Zła, spróbuj Krew na Szlaku tego samego autora. Dla mnie tytuł lepszy niż Punpun, który jak najbardziej jest genialny.

[hansior]

Dzięki za podpowiedź. Na razie zaczynam od Kwiatów zła, bo pierwszy tom czeka na kupce wstydu.

[jotkwadrat]

Przeczytaj "Solanina". Moim zdaniem najlepsze dzieło Asano.

[hansior]

Skończyłem pierwszy tom Kwiatów zła i na tym kończę też mój kontakt z tą serią. Sam punkt wyjściowy trochę nieprzyjemny, ale do zaakceptowania. Z tym, że z dalszą lekturą rośnie ta niechęć i uczucie zniesmaczenia. Mógłbym pomyśleć, że zwyczajnie nie trafia do mnie wątek romansu. Ale bohaterkami i bohaterami są nastolatki. Nieprzyjemnie się czyta i ogląda komiks, w którym fabuła powoduje, że nastolatki w miniówach coraz częściej mówią słowo "zboczeniec" w różnych odmianach.

[donT]

Swiat Arkadiego tom 2 czyli kontynuacja Cazowego opus magnum, to zdecydowane, 100% wyjscie z tarcza. Szczerze mowiac po kapitalnej czesci pierwszej, mialem pewne, co prawda nieduze, ale jednak obawy czy kolejny tom utrzyma poziom. Wiadomo, ze im seria trwa dluzej, tym prawdopodobienstwo, ze autor gdzies sie potknie i pogubi, wzrasta. Niepotrzebnie. W tym wypadku monumentalnosc dziela trwa do ostatnich stron. Tom 2 to przede wszystkim wiecej, mocniej, z jeszcze wieksza glebia i rozmachem. Fragmentarycznosc, ktora momenatmi cechowal sie pierwszy integral, okazala sie pozorna, bo to nic innego jak bardzo dokladnie zaplanowane rozmieszczenie figur na planszy. Nie ma tu miejsca na przypadek. Wszystko ma swoj cel. Drugi tom domyka historię rozpoczętą w pierwszej części, prowadząc nas przez postapokaliptyczne srodowisko pełne mitologicznych, religijnych i popkulturowych odniesień. Główni bohaterowie kontynuują swoją podróż, odkrywając tajemnice świata i własnego pochodzenia. Wydarzenia, ktorych jestesmy swiadkami oraz poszczegolne watki lacza sie z zegarmistrzowska precyzja i choc finalu niektorych mozna sie domyslic, inne potrafia mocna zaskoczyc. Podroz bohaterow konczy potezna, epicka bitwa, ktorej rezultatu, a przede wszystkim tozsamosci ostatecznego przeciwnka, nie sposob przewidziec. Ukoronowaniem sagi jest kompleksowe i bardzo satysfakcjonujace wyjasnienie genezy uziemienia planety. O rysunkach nie ma co sie rozpisywac - sa niezwykle ekspresyjne, pełne detali z kapitalna kolorystyka. Poniewaz saga o Arkadim powstawala przez dobre lata, widzimy tu ewolucje stylu. Im dalej, tym jest on wyrazniejszy czyt. charakterystycznie "kanciasty", ale z mnostwem szczegolow. Mi osobiscie przypomina troche polaczenie Moebiusa z Andreasem, w swoich najlepszych wersjach. Oczywiscie to pewne uproszczenie, bo Caza jest jedyny i niepowtarzalny. Dokladnie taki jak ten komiks.
Dla mnie dyszka.