Jakie komiksy właśnie czytacie?

[bosssu]

Prawie wszystkie komiksy czytam tak, że czekam na całość. Szczególnie jeśli jest to miniseria, czyli powiedzmy te 3-6 tomów. Niestety RIP zacząłem czytać na bieżąco i bardzo cierpię, kiedy się kończy i muszę czekać kilka miesięcy na kolejny tom. Też popełniłeś ten błąd.  Teraz musimy cierpieć. Ale jeszcze tylko dwa i koniec.

Powiem szczerze, że seria jest naprawdę świetnie skonstruowana a sposób odkrywania nowych faktów na poziomie mistrzowskim, tak jakby od niechcenia, rzucony wątek, aluzja, jakiś znak...dosłownie jak w porządnej grze komputerowej. Pierwszy tom wprowadzający był świetny ale czwarty pobił go na głowę...nie mogę się doczekać kolejnych dwóch...kiedy są planowane?

[khomaniac]

Blueberry wydania zbiorcze 1 i 2
Petarda. Rysunki powalają. Czytając komiks zdarza mi się pyknąć fotkę jakimś odjazdowymi stroną. Tutaj nie jest to możliwe, bo musiałbym obfotografować cały komiks Rysunki znakomite i pod kątem pięknej, szczegółowej kreski i nałożonych kolorów.
Scenariuszowo może już nie mistrzowski poziom, ale zaskakująco dobrze jak na tak stary komiks. Dużo akcji, zwrotów akcji, sympatyczni bohaterowie.

Yanns wydanie zbiorcze 1
W zasadzie to nie doczytałem do końca 😁tutaj nie dość, że scenariusz wydawał mi się mizerny i głupi to wizja świata totalnie mnie nie przekonała. Najgorsze, że czułem, że Rosiński nie dał rady. Ludzie motyle, mutanci, statki powietrzne wyglądają totalnie nieautentycznie. Kreska też nie zbyt szczegółową jak na Rosińskiego, mało ciekawe tła. Równolegle wydawane Thorgale prezentują się dużo lepiej pod katem rysunków. Ja rozumiem, że staroć i taka specyfika sci-fi, ale źle się to zestarzało.

Juan Solo
Tak się zdarzyło zupełnie przypadkiem, że do plecaka zapakowalam Juana Solo i Tako Rzecze Zaratustra Nietzschego😁 okazało się, że teoria nadczłowieka jest kluczem do zrozumienia bohatera Jodorowskiego. Nie tylko w tym komiksie. Dostajemy historię drogi tytułowego Juana Solo, drogi od podrzędnego bandziora na sam szczyt przestępczej piramidy, i następnie dotkliwego upadku i pseudoodkupenia. Mimo, że historia przez pierwsze dwa tomy wydaje się być prosta i powierzchowna do bólu (droga na szczyt), całościowo okazuje się być dosyć dobrze rozpisana (może właśnie nieco za długą na początku) gorzka refleksją o człowieku. Rysunki Bessa zdecydowanie godne dłuższego podziwiania, chociaż znowu, największe wrażenie zrobiły na mnie te z ostatnich dwóch tomów.

Wypadek na polowaniu
Komiks czyta się bardzo dobrze, rysunki bardzo miłe dla oka. Zachwycająca kreskowa kanonada.
Komiks porusza poważny temat i zaprzęga do tego studia nad literaturą, która mają stanowić rodzaj odkupienia dla głównego bohatera. Niestety miałem poczucie, że za intelektualnym tonem komiksu, nie kryje się wiele. Wielkie formy zaprzęgnięte zostają aby sprzedać nam dosyć prostą historyjkę... Mimo wszystko kawał dobrego komiksu, chociaż troszkę pretensjonalnego w tonie.

[Takesh]

Z Juanem Solo miałem podobnie. Po przeczytaniu pierwszego zbiorczego miałem wrażenie niskiej jakości scenariusza. Nic specjalnego, epatowanie przemocą i takie tam. Zniechęciło mnie do ostatniej części. Aha. Rysunki Bessa oczywiście na plus.

Pod koniec zeszłego roku była fajna promka, jak i byłem po ponownym przeczytaniu sagi Incala i naszło mnie na uzupełnienia. I tak wpadł drugi Solo. Przeczytałem wszystko od nowa, nie pamiętając za wiele. No i jak czytałem całość, to zdecydowanie lepiej, z naciskiem na drugi zbiorczy. Takich historii nie powinno czytać się podzielonych na tomy z przerwami, bo tylko zniechęcają. Tutaj ważna jest całość. Cała droga bohatera. Wtedy dopiero nabiera sensu. I moja ocena diametralnie się zmieniała z gniotu scenariuszowego, na ciekawy komiks warty przeczytania. Takie mocne 6/10. Same rysunki Bessa spokojnie 7-8. Bo Dracula i Frankenstein to zdecydowanie wyżej w jego dorobku.

[JakubM]

Ale tu musicie przyznać że okładka pierwszego zbiorczego tomu jest bardzo dobra.


please do gif

[donT]

Solo jest calkiem ok, dobrze mi sie ten komiks czytalo. Poczatek od zera do bohatera sztampowy do bolu, ale ma momenty i w ogolnym rozrachunku daje rade. To czego nie kupuje to

Spoiler: PokażUkryj

wynaturzony, perwersyjny romans z wlasna matka i pozniejsze zrobienie z niej dziwki.

Ja rozumiem, ze bohater byl poczatkowo niczego nieswiadomy, ale dla mnie bylo to niepotrzebne obrzydlistwo. Komiks bylby rownie dobry bez tego watku. Rysunkowo - sztos, ale to Bess wiec wiadomo.

[Takesh]

Pełna zgoda. Było tam i tak ostro, a to nie było potrzebne. Chociaż z drugiej strony czytając ileś komiksów Jodo, to można było się tego spodziewać, np. ostatnio skończyłem Królewską Krew, a tam bardzo podobny motyw. Dlatego kolejne jego komiksy czytam po przerwie wypełnionej innymi. Jak go lubię, to jednak czasem przesadza i ma swoje ulubione motywy. Co nie znaczy, że jest wtórny. A Królewska to najsłabsza jego rzecz. Takie 4-5/10 maks.

[wilk]

Najsłabszy Jodorowsky to "Straszny papież". Zdecydowanie nie polecam, a czytałem chyba wszystko co się ukazało po polsku spod jego ręki. Przy nim "Królewska krew" to całkiem strawna opowieść.

[pokia]

A ja sięgając po komiksy Jodo oczekuje właśnie krwi, potu i innych obrzydliwości. Juan Soli to jeden z moich ulubionych komiksów scenarzysty. Najwyżej cenię Księżycową Gębę, a tam jakby juchy lej się mniej.

Najbardziej obrzydliwym komiksem Jodorowskyego jest Gilgamesh, u nas niewydany.

I jako bonus na czasie: najlepsza filmowa adaptacja Diuny to ta w reżyserii Jodo. Szkoda, że nie udało się jej nakręcić.

[wilk]

I jako bonus na czasie: najlepsza filmowa adaptacja Diuny to ta w reżyserii Jodo. Szkoda, że nie udało się jej nakręcić.

Ale dzięki temu mamy Incala.

[Takesh]

Strasznego Papieża nie mam, ale w takim razie poważnie się zastanowię, czy wogóle będę go kupować. Dzięki!

Co do ulubionych to ciężko mi wybrać. Gęba, Metabaron, Lama, Szalona czy Bouncer? Każdy inny i każdy świetny. Coś pominąłem? Bo Borgia jednak niżej stoi.

Edit
Pisząc Metabaron w sensie cały Incal. Metabaron po prostu wszedł mi najlepiej.

[Sędzia]

To i ja się wypowiem - dla mnie Jodorowsky jest fatalnym scenarzystą, Królewska Krew to kompletny bełkot, zresztą podobnie jak Synowie El-Topo czy Juan Solo. Dużo lepiej jest w komiksach z uniwersum Incala, ale i tak nie jest to jakiś wyjątkowy poziom, podobnie jak Księżycowa Gęba (przy czym nie wszystko czytałem, np. Bouncera czy Borgii). Natomiast cenię Jodorowskiego za wyobraźnię, która pozwala na umieszczenie w tych scenariuszach bardzo fajnych pomysłów i tutaj Jodorowsky to naprawdę ekstraliga.

Powyższe narzekania nie dotyczą Incala, którego lubię i cenię. Nie uważam za najważniejszy komiks jaki powstał, ale to jest bardzo dobry scenariusz.

@pokia
owszem, Diuna Jodowowskiego to najlepsza adaptacja Diuny, ale to wynika nie z umiejętności Jodo jako scenarzysty, tylko z jego wyobraźni, dzięki której potrafił przetworzyć fabułę Diuny.

[Takesh]

Oj tak, wyobraźnię to on ma. I w Kaście jego wyobraźnia miała idealnego partnera w postaci Gimeneza. Epicka epickość.

[wilk]

Edit
Pisząc Metabaron w sensie cały Incal. Metabaron po prostu wszedł mi najlepiej.

Jasne. Kasta to też oczywiste nawiązanie do Diuny. Ród Kastaków - Ród Atrydów, epifit - przyprawa, kapłanki, itd. Oczywiście inspiracji jest też w Kaście więcej, nie tylko Diuną.

[khomaniac]

Kontrowersyjny wątek ma o tyle swoje uzasadnieniem, że historia nawiązuje do tragedii Edypa.

[Castiglione]

Kami Garcia, Isaac Goodhart – "Constantine: Zdradliwe iluzje"


O tym, że taki komiks się u nas ukazał, oczywiście wiedziałem, jednak znajdował się kompletnie poza moim radarem. Raczej średnio interesuje mnie linia powieści graficznych dla młodzieży, a koncept akurat tego bohatera w takim wydaniu wydawał mi się szczególnie chybiony. Poza tym przejrzałem kiedyś ten album w sklepie i rysunki wydały mi się strasznie gejowskie, a przedstawieniu Contantine’a jako wymuskanego chłopca rodem z okładki "Bravo" zdecydowanie daleko do mojej ulubionej interpretacji tej postaci. Natomiast ogólnie dobra opinia o jakości młodzieżówek z tej serii i cena w okolicach 20 zł skusiły mnie, żeby pewnego dnia dorzucić "Zdradliwe iluzje" do zamówienia. Zakładałem, że w wolnej chwili przeczytam tę historię, a później spokojnie ją sobie zjadę, tymczasem przy lekturze bawiłem się zaskakująco dobrze. Przede wszystkim scenariuszowo jest to fajnie napisane i potwierdziły się głosy, że pod tym względem komiksy DC z linii 13+ wypadają faktycznie dobrze. Fabuła jest oczywiście skrojona pod docelowego odbiorcę i zahacza o szereg motywów, które powinny trafić w tę grupę, co nie przeszkadza jednak, żeby historia była składna, postacie sympatyczne, a charakter tytułowego bohatera nieźle oddany. Nie jest to oczywiście ten sam Constantine, co w Vertigo (do którego mignęło zresztą fajne nawiązanie w jednym kadrze), ale na jakiejś płaszczyźnie poczułem się przekonany, że rzeczywiście tak mógłby zachowywać się John w tym wieku. W ogóle Garcia zdaje się dobrze czuć postacie, które pisze, bo relacje czy postępowanie bohaterów są bardzo wiarygodne i sądzę, że młody czytelnik jak najbardziej będzie mógł odnieść to, co czyta do własnego życia. Sama historia nie jest przesadnie skomplikowana, jednak solidna i generalnie nie mogę tu wiele zarzucić autorce. Tak więc biorąc poprawkę na adresata tego komiksu i dając sobie na wstrzymanie ze świętym oburzeniem, że ktoś miał czelność przerobić na taką modłę klasyka z Vertigo, dostajemy porcję całkiem fajnej rozrywki. Jako młodzieżówka sprawdza się dobrze, a całościowo "Zdradliwe iluzje" na pewno dostarczyły mi więcej zabawy nić chociażby niektóre serie z "Sandman Universe".


Ocena nieco zachowawcza, ale minimum 6/10, a w swojej kategorii pewnie i więcej.