Jakie komiksy właśnie czytacie?

[michał81]

Zjedz Snickersa.

Chętnie się podzielę, bo to nadal jest tylko poprawne. Zaznaczam że nadal wypowiadam się rysunkach a nie o fabule, ale patrząc że Zajączkowski odpowiada za scenariusz (a znam jego Lux in tenebris), więc raczej dupy też nie urywa, pewnie poprawna przygodówka jakich wiele. Zresztą nie ukrywam, że widziałem lepiej narysowane cycki, bo rozumiem, że właśnie po to wrzuciłeś ten kadr.

[xanar]

Ja właśnie przeczytałem 180 zeszyt Amazing Spider-Mana i tak z moich spostrzeżeń, to od kiedy Len Wien zaczął pisać, czyli jakiś 1977/78 r. to już bardzo przyjemnie się to czyta.

[deFranco]

Muszę nieco zrehabilitować She-Hulk.

To ja muszę nieco zrehabilitować Króla rozpustników (dwie strony temu ostro się po nim przejechałem).
Spróbowałem drugi raz i wgryzłem się w fabułę. Zacząłem już trzecią część. Jest ok, ale upy mi nie urywa.
Co do rysunków zdania nie zmienię, choć przyznaję, że z biegiem czasu lepiej wychodzą te nieszczęsne
twarze, zwłaszcza żeńskie. Ale ogólnie grafa mi nie leży. Kolory dają po oczach, szkicowane tło,
nie czuję w ogóle średniowiecza itp... Tak, że nadal oceniam komiks raczej nisko (przeciętnie),
ale już nie tragicznie.

Co do She-Hulk, zdania nie zmieniłem (Alicja ma u mnie krechę). Jutro powinna dojść paczka,
więc niech się o nią martwi już nowy właściciel 

[SkandalistaLarryFlynt]

...Zresztą nie ukrywam, że widziałem lepiej narysowane cycki...

  Może i tak, ale te są narysowane całkiem nieźle. Da się to kupić gdzie indziej niż na gildii?

[rapr]

Zauroczeni - dostarczyli mi tego, czego oczekiwałem. Świetna, cartoonowa kreska, żywe kolory to wszystko złożyło się na ucztę dla oka. Już od czasu pierwszych zapowiedzi José-Luis Munuera trafił na listę obserwowanych przeze mnie rysowników, będę śledził dalsze pozycje rysowane przez niego z wypiekami na twarzy. W Zauroczonych zauroczyły mnie wielkie kadry, czy to budowli, czy bitew. Co do historii - bardzo solidna. Komiks ma bohaterów z przekonującymi motywacjami. Sam rozwój historii bohaterów jest na pewno... nieszablonowy, ale uzasadniony. Czułem, że każde wydarzenie dzieje się z jakiegoś uzasadnionego powodu.
Podsumowując - pięknie narysowany komiks, którego fabuła była bardzo dobra. Solidne 8/10.

Smoczy rycerz - Pffff... Rzadko mam takie odczucie w komiksach poza super hero, ale musiałem się zmuszać, żeby "dopchać" ten komiks do końca. O ile na początku przy czytaniu trzymały mnie jeszcze rysunki, które uważam za ciekawe (choć słabsze niż w Zauroczonych), tak fabuła... No nie. Miałem poczucie, jakby nic z niczego nie wynikało. Taki komiks drogi, ale który nie był planowany jako taki. Jedna z najsłabszych rzeczy, jakie czytałem w tym roku. A być może nawet najsłabsza. 3/10 za rysunki.

1629 albo przerażająca historia rozbitków z Dżakarty. Aptekarz diabła. - Na szczęście na smocze zatrucie udało mi się znaleźć świetną odtrutkę. 1629... To komiks REWELACYJNY. Historia wciąga jak bagno od pierwszych stron. Postaci zbudowane są bardzo dobrze, nie sposób przypisać im jednoznacznych określeń. Nie można pokusić się o określenie nikogo dobrym. Przez historię się płynie (pun intended), każda kolejna przeczytana strona dostarcza kolejnej dawki emocji. Co do rysunków - bajka. Komiks jest jednocześnie klaustrofobiczny (sceny wewnątrz kajut) i prezentuje piękne, szerokie kadry otwartego morza (które jednak zwiększają poczucie niepokoju i samotności). Absolutna topka tego roku. 9+/10

[rzodkiew]

w tym wpisie mi się uleje
Saga winlandzka 12 - w sumie to coraz mniej mi się podoba ta seria, choć zapewne ją dokończę, bo jestem ciekawy jak się skończy, ogólnie jednak wypieki na twarzy skończyły się gdy

Spoiler: PokażUkryj

Thorfinn przestał być mordercą a został kandydatem na świętego

Hombre - imponujące ilustracje, ale główny koncept to gołe cyce + bijatyki i nic więcej
Mroczne opowieści - w zasadzie bez zarzutów, ale zawiodłem się na proporcji między daniem głównym a dodatkami
Aberzen - wymęczyła mnie ta historia, jakoś nie potrafiłem się wciągnąć;

żeby nie było, że tylko marudzę:
poranek ściętych głów 6 i Samotny wilk i szczenię 4 - niezmiennie jestem usatysfakcjonowany lekturą

[Sędzia]

U mnie w ostatnich dniach na tapecie:

Znajdujemy ich, gdy są już martwi 1-3
Słaby komiks. Chaotyczny, nieciekawe postaci. Jedyną jego zaletą jest to, że to tylko 3 zeszyty. Słabe rysunki. Byłoby dużo lepiej, gdyby sceneria przypominała tą z Druuny, wówczas przynajmniej miałby jakiś klimat. A tak to generyczny sci-fi z usypiającą fabułą.


Szumowina 1-3
Ciekawa sprawa. Sam początek bardzo fajny, potem (gdy pojawia się serum) zaczyna się robić gorzej. Potem jest już bardzo, wręcz tragicznie źle. A sam koniec jest bardzo fajny, wręcz mocny. Gdyby autorzy nie bawili się takich chamskim moralizatorstwem i jednocześnie nie bawili się realiami bardzo politycznymi (oczywiście amerykańskimi), które i tak nie są wolne od polit-poprawności, to miałby ten komiks szansę się obronić. Niestety autorzy zrobili wszystko, aby wyszedł z tego gniot. Ale przez zakończenie odczucia są dużo bardziej pozytywne, niż być powinny. Aha, tytuł jest źle przetłumaczony, w Polsce na osoby pokroju głównego bohatera nie mówi się szumowina, tylko menel albo żul. Główny bohater jest po prostu zaćpanym, obesranym menelem.


Rat Queens 1-8
Pierwsze trzy-cztery zeszyty super, wręcz rewelacja dla osób żyjących rpgami. Potem (po soft reboocie) mocny zjazd w dół, głównie przez chaotyczny scenariusz. Przy czym później były też lepsze momenty, więc nie wszystko jest źle, ale jednak druga połowa się nie broni. Szkoda, złe wybory fabularne położą najlepszą serię. To i tak kilka poziomów wyżej niż Znajdujemy, ale nadal rozczarowanie.


Byłem bogiem
Generalnie fajnie i szybko się czyta. Jedyny problem jest taki, że komiks posiada ogromną lukę w scenariuszu - nie wyjaśnia powodów przemiany głównego bohatera, która to przemiana jest tak drastyczna, że nie mogła się wziąć z powietrza. I to niestety kładzie cały, całkiem interesujący, koncept.

[Leyek]

Alchenit - Rafał Spórna stworzył, nie boję się użyć tego słowa, DZIEŁO. Mieliśmy w poprzednich latach polskie komiksy na najwyższym europejskim poziomie, że wspomnę chociażby Będziesz smażyć się w piekle czy Zasadę trójek, jednak tam były to obyczajówka czy fantasy-przygodówka (upraszczając), natomiast tutaj mamy do czynienia z pozycją najwyższych lotów w moim ulubionym gatunku, czyli SF. A dobrych komiksów SF nie ma na rynku zbyt wiele. Alchenit natomiast jest bardzo, bardzo dobry. Ma małe wady (o tym na końcu), ale zdecydowanie giną one w natłoku rzeczy pozytywnych. Znając poprzednie, niezależne komiksy Rafała spodziewałem się rzeczy nietuzinkowej, rozbudowanej, dającej do myślenia i dokładnie to otrzymałem. W miarę prosta początkowo tematyka alternatywnej historii okresu I i II WŚ ewoluuje w zupełnie inne kierunki (choć dla mnie nie było to zbytnie zaskoczenie ). Pojawia się nawet malutki motyw superhero (no i nie mogło zabraknąć nawet tutaj częstego u Rafała kadru z fraktalami ). Komiks skończyłem czytać wczoraj w nocy i początkowo byłem końcówką lekko zawiedziony

Spoiler: PokażUkryj

(motyw powrotu do wody).

Jednak od rana ułożyłem sobie wszystko w głowie i stwierdzam, że jest prześwietna. W innych opiniach pojawiają się odniesienia do Lema czy Dukaja, mi podczas lektury towarzyszyło podobne „napięcie” jak przy czytaniu najlepszych pozycji Alana Moore’a (o dziwo autor w notce nie wymienia go wśród ulubionych twórców).

Czas na minusiki:
- warstwa graficzna jest super, najlepsza, najbardziej dopracowana z komiksów Rafała lecz zdarzają się pojedyncze kadry mniej szczegółowe, no i występuje tradycyjne u autora wplatanie w kadry przerobionych elementów ze zdjęć, które w poprzednich kolorowych pozycjach mi nie przeszkadzało i uważałem za fajny motyw, tutaj przy części „historycznej” w niektórych elementach (drzewa) trochę się gryzie z resztą kadru (bo wklejone/przerobione pojazdy są już ok).
- w dosłownie paru miejscach dialogi brzmią sztucznie lub są częściowo prowadzone tylko po to, żeby dać pretekst do kolejnej ekspozycji świata – teksty w stylu: „opowiedz/wyjaśnij mi” , „opowiem Wam historię”. Takie ogólne wstawki mają swoją odróżniającą oprawę graficzną, myślę, że równie dobrze sprawdziłyby się bez tych „wprowadzeń”.
- najfajniejsze motywy pojawiają się około 140-150 strony i ta końcowa część mogłaby być trochę dłuższa.

I to w sumie tyle. W niczym nie wpływają na całościowy odbiór komiksu. Gdyby ich nie było to byłaby to pozycja na miarę Moore’a, a Alan jest tylko jeden
Mocno polecam (tak jak i poprzednie pozycje autora dostępne np. na Gildii), ode mnie 9/10 (nawet z małym plusikiem; trzeba zostawić jakiś zapas na kolejne komiksy autora ).

[Castiglione]

Alan Moore, Jim Baikie – "Skizz"


Nadrabiam w tym roku te stare komiksy Moore’a, które swego czasu zaprezentowało u nas Studio Lain. Mam już za sobą bardzo dobrą "Balladę o Halo Jones" i solidny "Kompletny szok przyszłości", a ostatnio zabrałem się za z pozoru najmniej okazałego "Skizza". Album, który z zewnątrz raczej nie obiecuje niczego wyjątkowego, żadnym przełomowym dziełem też się nie okazał, ale na pewno bardzo przyjemną pozycją. Historia pochodzi z wczesnych lat 80., co zresztą widać, bo fabularnie mamy do czynienia z przygodowym SF, w którym wyraźnie pobrzmiewają echa chociażby "E.T." Spielberga, a które samo w sobie dobrze sprawdziłaby się jako materiał na film kina nowej przygody. Pod względem języka, rozbudowania fabuły czy zastosowania oryginalnych zabiegów narracyjnych, "Skizz" niewiele ma wspólnego z późniejszymi dziełami Moore’a, ale osoba scenarzysty robi jednak swoje i w swoim gatunku jest to bardzo solidna rozrywkowa pozycja. Ekipa bohaterów jest sympatyczna i charakterystyczna, relacje między nimi przekonujące, główny zły odpowiednio abstrakcyjny, a całość owiana gorzkim spojrzeniem na ludzkość, która z perspektywy przybysza z kosmosu daleka jest od naszego wyobrażenia o samych sobie. Pod względem graficznym to bardzo solidna robota Jima Baikie – autora odpowiedzialnego również za napisanie dwóch późniejszych kontynuacji "Skizza" – którego czarno-biała kreska nie jest szczególnie oryginalna (rysunki mogłyby pochodzić z losowego "Szoku przyszłości"), ale dobrze wpasowuje się w estetykę lat, w których powstała i nadal stanowi przyjemny dla oka nośnik opowiadanej historii. Ostatecznie więc z lektury jestem całkiem usatysfakcjonowany i choć do najlepszych dokonań tego scenarzysty jednak daleko, to również i tę pozycję śmiało można nazwać wartościowym fragmentem jego bibliografii.


Bardzo sympatyczne 7/10.

[Leyek]

Skizz to jedyny komiks Moore'a, który sprzedałem po lekturze. Choć ostatnio kupiłem ponownie Nie jest to rzecz zła, tak jak piszesz całkiem dobra, ale przy innych pozycjach Alana wypada dość blado. Do tego mocno rzuca się w oczy epizodyczny cykl publikacji.

[Castiglione]

Mnie jak do tej pory najmniej od Moore'a siadł "Tom Strong". Do pierwszego tomu zabierałem się dwa razy i dopiero przy drugim podejściu przeczytałem cały, ale ponownie mnie to wymęczyło. Do drugiego podchodzę bardzo ostrożnie i ciągle nie mogę się za niego wziąć.

[starcek]

To już nie podchodź, bo w tej serii im dalej w las, to jednak gorzej.

[PJP]

Jestem po pierwszym tomie Cavazzano i cóż, nie pykło. Włoscy autorzy są fajni, chociaż ich niektóre pomysły i na genealogię (mniej) i na sam charakter postaci (bardziej) potrafią rozdrażnić fanów kaczek Wydanie prezentuje się nieźle, mamy dodatki. Format mógłby być większy, ale tragedii nie ma. Same opowieści są dość słabe scenariuszowo, graficznie ok. Momentami miałem wrażenie, że czytam mocne odrzuty z gigantów...
Co z oceną? Dając dobry przesadziłbym i to sporo. Dając przeciętnie nie skłamałbym w kwestii opowieści. Egmont mógł wziąć innego autora albo zrobić kolekcję kilku, niekoniecznie tylko włoskich.

[herman]

Za mną lektura nowego albumu " Blacksad: Upadek - część druga".
Co tu dużo gadać - jest to stary dobry Blacksad na wysokim poziomie.
Jak zwykle zachwyca warstwa wizualna - Guarnido jest w świetnej formie. Jest tu sporo całkiem dużych ilustracji, które robią rewelacyjne wrażenie. Tradycyjnie świetna kreacja postaci jeśli chodzi o odzwierciedlenie zwierzęcych cech. Pokazanie epoki, miasta, strojów - najwyższy poziom.
Co do scenariusza to jest nieźle, ale nie jest to top kryminałów komiksowych. Fabuła raczej z tych, które już widzieliśmy, ale czyta się to przyzwoicie. W wielkim finale jest takie niby "wielkie wow", ale... no właśnie, ja jakoś tego zakończenia zwyczajnie nie kupuje, wydaje mi się dość mocno naciągane. Wiem, że to Blacksad a nie jakaś kronika kryminalna, ale no nie dałem się porwać na koniec.
Niemniej to kawał świetnego komiksu - daje lekko naciągane 8/10. 

[starcek]

Hombre 1
Żaden ze mnie fan postapo, a czytałem, że aż się brzuch trząsł. Po kilku dniach nie przypominam sobie zgrzytów z powodu ścian tekstu, więc raczej ich tam nie było. Kawał solidnej rozrywki do której doczepiam mentalną notkę "wrócić po kolejnym tomie". Na pewno zabrakło choć minimalnego wkładu redakcyjnego przybliżającego serię - a niechby nawet kosztem kilku całostronicowych ilustracji.Przy integralach to powinien być element obowiązkowy, choć rozumiem, że najprościej jest wyjaśnić, że wydawca jest ograniczony ramami umowy licencyjnej i szlus.
Jestem jak najbardziej w kolejce oczekujących na kolejny tom, choć tradycyjnie ostrzegam, że kreska nie jest dla wielbicieli nowoczesnego plastikowego stylu. To jednak ma swoje lata, ale przeszło próbę czasu zdecydowanie lepiej niż np. Luc Orient.