Przesłanie historii jest humanistyczne. Odpowiedzią jest miłość.
Aama jest ciekawym dziełem. Podoba mi się wyszukiwanie odniesień, nawiązań do literatury i rzeczywistości. W opowieści przeplata się wiele płaszczyzn. Znajomość elementów składowych pozwala rozwiązać węzeł gordyjski. Poukładanie ich ułatwia zrozumienie przesłania.
Należy zwrócić uwagę na nazwy postaci. Conrad, brat Verloca, ma imię zaczerpnięte od autora „Jądra ciemności” Josepha Conrada (Józef Konrad Korzeniowski). Symbolizuje podróż w nieznane. Towarzyszy temu zmiana w psychice, charakterze.
Verloc to, ponownie, postać z literatury Joseph Conrada. Pojawia się w książce „Tajny agent” (polityczno-kryminalny dramat dedykowany Wellsowi).
Lilja, córka Verloca, ma imię córki autora Aamy.
Peeters często umieszcza w swoich komiksach nawiązania do własnego życia. Przykład: „Niebieskie pigułki”. Autor ma także brata.
Imię matki komiksowej dziewczynki brzmi: Silica. Nazwa pochodzi od krzemu. Komponent stosowany obecnie w prawie każdym nowoczesnym urządzeniu elektronicznym, składnik czipów, tranzystorów.
Woland to postać z „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa. Diabeł w nowoczesnym wydaniu.
W Aamie dostrzegamy nawiązania do klasyki literatury fantastycznej. Takiej w starszym stylu. Poszukiwanie kondycji człowieka. Szukanie odpowiedzi kim jesteśmy, co nas definiuje, że jesteśmy ludźmi.
Philip K. Dick „mistrz” w mieszaniu rzeczywistości i fikcji. Nie jesteśmy pewni co się w rzeczywistości wydarzyło. Mieszanie przyszłości i przeszłości, jawy i snu. Odurzenia narkotyczne, odmienne stany świadomości.
Kolejne ewidentne nawiązanie to: Dan Simmons i jego „Hyperion”. Pielgrzymka do grobowców z mityczną istotą w celu uzyskania odpowiedzi na uratowanie ludzkości przed zagładą. Tylko jeden pielgrzym będzie wysłuchany.
W trzecim tomie Aamy, Verloc rozmawia z bratem. Rozmowa jest wizją zesłaną przez Aamę. która przywołuje wspomnienia. Nawiązanie do „Solaris” Stanisława Lema. W trakcie tej rozmowy odbywa się zmiana psychiki bohatera. Rozpoczyna się od dzieciństwa a kończy na rozważaniu o genetyce.
Zakończenie nawiązuje do „Odysei kosmicznej” w reżyserii Kubricka. Po części nawiązuje do „Diuny” Franka Herberta.
Tomy 3 i 4 są przesiąknięte metafizyką. Czwarta części jest oniryczna. Ukłon w stronę Moebiusa, którego autor jest fanem.
Peeters stawia pytania: Czy społeczeństwo ma przyszłość? Czy przejmiemy kontrolę nad swoją ewolucją? Czy jesteśmy etapem do przejścia do czegoś innego?
Wiąże to z mitem Prometeusza. Poświęcenie/miłość do stworzenia nowego człowieka. Także filozofia Nietzschego i idea nadczłowieka ogrywa w opowieści ważną rolę. Ktoś kto uwolni się od własnej kultury, pochodzenia, zbuduje nową autonomiczną myśl, stanie się wolny. Nowy człowiek, nadczłowiek, staje się wolny.
Powiązane jest to z doktryną transhumanizmu. Rozwój technologii może nas zniszczyć lub pozwolić przetrwać w zmieniającej się rzeczywistości. Zanieczyszczenie środowiska, zmiany klimatyczne, niepokoje społeczne itd mogą unicestwić ludzkość. Być może jedynym rozwiązanie na przetrwanie jest pójście w naukę/rozwój technologii.
Takie połączenie filozofii z XIX wieku i technologii przyszłości.
Aama jest oparta na 2 głównych wątkach. Relacja ojciec – córka i historia braci.
Warto przeczyć komiks za jednym razem. Poskładać układankę w całość. Sens zakończenia jest wtedy jasny:
Verloc, Lilja i Aama łączą się w jedną istotę transludzką. Być może boską. Ostatnia plansza to połączenie z wszystkimi ludźmi. Osiągnięcie nowego etapu. Suma doświadczeń, przeżyć, wiedzy wszystkich ludzi to natura nowej istoty.
Podobnie jest w Odysei kosmicznej. Pilot po minięciu obelisku obok Jowisza staje się dzieckiem kosmosu. W Diunie, Leto staje się istotą boską. Ma w sobie doświadczenie pamięci setek przeszłych pokoleń.
W Aamie to miłość ojca do córki jest siłą napędową powstania istoty boskiej. W 4 tomie pod koniec rozmawia tylko Verloc. Aama nie rozmawia, nie ma dymków na niebieskim tle. To ojciec łączy się z córka (nie Aamą). Gest miłości ojca do córki jest kreacją Boga
