Jakie komiksy właśnie czytacie?

[Danio]

W ostatnim tygodniu przeczytałem pierwsze 5 tomów Sagi (czyli chyba zeszyty 1 do 30) duetu Brian K. Vaughan + Fiona Staples i o ile rysunki są bardzo dobre, podoba mi się tutaj design i różnorodność wszelkich człekopodobnych ras i zwierzaków, ich twarze i sylwetki potrafią być naprawdę ładne, tak fabuła zupełnie mnie nie wciągnęła i nie obchodzą mnie losy postaci tutaj. Wszystko dzieje się za szybko, kogoś być może ciekawego poznajemy w rozdziale 13tym po to by się z nim pożegnać w końcówce 15tego. I tak co chwila, gdyby to chociaż było dobrze zrobione i wywoływało jakieś emocje to bym doceniał odwagę, ale u mnie to sprawia wrażenie braku pomysłu na zaciekawienie czytelnika, więc mamy próbę wywołania taniego szoku poprzez nagłą śmierć. Ale ten szok przecież nie zadziała skoro bohater mnie zupełnie nie obchodzi, większość postaci tutaj jest aroganckich i wali durnymi tekstami w dialogach więc tym bardziej przywiązania brak. I zmienianie stron i motywacji mamy tutaj jak w kalejdoskopie, np.

Spoiler: PokażUkryj

na początku komiksu mamy wyjaśnione jak to jeden z głównych bohaterów unika przemocy i poprzysiągł sobie, że już nigdy nie wyciągnie miecza z pochwy, co jest oczywistym budowaniem fundamentu pod ten wielki moment gdy zmuszony walkę jednak podejmie, i to jest ok, ale problem z tym, że ten niby wielki moment pojawia się niemal chwilę po tym jak tę megaważną przysięge wygłaszał.

I jak tu mam się takim czymś przejmować, brać te głupoty na poważnie? Zero budowania klimatu, jakby autor był tak dumny, że zasiał fajny motyw na ważną scenę później, ale zamiast czekać aż to nabierze jakiejś wagi i naturalnie wykiełkuje chciał zebrać plony od razu, już, teraz! To tak nie działa... I jeszcze jedna duża wada tego komiksu to masa niepotrzebnych scen seksu, golizny, jakichś nawiązań do porno itd. Np. ważnej postaci z rasy robotów w bardzo emocjonującym momencie wyświetla się na głowie-ekranie porno, albo legendarny smok, z którego trzeba uzyskać składniki na lek akurat sam sobie obciąga gdy go widzimy po raz pierwszy wkraczając do jaskini. To ma być śmieszne, fajne, ciekawe? Wg mnie jest głupie, w złym guście i rujnuje powagę i klimat w ważnych scenach.
To niestety ostatnio kolejny komiks, który ogólnie w sieci jest bardzo dobrze oceniany, a mi zupełnie nie podszedł. Może to przez właściwy "przekaz" ludzie naciągają tu oceny, bo nie wypada krytykować coś, czego głównym przesłaniem jest "rasizm zły, wojna zła, homofobia zła"? Z czym się oczywiście zgadzam, ale to samo w sobie nie wystarczy na dobry komiks gdy scenariusz jest zły, to raczej się nadaje na naiwną przemowę kandydatki na Miss Universe czy coś.

[misiokles]

Wydaje mi się, że zwyczajnie lubisz inne tempo budowania świata, kreślenia bohaterów i snucia opowieści. Nie ma to nic wspólnego z dobrym/złym scenariusze, ot - masz inne prefernencje.

[Danio]

Wydaje mi się, że zwyczajnie lubisz inne tempo budowania świata, kreślenia bohaterów i snucia opowieści. Nie ma to nic wspólnego z dobrym/złym scenariusze, ot - masz inne prefernencje.

No ale "mam inne preferencje" = "wg mnie to jest złe".
Co chwilę nie będę wstawiał "moim zdaniem", należy przyjąć, że zawsze piszę moje zdanie. I jak najbardziej zachęcam do nie zgadzania się, nie mówię, że moja opinia jest najprawdziwsza i jedyna słuszna.

[Gustavus_tG]

Superman w wersji Johna Byrne'a.

W sklepach widzę to w 4 tomach. To jest całość?

O'Neil, Adams, Grant, Breyfogle.

Tak, tak i jeszcze raz tak. Wielu rzeczy miało w Polsce nie być, więc może i tego "nie uda" się wydać.

[Sędzia]

I tak co chwila, gdyby to chociaż było dobrze zrobione i wywoływało jakieś emocje to bym doceniał odwagę, ale u mnie to sprawia wrażenie braku pomysłu na zaciekawienie czytelnika, więc mamy próbę wywołania taniego szoku poprzez nagłą śmierć. (...) Zero budowania klimatu

Każdemu według potrzeb, ale Saga (czytałem do 9 tomu) to literalnie najlepsza seria jaką Mucha wydała, z zajebiście wciągającą fabułą, pełnokrwistymi, interesującymi postaciami, całość wywołuje duże emocje i mocno zaciekawia i ma zajebisty klimat.

Jedyne co byłbym w stanie zrozumieć, to przesyt golizną. Mnie to nie przeszkadzało, ale każdy ma inny poziom wrażliwości, a tutaj autorzy mocno podkręcili poziom.

Może to przez właściwy "przekaz" ludzie naciągają tu oceny, bo nie wypada krytykować coś, czego głównym przesłaniem jest "rasizm zły, wojna zła, homofobia zła"? Z czym się oczywiście zgadzam, ale to samo w sobie nie wystarczy na dobry komiks gdy scenariusz jest zły, to raczej się nadaje na naiwną przemowę kandydatki na Miss Universe czy coś.

Tyle że tu problem nie leży w jakości scenariusza, bo ten jest rewelacyjny, tylko w Twoich osobistych preferencjach, które najwyraźniej są odmienne. I akurat mnie posądzać o hołdowanie lewicowym przesłaniom nie można, więc nie ma ryzyka, że z tego powodu zawyżam ocenę.

[Martin Eden]

Danio, kurde, szacun: w ciągu jakiegoś tygodnia spuściłeś w kiblu dwie czołowe amerykańskie serie poza-superhero (choć może Saga to wcale nie nie-SH? Hmm... zostawię to na inną dyskusję).

Ja to szanuję, każdemu wg gustu. Ani za Sagę, ani za Skalp nie zamierzam oddawać krwi, mimo że cenię je bardzo. Ale zaciekawiło mnie, co Ty lubisz i za co to lubisz. Skrobniesz kilka zdań o Twoich czołowych seriach/tytułach?

Piszę to totalnie bez przekory, naprawdę mnie to ciekawi. Wygląda na to, że przemawiają do Ciebie zupełnie inne rzeczy/motywy/konstrukcje.

[Takesh]

W sklepach widzę to w 4 tomach. To jest całość?

Tak. Znaczy prawie. Jest wydanie 4 i 9 tomowe. Dwie wersje. I niby całość, ale brakuje World of Smallville i World of Metropolis. To dwie mini, które ukazały się po sobie w okolicach Action Comics 600. Byrne tam pisze scenariusze. Opowiada historie Clarka, rodziców i innych postaci z jego najbliższego kręgu. Nie są konieczne, ale jednak dużo dają do rozwoju tych bohaterów, np. jest bardzo ważny epilog odnośnie Lany Lang jako Manhuntera. Ale też jak poznali się rodzice Clarka oraz początki Jimmiego i stworzenie jego zegarka. Fajne rzeczy. Szczególnie, że Byrne oddaje hołd starym historiom typu rom-crime, na których jego pokolenie zarówno się wychowywało, jak i ówcześni twórcy szlifowali swoje talenty. Dla mnie pozycje obowiązkowe. Niestety nie posiadam wiedzy, aby gdzieś były wznawiane. Może ktoś mnie poprawi.

[Castiglione]

Ciekawe, czy E po Śmierci i powrocie wróci właśnie do tej ery.

Byłoby fajnie. Jedna z tych serii superhero, które faktycznie chciałbym przeczytać.

[Danio]

Każdemu według potrzeb, ale Saga (czytałem do 9 tomu) to literalnie najlepsza seria jaką Mucha wydała, z zajebiście wciągającą fabułą, pełnokrwistymi, interesującymi postaciami, całość wywołuje duże emocje i mocno zaciekawia i ma zajebisty klimat.

Jeśli faktycznie tak jest, to muszę unikać pozycji od Muchy.

Ale zaciekawiło mnie, co Ty lubisz i za co to lubisz. Skrobniesz kilka zdań o Twoich czołowych seriach/tytułach?

Komiksiarzem tak naprawdę jestem początkującym, założę się, że przeczytałem mniej od 99% użytkowników tutaj. Ostatnie parę lat kupowałem komiksy na różnych promocjach, ale jako że moim głównym hobby są gry komputerowe i filmy, to zawsze jakoś je wybierałem zamiast wziąć się za rosnącą kupkę wstydu na półce... Ale w końcu coś ruszyło i mam nadzieję, że będę was tu maltretował moimi niepopularnymi opiniami coraz częściej.

Na innym forum (kręcącym się głównie wokół gier) też często ludzi oburzę mówieniem otwarcie co mi się podoba, a co nie, bez względu na ocenę ogółu. Jakiś dziwny jestem.

Z komiksów, które dotychczas przeczytałem (i w tej chwili pamiętam) bardzo podobali mi się Strażnicy Alana Moore'a (za uczłowieczenie superbohaterów, niejednoznaczne postacie, skalę i powagę opowieści, filmowe prowadzenie fabuły (przypomina mi się teraz świetna scena pogrzebu) i rysunki też ładne). Batmana uwielbiam, ale też doświadczony mocno jeszcze nie jestem, to po zagraniu w Arkham Asylum w ogóle się zainteresowałem na nowo komiksami, podobało mi się kilka pierwszych tomów New 52 (Trybunał Sów itd), Powrót Mrocznego Rycerza Franka Millera (mimo przeważnie niemiłej dla oka kreski), Batman Długie Halloween (tutaj dla fana Arkhamverse sama masa postaci, których najpierw poznałem w grze była dla mnie ogromnym plusem, poznać ich origin itd), Zabójczy Żart (na zawsze zapamiętam to super zakończenie ze śmiejącym się jak wariat Batmanem). Gdzieś tutaj chyba też pisałem moją opinię o BBPO Pladze Żab, najpierw przeczytałem pierwsze 4 tomy Hellboya i prócz pojedynczych rozdziałów raczej nie jestem fanem, ale BBPO już było super! No i w tym samym poście co krytykowałem Skalpa masz moje pozytywne wrażenia z Mausa. Co jeszcze... Już wygrzebując całkiem z dna beczki pamiętam, że podobały mi się bardzo Żywe Trupy, tam pomimo krótkiej znajomości bohaterów jakoś ich śmierć potrafiła wywołać emocje, ale jak gdzieś przeczytałem wtedy wywiad z Kirkmanem, że planuje ciągnąć ten świat w nieskończoność to się wkurzyłem i odpuściłem... Dzisiaj już wiem, że to była zmyłka, ale polskie wydanie Walking Dead już jest w większości niedostępne w normalnej cenie, a i tak jest chyba niekompletne. Jeśli jakiś wydawca dzisiaj by podjął temat to ja bym chętnie wrócił.

I to chyba tyle z randomowych przemyśleń co lubię. Mało, ale mam nadzieję, że w nadchodzących latach tego dojdzie dużo więcej.

[Martin Eden]

No i extra. Dzięki. Masz swój gust i nie boisz się go uzewnętrzniać. To trzeba cenić, bo w obecnych czasach również na tym forum klakierów nie brakuje.
O Mausie zapomniałem, spoko, ważny punkt na mapie.
Gdzieś jesteśmy zbieżni, gdzieś rozbieżni (np. w Hellboy vs BBPO).
Miło będzie Cię czytać dalej, nawet jeśli wzbudzisz Moje Święte Oburzenie. Ale wolę dostać MSO, niż czytać ch... wie co  .  A w zamian podyskutować przy rzeczach pisanych z wątroby, nie podszytych lojalnością do wydawcy, a już zwłaszcza kiedy są pisane - jak mawiał Matt Murdock - z biglem.

[donT]

Sztandar Czarnej Gwiazdy - kolejny bardzo solidny, zaslugujacy na uwage tytul od Mandioci. Komiks opowiada fikcyjna historia dziajaca sie na przestrzeni dwoch linii czasowych. Jedna z nich, ta dominujaca, skupia sie na okresie drugiej wojny swiatowej, druga dzieje sie w przeszlosci podczas walk o niepodleglosc jaka amerykanie toczyli z anglikami. Wydarzenia majace miejsce w jednej sa motorem napedowym dla drugiej. Historia jest troche w stylu Dzial Navarony czy Parszywej Dwunastki - 3 czarnych zolnierzy pragnie udowodnic swoja wartosc i wyrusza na tyly wroga z misja specjalna. Ich zadaniem jest odnalezienia pierwszej oficjalnej panstwowej flagi. Pomimo dosc powolnego, nieco przegadanego poczatku, wraz z przybyciem bohaterow na front, akcja dostaje soczystego kopa i nabiera szalenczego tempa. Trup sciele sie gesto, nie brakuje spektakularnych, brutalnych scen bitewnych, poscigow i innych elementow charakterystycznych dla tego typu opowiesci. Happy endu niestety brak. Zamiast tego lektura konczy sie lisciem w twarz, nieco naciaganym, ale jednak. Komiks ma takze drugie dno, ktorym jest systemowy rasizm. Wyszlo to troche topornie, bo autorom nie udalo sie uniknac stereotypwej polaryzcji - wszyscy biali to mendy, czarni totalnie na odwrot - nieskalani romantyczni bohaterowie. Nie mniej jednak tym co sie zdecydowanie udalo, jest zmuszenie czytelnika do refleksji nad losem jaki jankesi zgotowali swoim czarnym braciom. Wszyscy doskonale wiemy jak bylo i na czym Ameryka zbudowala swa potege. Rysunkowo - petarda. Nie jest to typowy tytul od Mandioci, bo tym razem jest super realistycznie i bardzo, ale to bardzo filmowo. Kreska jest niezwykle szczegolowa, a sceny walk, robia kolosalne wrazenie. Przygaszona paleta kolorow doskonale wszystko uzupelnia. Sztandar zawalczy u mnie o miejsce w top 10 zeszlego roku, bo jest cholernie mocnym tytulem, ktory calym sercem polecam. Tylko jedna rzecz - wylaczcie przycisk z napisem rasizm, bo choc wierze, ze intencje byly dobre, srednio wyszlo.

[Popiel]

Jonah Hex. Ponad dekadę od czytania oryginałów robię repetę w wersji Egmontu. Dla mnie to trochę taki Punisher Max na Dzikim Zachodzie. Krótkie opowieści, gęste, mocne, brutalne, czasem zostawiające z drapaniem w gardle i goryczą niesprawiedliwości. Choć tylko o sprawiedliwość Hexowi chodzi. No i o pieniądze, na resztę ma wywalone.

Odbiłem się kiedyś od cepeliowego serialu o Blueberrym, odbiłem się od niespójnego narracyjnie Loveless, odbiłem się od przestylizowanego Durango.

Jonah Hex to mój ulubiony western w komiksie, czy też komiks w westernie. Śmierdzi kurzem, prochem, krwią, końskimi odchodami i wątpliwymi moralnie wyborami.

Duża przyjemność. 

[Takesh]

Pełna zgoda co do Hexa. Czytałem to na bieżąco, gdy wychodziło. Raz w miesiącu jedna historia. Jeden cios w nos, plaskacz i na koniec kop w jaja. Cały Jonah.

No i śmietanka rysownikow.

Od lat go chwale i będę robił to nadal. Super seria.

[Castiglione]

A dla mnie bardzo mocno średnia i zupełnie bez podjazdu do Punisher Max.

[bababatman]

Hej,

Król Rozpustników. Księga I - Ależ to jest dobry komiks! Nie mogłem oderwać się od lektury. "Król Rozpustników" to po pierwsze: ciekawa fabuła, po drugie: spiski i intrygi, po trzecie: wartka akcja, po czwarte: kapitalni bohaterowie i po piąte: świetne rysunki. Komiks jest dodatkowo świetnie wydany, ma genialną okładkę i wspaniałe prezentuje się na półce. Ocena: 9/10

Rusty Brown - Pierwsza opowieść mnie wymęczyła. Zastanawiałem się skąd tyle zachwytów nad tym komiksem? Odłożyłem go na półkę i do lektury wróciłem dopiero następnego dnia. Od tego momentu nie mogłem oderwać się od czytania. Kolejne historie były mocno angażujące, szalenie ciekawe i na swój sposób dziwne (w pozytywnym znaczeniu tego słowa). Autor umie pisać zakończenia, które za każdym razem stanowiły emocjonalne bomby. Bardzo dobry komiks. Ocena: 8/10

Jestem na etapie, że moja półka wstydu liczy obecnie 7 komiksów. Jest progres. Oczywiście nie wliczam tytułów, które zamówiłem w przedsprzedaży  czekam na 3 paczki z kolejnymi 11 tytułami. Będzie co czytać!