Jakie komiksy właśnie czytacie?

[plast]

Blue Note - sięgnąłem po tę pozycję nie do końca wiedząc, czego się spodziewać - kupiłem to jakoś przy okazji albo z innego rozpędu bodajże na emefce. Opisów z tyłu nie zwykłem czytać (nie ukrywajmy, najczęściej są to wstrętne spoilery), zatem z marszu przystąpiłem do lektury.

Ameryka lata trzydzieste i wszystko co się z tym wiąże - jest dobrze. Dobre rysunki, piękne panoramy, klimatyczne kadry dużego miasta, pięknie dobrane kolory nieodłącznie kojarzące się z tamtą epoką. Zostałem kupiony. Oby tylko fabuła nie rozczarowała, a teksty nie uwłaczały.

Godzinkę później jestem po pierwszym (jak się później okazało, pierwszym z dwóch) rozdziale - i nieco rozdarty siedzę i rozważam czy kontynuować lekturę tego samego wieczoru. Nie było to bowiem złe, ale jednak fabularnie nie porwało - historia jaką dostajemy jest klasyczną historią z pogranicza brutalnego sportu i gangsterki, podlaną nutką alkoholowego clubbingu w czasach zmierzchu prohibicji, dopieszczoną klimatem przewijającego się gdzieś w tle bluesa. Ma to swój klimat, i owszem, ale nie samym klimatem człowiek żyje.

Dobrze, czytam jednak dalej. Rozdział drugi o dziwo startuje tam gdzie zaczął się i pierwszy, ale - i tu zaskoczenie - z perspektywy innego protagonisty. Za jego sprawą tym razem na pierwszy plan wybija się muzyka, sport z kolei jest gdzieś na drugim planie, razem z bohaterem rozdziału pierwszego stanowi tło. Po paru stronach łatwo można już zrozumieć celowość tego zabiegu artystycznego - to nie będzie osobny rozdział, nie będzie kontynuacja - to uzupełnienie. Role się odwracają, a rozdział drugi świetnie łączy się z pierwszym, dostajemy te same miejsca i sytuacje, ale w innych kadrach i dialogach, a do tego autorom udaje się uchwycić przekaz muzyczny - mnie tam te nutki bluesowe z kadrów i dymków naprawdę w głowie grały.

Interesująca pozycja pod każdym względem - oczywiście nie jest to cud fabularny ani nic odkrywczego czy przełomowego, niemniej zastosowane środki wyrazu robią robotę, a całość sprawia bardzo dobre wrażenie. Na dokładkę mamy bardzo ładne wydanie, duży format, dobry papier. U mnie w kolekcji zostaje. 7,5/10 spokojnie daję (dałbym i nawet ósemkę, ale tego samego wieczoru czytałem jeszcze Jellinge, więc sami rozumiecie, nie mogę).

[bfg]

Blue Note - akurat czytałem parę dni temu. Fajnie przeplatają  się ze sobą historie z dwóch rozdziałów. Boks i muzyka. Samych bohaterów poznajemy na tyle, że wiemy jakie są ich cele i pragnienia, ale nie znamy za bardzo ich przeszłości, są bardzo tajemniczy. Miałem wrażenie, że główni bohaterowie są tylko pretekstem do przedstawienia pewnych refleksji o życiu i świecie. Historie z grubsza opowiadają o poszukiwaniu własnej drogi, miejsca na świecie. Skłoniły mnie one do paru przemyśleń. Komiks ma ogólnie bardzo dużo fajnych momentów, jeśli chodzi o przedstawienie pewnych wydarzeń (łączenie treści i rysunku) aczkolwiek nie podszedł mi styl rysowania postaci, przez co może ciężej było mi się wczuć w bohaterów i ich emocje, ale poza tym rysunki bardzo mi się podobały, są piękne i świetnie budują klimat. W samym komiksie czegoś faktycznie jeszcze brakuje, ale to i tak wg mnie bardzo mocna pozycja, do której z chęcią powrócę.

Może ktoś miałby do polecenia komiksy w klimacie Blue Note?

Ze swej strony mógłbym polecić komiks Giant (historia w nim bardziej zaangażowała mnie emocjonalnie niż Blue Note, ale za to Blue Note skłonił mnie do większych refleksji). I jak komuś spodobała się sylwetka R.J. z drugiej części to polecam Love in vain. Robert Johnson 1911-1938 (jest w bardzo dobrej cenie na takczytam) - świetnie narysowana biografia muzyka (grafiki wyglądają dla mnie tak jakby były cięte w linorycie). W samym Blue Note bardzo jest dużo nawiązań do życia tego artysty.

[Leyek]

Dziś skończyłem czytać z młodym Calvina i Hobbesa tom 1. Mój ulubiony komiks (traktując całą serię jako jedność). Tak jak się spodziewałem jeszcze może ciut za wcześnie na 7-latka (bo w sporej ilości historyjek nie miał jak złapać kontekstu), ale w sumie bardzo mu się podobał. Sam mnie ciągnął, żeby poczytać "chłopca i tygryska". Oczywiście najbardziej bawiły go szaleństwa, złośliwości i jak się komuś działo nieszczęście (też w sumie sam lubię takie paski ), ale widać po tym, że jest to pozycja ponadczasowa i bez ograniczeń wiekowych (choć gdzieś tam musiałem cenzurę w tekście o narkotykach i seksie wprowadzić czytając ). Za pierwszy tom daję 9/10 (żeby był zapas na kolejne jeszcze lepsze). Całość to wiadomo, że 11/10
Kto nie czytał powinien jak najszybciej nadrobić. Jest tu wszystko, prosty humor, głupkowaty, historyjki melancholijne/leniwe, ironia, potwory pod łóżkiem, akcje w kosmosie, z dinozaurami, genialne historyjki noir (w późniejszych tomikach) i dużo by tak można jeszcze wymieniać.
Tak na dobrą sprawę, kto nie czytał to wg mnie nie powinien w ogóle mieć wejścia na komiksowe forum

PS. Mógłby Egmont puścić jakąś fajną nową edycję z dodatkami i bajerami, byłaby wymówka, żeby kupić całość ponownie

EDIT.
Ale to fajniutkie, środek wygląda jak paski wycięte z gazet i powklejane. Tylko bez sensu, że na kredzie:

[Bender]

Tylko bez sensu, że na kredzie:

Między innymi z tego powodu sprzedałem. Oprawa, okładki , slip super, ale w środku już nie.

[marcing]

Ale to fajniutkie, środek wygląda jak paski wycięte z gazet i powklejane. Tylko bez sensu, że na kredzie:

Do tego układ kadrów w niedzielnych odcinkach jest lepszy niż w wydaniach Egmontu (w tych tomikach w większym kwadratowym formacie). Tam zwykle jest mały narracyjny przeskok pomiędzy drugim i trzecim kadrem, więc ma to sens że pierwszy i drugi kadr są obok siebie, a trzeci pod pierwszym. Z tego co gdzieś czytałem, było to robione specjalnie - część gazet drukowała niedzielne odcinki bez dwóch pierwszych kadrów (pewnie z braku miejsca na stronie) i fabuła nadal miała sens.
Jednak dla mnie kreda też była deal-breakerem i zostałem przy polskim wydaniu.

[Nephilim]

Jakiś czas temu przeczytałem 'rewelację' od Mandioca, jaką miał być "Raport Brodecka". Cóż mogę rzec, poza tym, że zaraz zostanę zlinczowany?

Zacznę może od grafiki która jest zdecydowanie najmocniejszą stroną tego albumu. Choć to nie do końca moja estetyka (prefruję realizm, ewentualnie cartoon w stylu Stefano Turconi bądź Pedrosy) to muszę przyznać, że operowanie czernią i bielą Larcenet opanował do perfekcji. Cudownie też oddał nastrój zapomnianej przez Boga osady, która jest tłem całego dramatu. Wycyzelowane, ponure i depresyjne kadry "Raportu..." robią mega wrażenie, nadają opowieści odpowiednio ponury ton i podkręcają klimat. Pięknie się to ogląda. Niestety, scenariusz postrzegam jako mocno pretensjonalny i słabo spuentowany. Sposób w jaki autor próbuje udowodnić, że ludzie są bestiami bez skrupułów nie tylko w obliczu zagrożenia kompletnie na mnie nie zadziałał. Nie znam literackiego pierwowzoru ale uważam, że dużo rzeczy było tutaj mocno na siłę a powód dla którego

Spoiler: PokażUkryj

mieszkańcy zgładzili w karczemnym pokoju tajemniczego przybysza

był strasznie naciągany.

Tak więc graficznie mega, scanariuszowo nie dowiozło, aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że komiks ten zarówno dzięki zawartości jak i formie wydania może się podobać. Dla mnie 6/10. O wiele, wiele większe wrażenie zrobiły na mnie "Potwory" Windsor-Smitha i w przeciwieństwie do "Raportu..." mocno mną pozamiatały.

[Pestak]

Czytam sobie najnowszego epica Spidermana Każdy z kazdym i nie mogę się nadziwić ile w nim smiesznych błędów ze strony rysowników i kolorystów. Tytułem przykladu:
1 kadr na stronie 138 : spider i czarna pantera wchodzą do laboratorium. Spider mówi : "naukowcy chyba wyszli popatrzeć na bitwę. Przynajmniej nie będą nam przeszkadzać". A obok dymka z tą wypowiedzią jeden z naukowców sobie stoi i myje ręce w zlewie;) może dymek zasłonił spiderowi widok?

3 kadr na str. 350 - Punisher rozbija zbroje jednemu ze złoli. Ten stoi ubrany jedynie w białe bokserki. Na 4 kadrze z tej strony gdy Punisher zadaje mu nokautujący cios łotr ma już na sobie skarpetki. Ale to jeszcze nie koniec. Na stronie 352 na 3 kadrze ten sam typ leży nieprzytomny obok zgliszcz swojej zbroi. Teraz znowu nie ma skarpetek, ale za to pojawia się biały podkoszulek a  bokserki zmieniają kolor na niebieski.
 
Chyba zmiana amazinga na dwutygodnik w tym czasie sprawiła że twórcy faktycznie już nie ogarniali.

[Xmen]

Hehe ja tych błędów w rysunkach nie wyłapałem chyba byłem zbyt zmęczony "fabuła" tego epika, czytałem 7dni z tym że po 4dniach zrobiłem sobie 3 dniową przerwę.

[jotkwadrat]

Po 3 dyniach to ja bym nie miał sił na czytanie 

[Kandor]

Ja od trzech wieczorów czytam "do poduchy" "Zabójczą prędkość" i coś mi ciężko idzie, a na pewno długo, choć sam komiks całkiem przyzwoity :-)

[PabloWu]

Rorschach.
   Zacznę od oczywistej oczywistości, nie jest to poziom "Strażników " ale ja w tym uniwersum nie oczekuję komiksu na takim samym poziomie bo jest to niemożliwe,  tylko dobrego wykorzystywania potencjału postaci stworzonych przez Alana Moore'a  i tutaj to dostałem .
    Autor serwuje Nam  opowieść o tym jak kałamarnice mające być nadzieją dla ludzkości popieprzyły ludziom w głowach, jak ludzie i bez wpływu kałamarnic mają popieprzone w głowach i Tomowi Kingowi udało się z tego zrobić bardzo dobrą detektywistyczną, nieoczywistą i wciągającą  historię z szacunkiem nawiązując do dzieła Alana Moore'a.
  Jest to kolejny komiks byłego agenta CIA, chociaż podobno agentem zostaje się do końca życia, który potwierdza że potrafi pisać scenariusze a z racji jego doświadczeń zawodowych zawsze się zastanawiam co chciał przemycić w historii i szukam drugiego dna opowieści  . To chyba pierwszy komiks po marnym w mojej ocenie ( dotrwałem do 5 tomu, może dalej jest lepiej)  Batmanie, świadczący że nie zapomniał jak się to robi a zeszyty piąty "korespondencyjny"  i siódmy " zbierający zeznania" w tym albumie zbiorczym to perełki.
  Jorge Fornes również trzyma poziom , pierwszy raz spotykam się z tym rysownikiem  którego styl przypomina mi Seana Philipsa co jest oczywiście na plus.
   Pomimo pewnych trochę naciąganych rozwiązań  komiks świetnie się czyta,  na pewno jest to najlepsza historia w tym uniwersum a jakbym miał czas czytać na bieżąco to co wychodzi i tworzyć topki komiksowe to byłby napewno w top 3 za zeszły rok, za Potworami i Blastem .
    Do zakupu komiksu namówił mnie pan Tomasz Kołodziejczak w jednym ze swoich filmików , także jeżeli szanowny wydawca to czyta to niech wie, że te polecanki mają sens .
  Lubię Toma Kinga, w kolejce na czytanie czeka Vision i Omega Men , no i mam cichą nadzieję, że w późniejszym czasie ktoś wyda Love Everlasting i Human Target , pierwszy tytuł to Image drugi DC Black Label także jest nadzieja.
 
 


 

[michał81]

Lubię Toma Kinga, w kolejce na czytanie czeka Vision i Omega Men , no i mam cichą nadzieję, że w późniejszym czasie ktoś wyda Love Everlasting i Human Target , pierwszy tytuł to Image drugi DC Black Label także jest nadzieja.

Panie czekaj pan na Strange Adventures, będzie pan zadowolony.

Choć ja mam nadzieje, że kiedyś dostaniemy jeszcze Graysona.

[Warpath]

Graysona dostaniemy jak Nightwing Taylora okrzepnie ; )

[grzegorz.cholewa]

Moonshadow

Banalna opowieść o banalnym człowieku. Choć czyta się dobrze to z komiksu trąci samymi życiowymi banałami. Głównym więc przesłaniem tej opowieści jest to, że być nieprzyzwoicie wręcz naiwnym to jeden z grzechów głównych bycia człowiekiem.

[Bender]

Trochę chyba się zawiodłem Wodami Morteluny, bo czytałem, czytałem i nie mogłem skończyć. Mnóstwo zbędnego dialogu i akcja w sumie średnio angażująca, podobnie jak bohaterowie. Rysunki w sumie też niby spoko, ale jak się przyjrzeć to nie do końca, taki wachlarz manieryzmów, z których finalnie nie ukłąda się w fajna całość. No i znów post apo (ziew),  dobrze, że trochę inne (un-ziew)