Jakie komiksy właśnie czytacie?

[misiokles]

Niecałe 500

W komiksach więcej tekstu =/= więcej treści.

[wujekmaciej]

W komiksach więcej tekstu =/= więcej treści.

Nie wiem do czego to odniesienie, ale spoko

[Rodrigues]

W komiksach więcej tekstu =/= więcej treści.

Nie wiem do czego to odniesienie, ale spoko

To odniesienie do:

Komiks ma chyba cos ponad 700 stron, ale ja go przeczytałem w dwie czy trzy godziny, bo jest w nim bardzo mało tekstu. Brakuje mi w nim w ogóle tresci. Bardzo chciałbym zobaczyc więcej relacji bohaterki z innymi ludźmi, więcej codziennych czynnosci. Tam się dzieje wszystko tak strasznie szybko.

[misiokles]

Tak, coś mi telefon źle zcache'ował stronę i wydawało mi się, że odpowiadam bezpośrednio pod postem.
Chciałem jedynie powiedzieć, że czasami treść ma wymiar meta i odpowiednie operowanie kreską by przedstawić np. tragizm w grymasach na twarzy, niesie równie wiele treści co rozbudowane wątki (wide Zakładnik Guya Delisle).

[plast]

No w takim Przybyszu to w takim razie zero treści, po co to w ogóle wydawać :E

Trawa to emocjonalne 9/10, graficzna warstwa może siódmym cudem nie jest, ale świetnie te emocje do tej dziewiątki podbija. Tekst jest dodatkiem. Połknąłem na dwa razy, bo na raz za ciężkie. Myślę, że coś w tym stylu przydałoby się w starszych klasach szkół średnich jako lektura.

[grzegorz.cholewa]

Little Ego

Niewiele więcej jak zwykła komiksowa erotyka jakiej wiele. Dla koneserów gatunku. Szczęście, że to moje klimaty więc 7 ale tak fajne jak Voyeur to to nie jest.

[Itachi]

Batman: Wyjątkowo Mroczna Noc 7/10

Przyjemny albumik, godzina dobrej rozrywki. Otrzymałem krwisty stek, oblany sosem barbecue. Jock bawi się, tworząc zwariowaną opowieść, o jednej z wielu koszmarnych nocy Mrocznego Rycerza. Prosty schemat, bez dziwactw. Natomiast poprawnie napisany, bez większych idiotyzmów. Batman stara się przynajmniej w kilku procentach myśleć racjonalnie, a nie leci do przodu bez pomysłu jak w runie Kinga (sceny w więzieniu). Lubię komiksy/seriale gdzie główną rolę przejmują gansusy, a nie po raz kolejny łotrzy z pierwszej ligi. Dlatego doceniam Jocka, za to że stworzył fabułę bez Jokera, Pingwina i pozostałych. Jasne w ostatnim akcie pojawia się jeden przyjemniaczek, ale scenariusz dosadnie argumentuje jego obecność. Autor ma swój styl wypracowany od lat, jego kadry można rozpoznać dosłownie po sekundzie. W tych czasach to ogromna zaleta, wybicie się z poziomu mizerii jest obiecujące. Moim zdaniem graficznie album stoi na kozackim poziomie. Chaos na planszach, charakterystyczne rozmazywanie na rozkładówkach robią robotę. Wyjątkowo mroczna noc przypomina gierki z serii Arkham. Multum wrogów, brak chwili na złapanie oddechu, odskok, kontratak, ucieczka, obserwacja. Czyste szaleństwo i obłęd.

Tym razem nie mogę polecić tego komiksu każdemu. Jeżeli nie lubicie scenariusza opartego na brutalności, jednostajnej akcji to raczej nie będziecie zadowoleni z lektury. W moim przypadku była to idealna odskocznia po Thorgalu i Hoka Hey! . Coś innego, banalniejszego ale trzymającego niezły poziom. Czasami warto się na chwilę wyluzować i czerpać przyjemność z prostej rozrywki.

Bez wątpienia jednak Jock bije konkurencję w postaci chociażby albumu Nowe Sąsiedztwo Mariko Tamaki.

[Raveonettes]

Joker. Polowanie na klauna - rany, ależ tu panuje chaos scenariuszowo-gatunkowy. Klimat komiksu zmienia się tu co chwila:  raz mamy mroczny thiller z ciężko doświadczonym przez los bohaterem, potem autor raczy nas klimatami slasherów spod znaku Chainsaw Massacre, aby po chwili zmienić ciężar opowieści na pastisz superhero. Do tego dochodzi klonowanie, międzynarodowe spiski, tajne organizacje i pościg za Jokerem rozgrywający się na trasie Belize-Paryż-Teksas. Tynion próbuje to połączyć w sensowną całość, ale jak ma on to w zwyczaju, wychodzi niemiłosierny bełkot tj. intryga jest tak pozbawiona sensu, że naprawdę nie raz zaśmiewałem się przy lekturze tej pozycji. Na uwagę zasługują natomiast trzy zeszyty pisane przez Matthew Rosenberga przy współudziale głównego autora serii. Historie odnoszące się do przeszłości Gordona mają swój ciężar i są bardzo dobrze rozpisane. Mi osobiście przypominają retrospekcje z Mrocznego Odbicia Snydera, zwłaszcza że za rysunki odpowiada ten sam artysta - Francesco Francavilla. Dam 5/10 bo mimo, że głupie to niemiłosiernie to o nudzie nie było mowy:)

Z Całej Pety! - tą pozycje czytałem na bieżąco, gdy wychodziła w Stanach i pamiętam, że bardzo przypadła mi wówczas do gustu. Teraz sięgnąłem po wydanie polskie i po czasie stwierdzam, że jednak mam z tym komiksem mały problem tj. tytuł dalej jest świetny, idealnie łączy epickie sekwencje walk z momentami tak bardzo emocjonalnymi, że łezka nie raz zakręciła mi się podczas lektury. Zarzutem z mojej strony jest jednak fakt, że to komiks bliźniaczo podobny do "Murder Falcon" poprzedniego dzieła autora. Scenariusz jak i jego elementy mające uwypuklać chwile chwytające za serce są tak samo rozłożone, przez co miałem wrażenie swoistego deja-vu na zasadzie "hej, panie Johnson, ale to już było". To spowodowało, że  już tak od połowy historii wiedziałem do jak słodko-gorzkiego finału ona zmierza. Ciekawostka - bohaterowie "Murder Falcon" zaliczają tu małe cameo (ziomek w okularach i afro na głowie na okładce plus blondyn w dolnym rzędzie na ostatniej stronie). Ogólnie, gdybym nie czytał wcześniejszej pozycji autora, ocena spokojnie oscylowała by pomiędzy 8-9, a tak finalnie jest 7/10.

[donT]

Batman: The Doom that Came to Gotham.

Wielki nieobecny na mojej nietoperzowej poleczce w koncu doczekal sie wznowienia. Mialem juz wziac wersje Egmontowa, ale DC wydalo fajnego tpb na offsecie, ktory wpadl mi w oczy w lokalnym comic shopie w Dublinie. Mignola & Lovecraft? Przeciez obok takiego combo nie sposob przejsc obojetnie - zakup to no brainer! Moje oczekiwania wobec Zaglady byly dosc wysokie, bo co tu moze pojsc nie tak? Komiks regularnie pojawia sie na listach najlepszych historii z gackiem, wiec musi to o czyms swiadczyc. Jednak... czegos zabraklo. Niesamowity klimat grozy i niepokoju az wylewa sie z kart komiksu i to jest super, ale po co tyle postaci (kazda obowiazkowo z nowym, lovecraftowym originem)? Po cholere tyle watkow, gdzie wiele z nich nie prowadzi do nikad? Czy nie lepiej byloby skupic sie na kilku i poprowadzic je do konca?  Postacie pojawiaja sie, tylko po to aby za chwile zniknac. Co prawda kazda z nich odgrywa jakas tam w miare sensowna role, ale nie raz mialem wrazenie, ze jest to wymuszone. Koncowka tez mnie nieco zawiodla i zostala sprowadzona do klasycznej bijatyki. To nie jest co czego sie po tym tytule spodziwalem. Jednakze, sa tez fajne momenty - oryginalne i inne podejscie, ciekawa, jak sie pozniej okazuje, intryga, w ktora zamieszani sa zalozyciele Gotham, w tym Thomas Wayne i przede wszystkim klimat. Klimat, ktorego prozno szukac we wspolczesnych komiksach o Batmanie. To Elseworld czyli linia, w ktorej autorzy maja o wiele wieksza swobode tworcza, a opowiadane historie bija o glowe te z reglarnych serii, a przynajniej w moim odczuciu. Rysunkowo tez jest bardzo przyzwoicie, choc szkoda, ze Mignola ograniczyl sie tylko(?) do scenariusza i okladek. Komiks dostalby z automatu kilka punktow wiecej, gdyby byl w calosci jego autorstwa. Czy polecam? Ciezko powiedziec. Komiks ma swoje momenty i jest calkiem przyzwoity, ale dupy nie urywa. Warto przeczytac, ale czy kupic? Hmmm... dobre pytanie.

[Death]

Ten komiks powinien być w słowniku pod hasłami "przyzwoity", "super combo" i "coś poszło nie tak"

Ja nic nie mam do Zagłady Gotham, bo to przyzwoity komiks, ale mogliby jednak wydać poszukiwane i jednocześnie dużo lepsze od niej albumy o Batmanie autorstwa duetu Loeb & Sale.

[Don Simon]

Batman Knightfall tom 1. Prolog
Bardzo dobry zbiór. Mimo nieco leciwej oprawy (te kolory!) scenariusz jest całki ciekawy, a różne historie ładnie splatają się w całość. I mimo, że znani wrogowie pojawiają się w bardzo ograniczonym stopniu to Bane, a czasem i inni mają przynajmniej jakąś historię, genezę i swoje plany uzasadniające ich działania.
Brakuje trochę mroku, "czystej" kreski i realizmu, a zmęczony Batman trochę kręci się w kółko.
Ale tom zdecydowanie wart przeczytania i posiadania w kolekcji.

[Kandor]

Czytam "Strange Adventures" Toma Kinga - chyba nigdy tego nie wydadzą w Polsce (nad "Rorschachem", który wychodził w zeszytach i HC w USA w podobnym czasie, długo się w Egmoncie nie zastanawiali). Już ktoś zresztą ubolewał nad tym po prezentacji katalogu na 2023 rok. Muszę jeszcze skołować "Supergirl" (ponoć komiks zainspirował powstanie przyszłego filmu) tegoż autora.

[Itachi]

Kolekcja Toppi - Kolekcjoner

Po albumie Magia & Miecz to dopiero moja druga styczność z tym artystom. Zawsze w kręgu zainteresowań, ale jakoś nigdy nie postawiłem kropki nad i. Sporo dobrego słyszałem o czwartym tomie kolekcji, także w końcu się zdecydowałem i przeczytałem.

Codziennie na tapetę brałem jeden rozdział. Zdecydowanie najbardziej przypadła mi do gustu historia trzecia. Co mogę napisać? Język w komiksie jest literacki, lektura jest przyjemna i dosyć szybko wciąga. Kolekcjoner ma w sobie coś magicznego, przygotowany jest na każdą ewentualność, a Toppi sprytnie żongluje pomiędzy rzeczywistością, a zjawą. Nic nowego nie dodam raczej przy ocenie warstwy graficznej. Ta jest wyjątkowa, niepokojąca, momentami chaotyczna, czytelnik sam musi się w nią wgryźć. Na planszach widnieje wiele szczegółów, rozgałęzień, miałem kilka sytuacji, kiedy nagle po minucie czy dwóch, mój wzrok natrafiał na element, który na początku kompletnie nie zwrócił mojej uwagi. Z pewnością czyni to album wyjątkowym pod tym względem.

Wypadałoby teraz nadrobić poprzednie albumy, prawda?

[donT]

Wypadałoby teraz nadrobić poprzednie albumy, prawda?

No raczej. Toppi to Liga Mistrzow.
 

[PabloWu]

No raczej. Toppi to Liga Mistrzow.
 

Dostałbym nawet, że każdy album to już finał Ligi Mistrzów