Autor Wątek: Liryka/Poezja  (Przeczytany 14560 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline kaczogród

Odp: Liryka/Poezja
« Odpowiedź #45 dnia: Nd, 02 Kwiecień 2023, 18:50:03 »
,,Prawo"

Jest niewidzialne, przezroczyste, o anemicznej cerze chorowitego
chłopca, który rozwiązuje szarady;
niedostępne wzruszeniu poety;
uwielbia maskaradę, ubiera się
w kobiece suknie, kryje się
pod popiołami peruk.
A jednak to ono,wytrwałe jak sprężyny zegarów
na zamkowych wieżach, dźwiga
i wzmacnia ramiona wolnych ludzi.

(Adam Zagajewski)
,,le monde est absurde"

Offline poeta

Odp: Liryka/Poezja
« Odpowiedź #46 dnia: Nd, 14 Maj 2023, 19:42:58 »
Samotność

Samotność jest jak deszcz.
Z błękitu mórz unosi się ku zmierzchom;
sponad bezkresu równin porą przeszłą
ku niebu zdąża, co nią zawsze włada.
Dopiero z niebios na miasto opada.

Opada deszczem w tej dwuznacznej dobie,
gdy blaskiem świtu krąg ulic się mieni,
gdy ciał tych dwoje, nic nie odnalazłszy w sobie,
rozczarowania w radość nie przemieni,
gdy ludzie z sobą jedynie złączeni
we wspólnym łożu nienawiści tchnieniem —

wtedy samotność płynie rzek strumieniem…

Rainer Maria Rilke

źródło:
https://poezja.net/samotnosc-rilke/

Offline kaczogród

Odp: Liryka/Poezja
« Odpowiedź #47 dnia: Śr, 28 Sierpień 2024, 19:29:44 »
Agi Mishol

,,Wątłe zawieszone chwile"

Wątłe zawieszone chwile na płatkach uszu
na końcu poranka.
W nocy ktoś położył dom na naszym śnie,
tygrysy pilnują jego dachówkowatej czapki
i stoimy tam w środku nieba
twarzami do błękitu, właściwie nie mamy twarzy tylko
tak stoimy w środku nieba
błękit nas przesiąka
od sklepienia do sklepienia jak
woda kielich kwiatu
,,le monde est absurde"

Offline kaczogród

Odp: Liryka/Poezja
« Odpowiedź #48 dnia: Pt, 09 Maj 2025, 22:47:17 »
(Tadeusz Śliwak)

,,Scholium"

Przyszła już pora wyjaśniania pojęć
czymże jest cynizm
jest otwarciem klatki
w niej siedzi ptaszek
ptaszek jest wypchany
,,le monde est absurde"