Przejrzyj stronę ulubionych postów oraz otrzymanych polubień za posty użytkownika.
Wiadomości | Liczba polubień |
---|---|
Odp: X-Men
Przytoczę to co kiedyś napisałem na gildii, jak najlepiej wydać serię z mutantami. 1. New X-Men New X-Men by Grant Morrison vol. 1 (New X-Men Vol. 1 #114–126 i New X-Men Annual 2001) New X-Men by Grant Morrison vol. 2 (New X-Men Vol. 1 #127–141) New X-Men by Grant Morrison vol. 3 (New X-Men Vol. 1 #142–154) Najlepszy start nawet dla początkujących. Bez zbytnich odjechanych pomysłów nawet jak na Morrisona. I debiut w tych seriach zalicza sporo bohaterów, które do dziś pojawiają się seriach X-men. 2. Astonishing X-Men Astonishing X-Men by Joss Whedon vol. 1 (Astonishing X-Men vol. 3 #1–12) (wydane) Astonishing X-Men by Joss Whedon vol. 2 (Astonishing X-Men vol. 3 #13–24 i Giant-Size Astonishing X-Men #1) (zapowiedziane wznowienie) Naturalna kontynuacja serii New X-men Morrisona. 3. House of M Ród M (House of M #1–8) (wydane) Zdecydowanie przydałoby się wznowienie tego eventu, dlatego że reperkusje mają duże znaczenie dla serii z mutantami 4. New X-Men vol. 2 New X-Men -> Choosing Sides (New X-Men: Academy X #1-6) -> Haunted (New X-Men: Academy X #7-11) New X-Men -> Hellions (New X-Men: Hellions #1-4) -> X-Posed (New X-Men: Academy X #12-15, New X-Men: Academy X Yearbook) -> House of M: New X-Men (New X-Men: Academy X #16-19) New X-Men -> Childhood's End Vol. 1 (New X-Men vol.2 #20-23) -> Childhood's End Vol. 2 (New X-Men vol.2 #24-27) -> Childhood's End Vol. 3 (New X-Men vol.2 #28-32) New X-Men -> Childhood's End Vol. 4 (New X-Men vol.2 #33-36) -> Childhood's End Vol. 5 (New X-Men vol.2 #37-43) Seria o młodych mutantach. Jedną z głównych postaci jest X-23. Wg seria mnie ważna w kontekście X-Men: Messiah CompleX, ostatnie zeszyty to prolog do Messiah CompleX. Brak Complete Collection, tylko w TPB 5. X-Men X-Men -> Decimation: X-Men—The Day After (House of M: The Day After, X-Men vol. 2 #177-181) -> X-Men: Blood of Apocalypse (X-Men Vol. 2 #182–187) Oba tomy to konsekwencje Rodu M dla mutantów. X-Men: Supernovas (X-Men Vol. 2 #188–199, Annual #1) X-Men: Endangered Species (X-Men: Endangered Species oraz materiał z Uncanny X-men #488-491, X-men #200-204, X-factor #21-24)Poszukiwania lekarstwa przez Beasta, aby uratować populację mutantów 6. X-Men w kosmosie X-Men: Deadly Genesis (X-Men: Deadly Genesis #1-6) (wydane) Punkt wyjściowy dla przygód X-men w kosmosie. Także w pewnym stopniu konsekwencje Rodu M X-Men: Rise and Fall of the Shi'ar Empire (Uncanny X-Men #475-486) (wydane) X-Men -> X-Men: Emperor Vulcan (#1-5) -> X-Men: Kingbreaker (#1-4) 7. X-Factor X-Factor -> Madrox: Multiple Choice (Madrox #1–5) -> The Longest Night (X-Factor vol. 3, #1–6) -> Life and Death Matters (X-Factor vol. 3, #7–12) Takie samo wydanie jest w Complete Collection X-Factor -> Many Lives of Madrox (X-Factor vol. 3, #13–17 ) -> Heart of Ice (X-Factor vol. 3, #18–24) Seria skupiająca się na agencji detektywistycznej prowadzonej przez Madrox, któremu towarzyszą inni mutanci. Trochę konsekwencji Rodu M, a także poznajemy bohaterów którzy odegrają znaczącą rolę w X-Men: Messiah CompleX 8. X-Men: Messiah CompleX X-Men -> Blinded by the Light (X-Men #200–204) -> The Extremists (Uncanny X-Men #487-491) Prolog do Messiah CompleX, kontynuacja przygód części ekipy, która wróciła z Kosmosu X-Men: Messiah CompleX (X-Men: Messiah Complex (one-shot); Uncanny X-Men #492–494; X-Men #205–207; New X-Men vol.2 #44–46; X-Factor #25–27) Pierwszy crossover z trylogii Mesjasza mutantów, czyli pierwszego mutanta urodzonego po wydarzeniach z Rodu M. Tylko, aby zorientować we wszystkich wątkach i postaciach dobrze jest zapoznać się z powyższymi wymienionymi przez mnie komiksami. 9. X-Men po Messiah CompleX X-men -> Divided We Stand (Uncanny X-Men #495–499) -> Manifest Destiny (Uncanny X-Men #500–503; Free Comic Book Day 2008 X-Men; X-Men: Manifest Destiny #1–5) X-Men -> Lovelorn (Uncanny X-Men #504–507, Uncanny X-Men Annual #2) -> Sisterhood (Uncanny X-Men #508–512) X-Men: Utopia (Dark Avengers/Uncanny X-Men: Utopia, X-Men: Legacy #226–227, Uncanny X-Men #513–514, Dark Avengers #7–8, Dark Avengers/Uncanny X-Men: Exodus, Dark X-Men: The Beginning #1–3, Dark X-Men: The Confession) X-Men: Nation X (Uncanny X-Men #515–522; Dark Reign: The List X-Men; Nation X #1–4) Przeprowadzka X-men do San Francisco, nowy start po wydarzeniach Messiah CompleX. Crossover z Dark Avengers 10. Astonishing X-Men Astonishing X-Men by Waren Ellis vol. 3 (Astonishing X-Men Vol. 3 #25–30 i Astonishing X-Men: Ghost Boxes #1–2) Astonishing X-Men by Waren Ellis vol. 4 (Astonishing X-Men Vol. 3 #31–35 i Astonishing X-Men: Xenogenesis #1–5) Z tego co zapowiedziała Mucha, najprawdopodobniej tak będą wyglądać te wydania kontynuujące serię Astonishing X-Men 11. X-Factor po Messiah CompleX X-Factor -> The Only Game in Town (X-Factor vol. 3, #28–32; X-Factor: The Quick and the Dead) -> Secret Invasion (X-Factor vol. 3, #32–38; She-Hulk vol. 2, #31) X-Factor -> X-Factor: Time and a Half (X-Factor vol. 3, #39–45) -> X-Factor: Overtime (X-Factor vol. 3, #46–50; X-Factor: Layla Miller) X-Factor -> X-Factor: The Invisible Woman Has Vanished (X-Factor #200–203) -> X-Factor: Second Coming (X-Factor #204–206; Nation X: X Factor) Dalsze przygody X-factor, seria od tej pory jest już niezależna od innych serii z mutantami. 11. X-Men: Legacy X-Men: Legacy -> Divided He Stands (X-Men: Legacy #208–212) -> Sins of the Father (Legacy #213–216) -> Salvage (X-Men: Legacy #219–225) X-Men: Legacy -> Emplate (X-Men: Legacy Vol. 1 #228–230, Annual #1) -> X-Men: X-Necrosha (materiał z X-Necrosha (one shot - materiał X-Men: Legacy/New Mutants), X-Men: Legacy #231–234, New Mutants vol. 3 #6–8) Seria skupiająca się z Xavierze i konsekwencji jakie przyniosły wydarzenia Messiah CompleX. Seria wchodzi w dwa crossovery X-Men: Original Sin oraz X-Necrosha. Original Sin to crossover X-Men: Legacy (#217–218 ) oraz Wolverine: Origins i nie ma znaczenia dla serii X-men, za to ma znaczenie dla serii Wolverine: Origins 12. X-Force X-Force Complete Collection Volume 1 (X-Force vol. 3 #1–13; X-Force Special: Ain't No Dog #1 & materiał z X-Force Annual #1 (Wolverine)) Messiah War (The Lives and Times of Lucas Bishop #1–3, Messiah War (one-shot), X-Force, vol. 3 #14–16; Cable, vol. 2 #11–15; X-Men Future History — The Messiah War Sourcebook) X-Force Complete Collection Volume 2 (Necrosha: The Gathering (one shot), materiał z X-Necrosha (one shot - materiał X-Force), X-Force, vol. 3 #17–25; , X-Force: Sex & Violence #1–3, materiał z X-Force Annual #1 (Deadpool)) Działania tajnego oddziału stworzonego przez Cyclopa do likwidacji zagorzeń dla mutantów pod dowództwem Wolverine'a, druga część trylogii Mesjasza 13. X-Men: Second Coming X-Men: Second Coming (Second Coming: Prepare, Second Coming #1–2, Uncanny X-Men #523–525, New Mutants #12–14, X-Men: Legacy #235–237, X-Force #26–28) Powrót Mesjasza - Hope Summers, ostatnia część trylogii 14. X-Factor X-Factor -> X-Factor: Happenings in Vegas (X-Factor vol. 3 #207–212) -> X-Factor: Scar Tissue (X-Factor vol. 3 #213–219) X-Factor -> X-Factor: Hard Labor (X-Factor vol. 3 #220–224) -> X-Factor: Super Unnatural (X-Factor vol. 3 #224.1, 225–228) X-Factor -> X-Factor: They Keep Killing Jamie Madrox (X-Factor vol. 3 #229–232) -> X-Factor: Together Again for the First Time (X-Factor vol. 3 #233–236) X-Factor -> X-Factor: The Road to Redemption (X-Factor vol. 3 #237–240) -> X-Factor: Breaking Points (X-Factor vol. 3 #241–245) -> X-Factor: Short Stories (X-Factor vol. 3 #246–249) X-Factor -> X-Factor: Hell On Earth War (X-Factor vol. 3 #250–256) -> X-Factor: The End of X-Factor (X-Factor vol.3 #257–262) Wymieniam w ramach w formalności, aby seria była kompletna Śr, 06 Luty 2019, 01:03:09 |
1 |
Odp: Ogłoszenie Gildii: Bez paniki, forum zostaje!
Zostaję. Przez dekadę nic na Gildii nie pisałam, zarejestrowałam się tu aby, nazwijmy to, po resecie na nowo brać udział w dyskusjach, a teraz miałabym wracać? To co mnie odstraszyło to właśnie bałagan w wątkach, brak moderacji, niski poziom dyskusji (czyt. awantury). I przeglądając od czasu do czasu forum odniosłam wrażenie, że z biegiem lat było z tym coraz gorzej. I nawet fakt, że byłam kiedyś redaktorką serwisu i że współpracuję ze sklepem nie jest dla mnie powodem do sentymentów czy lojalności.
Śr, 13 Luty 2019, 08:55:50 |
1 |
Odp: Kajko i Kokosz
No chyba nie - te były żółte od nowości. Dokładnie (ciekawe ile razy trzeba to będzie tutaj jeszcze tłumaczyć?), BTW żółknięcie papieru to kwestia jego kwasowatości, te szlachetniejsze, bezkwasowe są droższe, i nie żółkną (chociaż miewają lekko żółtawy odcień, vide Moleskine), te tańsze, produkowane masowo z pulpy drzewnej są wręcz światłoczułe (tak jak sprzedawane na tony papiery do ksero). Nie będę tutaj robił wykładu o rodzajach papieru, ale apeluję o nie rozpowszechnianie bajek o unikatowości "żółknącego papieru" Śr, 13 Luty 2019, 12:52:23 |
1 |
Odp: Zdjecia calych kolekcji
Do pełni szczęścia brakuje mi tylko żeby Isr z forum gildii założył tu wątek ze swoją oszałamiającą kolekcją. Moze ktos z nim zaznajomiony by mu szepnął słówko?
Cz, 14 Luty 2019, 14:17:01 |
1 |
Odp: Kapitan Żbik
Uwielbiam kreskę Jerzego Wróblewskiego, obok Janusza Christy, to mój ulubiony komiksiarz tamtych czasów. I to właśnie od 28 zeszytu Żbików Wróblewskiemu przyszło przyjąć funkcję rysownika tej serii, i funkcję tę będzie sprawował, z jedną małą przerwą, aż do samego końca serii, czyli do 53 zeszytu! W sumie spod jego pióra wyszły więc aż 24 albumy serii! Od strony graficznej praktycznie nic Wróblewskiemu nie można zarzucić - postacie są wyraziste, kreska czysta, dokładna, powiedziałbym że wręcz perfekcyjna, aczkolwiek zachowująca własną tożsamość. Widać doskonale przywiązanie Wróblewskiego do szczegółów, i to pod każdym względem: czy rysuje samochody, krajobrazy, pomieszczenia czy ubrania - zawsze wygląda to niezwykle realistycznie! Ze zmianą rysownika poszła zmiana w podejściu do przedstawianych historii. Opowieści miały stać się w mniejszym stopniu sensacyjne i kryminalne, a bardziej skupić się na przygodach w których uczestniczy młodzież, czyli główni odbiorcy komiksów. Jednocześnie należało nie zapomnieć o odpowiednim aspekcie wychowawczym. I zmianę tę doskonale widać w trylogii o tajemniczym nurku. 28-30 Wieloryb z peryskopem, Wiszący rower, Tajemniczy nurek (1972-73) W głównej roli występują młodzi przyjaciele: Marek i Zbyszek, którzy wspólnie wyruszają na obóz harcerski. I tu już widać smrodek dydaktyczny: życie na obozie przedstawione jest wręcz w sposób krystaliczny, i to zarówno pod względem wizualnym, jak i patrząc na stosunki między uczestnikami. Sama akcja toczy się wokół pojawienia się na jeziorze tajemniczego wieloryba z peryskopem, który powoduje przewrócenie się łódki w której ryby łowiło dwóch miejscowych. Na szczęście nasi przyjaciele również wybrali się na ryby, a że doskonale pływają, a do tego, jak na harcerzy przystało, znają się na pierwszej pomocy, ratują pechowców i stają się (skromnymi) bohaterami. Tajemniczy wieloryb z peryskopem, to jak łatwo się domyślić, mała łódź podwodna. Do tego gumowa, i do końca nie wiadomo, jak zabiera pod wodą pasażerów na pokład. Niestety, dziury fabularne związane z głównym wątkiem są bardzo dobrze widoczne, a przez to potrafią irytować i denerwować przy odbiorze całej historii. Na szczęście pojawiają się jeszcze inne wątki, a sama opowieść poprowadzona jest przez Wróblewskiego rewelacyjnie, i głownie dla jego rysunków warto sięgnąć po tę trylogię. Aha, sam Kapitan Żbik osobiście pojawia się dopiero w trzeciej części, wcześniej mimo, że jest wspominany, to śledzimy tylko perypetie Marka i Zbyszka! I wypada to nadspodziewanie dobrze, gdyż rozwiązanie całej zagadki, podobnie jak gumowa łódź podwodna, pozostawia wiele do życzenia... 31-32: Na zakręcie, Niewygodny świadek (1973). Do serii po raz ostatni zagląda Bogusław Polch, i wypada wprost doskonale! Szczególnie widać to po kadrowaniu oraz w eksperymentowaniu z umieszczaniem scen pod rożnymi, czasem nieco ryzykownymi, kątami. I to się sprawdza! Do tego rysownik zachwyca swoim przywiązaniem do szczegółów, szczególnie tych technicznych, jak np.: ukazany pod rożnymi kątami motocykl, w którym widać nawet bieżnik na oponach, a patrząc na walizkę z lekami można przeczytać, jakie marki się w niej znajdują. Oprócz szczegółów technicznych Polch zadbał o takie dynamiczne dodatki jak włosy i ich ruch: doskonale zarysował, jak się układają podczas nagłego obrotu głowy, czy też jak mierzwi je wiatr. Na twarzach natomiast widać wyraźnie różne odczucia, a zaskoczenie czy złość są wprost perfekcyjnie oddane! Na Żbikach aż z przyjemnością obserwuje się, jak doskonaliła się kreska Polcha, a te dwa zeszyty są bezsprzecznie pozycją obowiązkową dla miłośników jego twórczości. Tym bardziej, że scenariusz jest całkiem przyzwoity, i co ciekawe, przedstawia wiele osób o różnych motywach i powodach swoich postępowań, a te naprawdę są zróżnicowane. Tłem wydarzeń jest przemyt medykamentów oraz tajemniczy wypadek z ofiarą śmiertelną. Sam scenariusz pozostawia wiele niedomkniętych wątków, ale czyni to z wyczuciem, i nie pozostawia w sumie czytelnika w niedosycie. Ot, nad paroma rzeczami pozwala się zastanowić, i zadumać, jak sami postąpilibyśmy w podobnej sytuacji. Jak dla mnie, jedne z lepszych Żbików w całej serii! 33-35: Dwanaście kanistrów, Zakręt śmierci, W pułapce (1973-1974) Od tej trylogii Jerzy Wróblewski już na stałe przejmuje pałeczkę na stanowisku rysownika serii. I w ogólnym rozrachunku sprawdza się bardzo dobrze, choć w całym dorobku zdarzają mu się oczywiście historie zarówno lepsze, jak i przeciętne, czy wręcz słabe. Niniejszą trylogię, mimo że czyta się całkiem miło, a jeszcze lepiej ogląda, to niestety można nazwać co najwyżej właśnie przeciętną. Niektóre dziury fabularne, głupotki, czy nieścisłości wręcz irytują podczas lektury. Znowu pojawia się motyw przemytu, tym razem spirytusu, do tego nie obędzie się bez wielokrotnych prób zabójstwa, a i trup się w końcu pojawi (to w sumie nie spojler...). Wróblewski to świetny rysownik, jednak czasami nieco brakuje mu umiejętności nadania bardziej wyrazistych odczuć goszczących na twarzach poszczególnych postaci - zbyt często są one zbyt spokojne, opanowane, tak jakby bez wyrazu. Razi to tym bardziej, gdy po te zeszyty sięgnie się po lekturze choćby dwóch wcześniejszych albumów stworzonych przez Polcha, gdzie ekspresyjność postaci była zarysowana wprost nieprzeciętnie. Przeczytać można, i czyta się w sumie dobrze, gdyż dzieje się naprawdę dużo, ale wspominane nieścisłości czy dziury fabularne zbyt bardzo dają o sobie znać. No chyba, że w moich egzemplarzach ze starości powypadały strony i coś przeoczyłem. 36: Kryptonim "Walizka" (1974) Na dworcu kolejowym w Poznaniu ginie neseser z bardzo ważnymi dokumentami. Okazuje się, że podobne kradzieże mają miejsce w całym kraju, miejscem przestępstwa są dworce kolejowe, a przedmiotem kradzieży są zawsze płaskie nesesery o sztywnych bokach. Do akcji wkracza Kapitan Żbik. Moment, Żbik zamiast sprawy o morderstwo czy przemyt zajmie się "zwykłymi" kradzieżami? Ano odpowiednio argumentuje to oficer dyżurny z MO w Poznaniu, wszak mamy do czynienia najprawdopodobniej z zorganizowaną szajką! Tak więc Żbik wkracza do akcji i dzięki odpowiednio zastawionej pułapce sprawę oczywiście udaje się rozwiązać, a sprawców złapać. W sumie to sprawcę, coś marna ta zorganizowana szajka... Scenariuszowo historię odbiera się bardzo dobrze, choć mamy trochę dziwnych i zupełnie niepotrzebnych przeskoków w akcji, które nieco psują ogólnie dobre wrażenia. Rysunkowo nic zarzucić nie można, choć Wróblewski nie miał gdzie tu rozwinąć skrzydeł. Warto przyjrzeć się dwóm nader udanym kadrom, pierwszy obrazuje przyjazd Kapitana do Bydgoszczy, kadr ten zawitał na okładkę książki Jerzy Wróblewski okiem współczesnych artystów komiksowych, a drugi to pierwsza całostronicowa ilustracja w tomiku - pokazująca krzątaninę na dworcu, i różne zachowanie oraz ubiory ludzi. 37: Gdzie jest jasnowłosa? (1974) Powraca tematyka młodzieży: głównym bohaterem historii jest Marek, który na wakacje zamiast nad obiecane przez rodziców morze, niestety ląduje u ciotki Zuli w nudnej miejscowości Leśne Łazy. Jak to w historiach kryminalnych bywa, pierwsze wrażenie bywa mylące, a wakacje Marka wcale do nudnych należeć nie będą. Zetknie się z podejrzanym elementem, weźmie udział w poszukiwaniu porwanej dziewczynki, spotka swojego idola (zgadnijcie kogo?), a w końcu wakacje przerodzą się w eskapadę do Bułgarii. Albumik połyka się bardzo szybko, akcja poprowadzona jest zgrabnie, a Wróblewski jak zwykle stanął na wysokości zadania i wszystkie składowe narysował wprost wzorowo. 38: SP-139-WA zaginął (1975) Ponownie w roli głównej występuje młodzież, jednak tym razem postaci powiązanych z historią jest więcej, do tego są w rożnym wieku: mamy więc grzeczną młodzież, która z powodzeniem rozwija swoje pasje, a także nieco starszy element, który ogólnie zapytuje tych pierwszych gnojków, czy "dają na jabłcoka czy chcą manto"? Opowieść toczy się wokół produkcji podróbek znaczków pocztowych, oczywiście nie zwykłych, a unikalnych "Zeppelinów" z 1906 roku. Mimo, że trochę za dużo tu gadaniny, to album przeczytać jak najbardziej warto: historia poprowadzona jest zgrabnie, a za rysunki odpowiada Wróblewski, więc jak zwykle, jest to najwyższa klasa. 39: Wyzwanie dla silniejszego (1975) Jeden z najbardziej rozpoznawalnych Żbików w całej serii. W jednej ze szkół działają Gitowcy, czyli grupa starszych uczniów, którzy okradają i biją maluchy, niszczą mienie i posuwają się nawet do gróźb w stronę nauczycieli (w tamtych czasach, sprawa bardzo poważna!). Jako przyjaciel młodzieży, do akcji wkracza Kapitan Żbik, jednak incognito, jako nauczyciel judo, pokaże dzieciakom, jak się bronić samemu. Rysunki ani scenariusz nie zawodzą, album jak najbardziej warto poznać. 40-41: Wodorosty i pasożyty cześć 1 & 2 (1976) W tej dwuczęściowej historii pozostawiamy tematykę młodzieży, by powrócić do klasycznej historii kryminalnej. Inżynier Gajda opracowuje rewolucyjną farbę antykorozyjną "Stega". Wynalazkiem zainteresowane są najróżniejsze firmy, które posuną się do ostateczności, by tylko zdobyć wynalazek, a najlepiej, także inżyniera. Będą wiec włamania, napady, meliny, ciosy w kark, fałszywe przyjaźnie, a w końcu wypadek, z nieboszczykiem pod kołami. - "Zabiłam człowieka! Przejechałam go! Nie żyje!" - "Przejechała go pani, to fakt, ale czy zabiła?" Scena ta nawet dzisiaj robi wielkie wrażenie, tym bardziej, że scenariusz całości poprowadzony jest naprawdę wartko, a i Wróblewski zilustrował historię wprost perfekcyjnie! A kadr po wypadku można oprawić w ramki, mimo, że pokazuje tylko trzy twarze. Ale wyczytać z nich można naprawdę wiele. 42: Jaskinia zbójców (1976) Kapitan Ulf Jakobsen, duński policjant, przybywa do Warszawy na spotkanie z Kapitanem Żbikiem. Celem współpracy będzie Max Sleer, przestępca poszukiwany przez duńską policję, który w Polsce próbuje zakupić nielegalnie złoto i wywieźć je z kraju. W całą sprawę zamieszana jest Lidka, młoda dziewczyna, którą poszukuje rodzina i znajomi. Jest wydźwięk edukacyjny, jest przemyt, są niepokojące sytuacje, jest brawura i są nieźle skonstruowane sceny akcji. Żbik jest stanowczy, momentami ostry, nie boi się broni, a do tego po raz kolejny pokazuje, że doskonale zna judo. Może to nie najlepszy Żbik, ale historię czyta się z przyjemnością, a rysunki Wróblewskiego jak zwykle cieszą oko. 43-45: Kto zabił Jacka?, Tajemnicze światło, W potrzasku (1976-1977) "Kto zabił Jacka" - już ten tytuł zapowiada, że będzie się działo. I rzeczywiście, Jacek ginie, a nam robi się naprawdę smutno... A to nie jedyne zabójstwo, gdyż cała sprawa zaczyna się od zastrzelenia rolnika we wsi Borówkowo. Kapitan Żbik wkracza do akcji, jednocześnie poznajemy losy leśniczego, który boryka się z problemami z kłusownikami. Powraca motyw młodzieży, gdyż w roli głównej pojawią się dzieci leśniczego i ich kuzynostwo. Dzieciaki wakacje spędzają bardzo aktywnie, pomagając jak tylko mogą. Będzie wiec okazja do opieki nad zwierzętami, łatania siatki w ogrodzeniu, dyżurów na wieży obserwacyjnej, ale także do ugaszenia pożaru. Wszystkie wydarzenia, w mniejszym lub większym stopniu, oczywiście są ze sobą powiązane, a my śledzimy zarówno przygody dzieciaków jak i Kapitana. Zresztą ich losy oczywiście się splotą, i nie obejdzie się bez obopólnej pomocy. Rysunkowo jest świetnie, nawet momentami za idealnie - Wróblewski wszystko kreśli z pietyzmem i choćby leśniczówkę przyozdabia mnóstwem przedmiotów, aż nieco do przesady. Trylogię pod względem scenariusza bardzo przyjemnie się połyka, choć nie zabraknie tu straszniejszych czy smutniejszych momentów. Wszystko się składa na naprawdę udaną historię, po którą warto sięgnąć. 46: Zerwana sieć (1977) Jednoodcinkowa historia, bardzo podobna do wcześniejszej trylogii. Las został zastąpiony tu gospodarstwem rybnym, leśniczy - kierownikiem tegoż gospodarstwa, jest motyw chętnej do pomocy młodzieży, są i kłusownicy. Oczywiście nie zabrakło i samego Kapitana Żbika, który sprawę jak zawsze doprowadził do szczęśliwego rozwiązania. Czyta się dobrze, jednak cała historia to jednak kalka trylogii z Jackiem, acz oczywiście sięgnąć po nią jak najbardziej warto. 47-49: Granatowa Cortina, Skok przez trzy granice, Zatrzymać niebieskiego fiata. Zaczyna się wielkim wydarzeniem! Nasz dzielny i odważny Kapitan, za lata nienagannej służby, zostaje mianowany Majorem! Nominacja nie omija także Porucznika Michała, który od tej chwili zostaje Kapitanem. I w sumie niniejszą historię można by przemianować na "Kapitan Michał", gdyż Żbik z racji nowych obowiązków, odchodzi nieco w cień, pozwalając działać młodszemu koledze. Wątek kryminalny zaczyna się jeszcze podczas uroczystości z okazji nominacji, Żbik, już Major, odbiera telefon z informacją o znalezieniu w Czechosłowacji zwłok niezidentyfikowanej kobiety oraz mężczyzny: Polaka. Do sprawy deleguje Michała. I Michał jedzie, a akcja powoli przesuwa się do przodu. Niestety, troszeczkę za mało w tej opowieści właśnie akcji, a za dużo samego gadania - np.: druga część to przedstawienie podróży Kapitana Michała i Kapitana Volicka od miejsca do miejsca i prowadzenie przesłuchań. Czyta się to owszem, bardzo dobrze, ale historia pozostawia spory niedosyt. Pierwszy numer trylogii we wstępie do zeszytu, czyli przemowie Kapitana - Majora do czytelników, zawiera bardzo fajną ciekawostkę. Otóż wstęp został opatrzony unikatowym zdjęciem Żbika z autografem! Oczywiście zdjęcie to tak naprawdę grafika, rewelacyjnie wykonana przez Jerzego Wróblewskiego! 50-53: "St. Marie" wychodzi w morze..., Nie odebrany telegram, Ślady w lesie, Smutny finał. "Za godzinę wychodzimy w morze, a Hansa jeszcze nie ma." Tymi słowami, które padają z ust kapitana statku, rozpoczyna się ostatnia przygoda Żbika. Hans znikł jak kamień w wodę, tak więc sprawą musi zająć się Milicja. I to osobiście sam Major Jan Żbik, tym razem Kapitanowi Michałowi pozostawione zostają bieżące sprawy. W drodze na wybrzeże Major odwiedza Muzeum w Waśniewicach, gdzie spotyka się z Krystyną, kustosz tegoż muzeum. I tu zaskoczenie! Między nim a Krystyną wyraźnie czuć chemię! No proszę, nasz wydawało się w pełni poświęcony pracy zawodowej Żbik ma jednak jakieś życie prywatne, a nawet uczuciowe! Pamiętacie zeszyt 21 i 22? Tam Żbik prowadził sprawę w muzeum, tyle że w Waśnicach, i poznał tam również piękną Panią Kustosz. Ale na imię miała Danuta. Niby inne miejsce, niby inna osoba, ale jednak tyle wspólnych cech, szkoda jednak, że scenarzysta nie pociągnął tamtego wątku... Wracając jednak do głównej, kryminalnej osi scenariusza i tajemniczego zaginięcia. Niestety, historia zupełnie nie porywa. Co więcej, pierwsze trzy zeszyty to dosłownie ściana tekstu, ogrom przesadnie rozbudowanych dialogów, i praktycznie zero akcji. Owszem, sprawa się posuwa do przodu, pojawiają się nowe postacie czy wątki, ale jest to wszystko trochę zbyt bardzo miałkie, bez polotu. Wróblewski rysuje jak najbardziej poprawnie, ale i on nie ma się gdzie wykazać. W czwartym zeszycie pojawia się nieco więcej akcji, i nawet delikatnie czuć napięcie, choć zachwytów nadal nie ma nad czym roztaczać. Cała sprawa kończy się oczywiście kolejnym sukcesem Majora Żbika, który kwituję ją tymi oto słowami: "(...) Moja rola skończona...". Mimo, że podsumowuje tylko zamknięcie sprawy, to słowa te idealnie zamykają cały cykl. Jest to ostatni dymek ostatniego, 53 zeszytu serii "Kolorowe Zeszyty" i koniec przygód Kapitana, a później Majora, Żbika. We wstępie do ostatniego zeszytu Żbik wspomina, jak po raz pierwszy na ramach serii spotkał się z czytnikami - prawie 20 lat wcześniej! Szmat czasu! Major tłumaczy, że zgodnie z wolą przełożonych przechodzi do innej odpowiedzialnej pracy, dziękuje czytelnikom i współpracownikom, i ma szczerą nadzieję, że za jakiś czas wydawnictwo wznowi serię. Niestety, tak się nie stało, jednak powodem zamknięcia serii nie było odsunięcie Żbika, a realia tamtych czasów. Był rok 1982, trwał stan wojenny, komendant MO, Generał Tadeusz Beim stwierdził, że "młodzież wcale nie musi kochać milicji. Musi ją szanować. Musi się jej bać." Zbiegło się to też z problemami finansowymi wydawnictwa. I tak Żbik odszedł do innych spraw. Pozostało seria licząca 53 zeszyty, które obecnie stanowią niezwykłą podróż w historię polskiego komiksu, pokazując przekrój przez twórczość wielu niezwykle utalentowanych grafików. Scenariusze, jak w każdej większej serii, prezentowały różny poziom, ale było co poczytać, a większość historii śledziło się z prawdziwą przyjemnością. Warto czasem powspominać tamte czasy, nawet w otoczce propagandy i cenzury. Gdy już została podjęta decyzja o powstaniu komiksowej serii mającej na celu ocieplenie wizerunku Milicji, a zanim jeszcze Ryzyko trafiło do kiosków Ruchu, zdecydowano się na przeprowadzenie swoistego rozpoznania rynku. Wszak komiks był świadectwem zgnilizny zachodu, a tu nagle takie medium ma promować tak zacną instytucję? I tak w ostatnim numerze Kuriera Szczecińskiego z 1967 roku pojawiły się komiksowe paski przedstawiające perypetie Kapitana Żbika. Za scenariusz odpowiadał Władysław Krupka, natomiast rysunkami zajął się Zbigniew Sobala. Twórcy Ci sklecili dwie, opublikowane kolejno, opowieści: "Pięć błękitnych Goździków" oraz "Dziękuję Kapitanie". Wyszło mocno tak sobie, a rysunki Sobali oczywiście straszą, ale wygłodzonym historyjek obrazkowych czytelnikom spodobało się. Kolorowe Zeszyty otrzymały zielone światło. W 2001 roku obie gazetowe historyjki zostały zebrane w Wydaniu Klubowym, które zaopatrzono w przepiękną okładkę autorstwa Przemysława Truścińskiego. Powstał więc swoisty "zeszyt zerowy" całej serii o Kapitanie Żbiku. Dodatkowym atutem tej publikacji jest przedmowa autorstwa "Pułkownika Czeladki", który zdradza nam, że "tak naprawdę Kapitan Żbik nigdy nie istniał". Szok! Obecnie wydanie to może być dość ciężko zdobyć, na szczęście doczekało się wznowienia nakładem wydawnictwa Ongrys. I przy okazji wyszło małe zamieszanie. Zeszyt ukazał się z nową okładką, a dokładnie z aż dwoma wariantami (na zdjęciu poniżej tylko jedna z wersji) o standardowym układzie pasków. Dodatkowo Ongrys eksperymentował ze zmianą formy, co wiązało się z "pocięciem" pasków i powiększeniem samych kadrów. Koniec końców nie zdecydowano się na taką formę wydania, jednak na rynek trafiły "egzemplarze próbne", które charakteryzuje biała okładka. Do tego ciekawostką jest, że w wersji białej zaginęła jedna plansza. Żeby jednak było jeszcze ciekawiej, wkrótce po wydaniu Ongrysowym znalazł się jeden brakujący pasek, którego nie uświadczymy nawet w Wydaniu Klubowym! Ot, takie szczęście! Ongrys zdecydował się na kolejne, już czwarte wydanie, w formie wydania próbnego, czyli z powiększonymi kadrami i białą okładka. Żeby rozróżnić wydania, trzeba przyjrzeć się lilijce, w najnowszym wydaniu pozbawiona jest cieniowania (więcej o tym, na fb Ongrysa). brakujący pasek Wydanie Klubowe z Goździkami doczekało się w 2002 roku swoistej kontynuacji, w postaci dwóch antologii prezentujących wariacje na temat Kapitana Żbika, stworzone przez panteon wielu utalentowanych polskich twórców. Wyszło ciekawie, choć poziom jest różny, i sporo tu szydzenia z kultowej postaci Kapitana Żbika, co jednak nie zawsze zaprezentowano umiejętnie. Ale sporo też niezłych i całkiem ciekawych opowiastek. Zarówno "I co dalej kapitanie?" jak i "Wesoły finał" zachwycają formą wydania. Są dość grube, liczą odpowiednio 56 i 80 stron, natomiast świetnie namalowane okładki pomysłowo zostały ucharakteryzowane na podniszczone. Zastosowano nawet lakierowanie miejscowe mające symulować taśmę klejącą! Dodatkowym atutem są przedmowy, tym razem Porucznik Oli i Porucznika Michała. W 2002 roku, z inicjatywy redaktora naczelnego "Bezpłatnego Tygodnika Poznańskiego" dochodzi do zmartwychwstania Kapitana Żbika. Co wydawało się niesamowite, w projekt zaangażowany jako scenarzysta zostaje Władysław Krupka, natomiast szatą graficzną zająć ma się sam Bogusław Polch! Powstaje oparta na autentycznej kradzieży opowieść "Tajemnica 'Plaży w Pourville'", publikowana w odcinkach we wspomnianym tygodniku. Co ciekawe, Kapitan Żbik pojawia się jako swoisty konsultant, natomiast w sprawę bezpośrednio zaangażowany jest jego wnuk Michał Maciej Żbik. Niezłe koligacje. Opowieść niestety nie kończy się satysfakcjonującym rozwiązaniem, w chwili publikacji skradziony obraz nadal pozostawał nieodnaleziony. Paradoksalnie, niedługo po tym odnalazł się, a sama opowieść doczekała się "dokrętki", czyli paru dodatkowych stron. W 2013 opowieść nakładem Kultury Gniewu wydana została w formie zeszytowej, czyli otrzymaliśmy dodatkowy zeszyt, któremu można przypisać numerek 54. Niestety, największym zawodem są tu rysunki, Polch stracił już wtedy swój pazur czyli dbałość o szczegóły i każdy drobiazg. Do tego dochodzi naprawdę ciężkostrawne kolorowanie. Niby koniec, ale będzie jeszcze ciąg dalszy. W 2006 roku za zadanie reaktywowania Żbika zabrała się Mandragora, wtedy dość prężnie działające na polskim rynku wydawnictwo. Ponownie za scenariusz odpowiadał W. Krupka, natomiast stroną graficzną zająć się miał słynny Michał "Śledziu" Śledziński. Wydany został pierwszy zeszyt, a głównym bohaterem ponownie został wnuk Kapitana, Michał Maciej Żbik, tutaj na stanowisku komisarza. Niestety, mimo paru ciekawszych momentów, zeszyt zupełnie nie porwał, a rezygnacja Śledzia z projektu (miał go zastąpić Maciej Mazur) oraz zamknięcie wydawnictwa spowodowało, że reaktywacja skończyła się na jednym zeszycie. Warto przy okazji wspomnieć jeszcze o dwóch ciekawostkach. Pierwsza to "Kapitan w Bydgoszczy" wydana w 2014 roku broszurka (liczy paręnaście stron) przedstawiająca rysunki paru polskich grafików, oczywiście utrzymane w tematyce Kapitana Żbika. "Warto wstąpić" to pełnoprawny komiks zachwalający prace w Policji, będący podsumowaniem kapani rekrutacyjnej o tej samej nazwie. Komiks został wydany drukiem w formie przypominającej normalne zeszyty ze Żbikiem, można go także przeczytać na stronie internetowej. W roli głównej ponownie lansowany wnuk! Czy Kapitan jeszcze kiedyś powróci? Albo chociaż jego wnuk? Wszak marka nadal żyje, a nostalgia jest silna. Obecnie wydawnictwo Ongrys wznawia poszczególne klasyczne zeszyty, tak więc nawet młodzi fani komiksu mogą relatywnie niskim kosztem zapoznać się z kultową serią ich rodziców / dziadków. Czy w zalewie trykociarzy polski superbohater ma jeszcze rację bytu? Jedno jest pewne, to była straszna propaganda, ale kapitan Żbik jednak miał "to coś" w sobie. Czytaliście, czytacie? Pt, 15 Luty 2019, 18:59:29 |
1 |
tomsawyer - moja skromna kolekcja
Na zdjęciach moje zbiory. W kartonach leżą jeszcze stare Tytusy, Kajko i Kokosz oraz Hugo(Orbita). Do pełni szczęścia brakuje mi Vance'a z Ongrysa i dwóch pustych regałów Hemnes (90 :-). Nd, 17 Luty 2019, 11:58:51 |
1 |
Odp: Ceny i nakłady komiksów wydawanych w Polsce
Dużo za dużo.Heh, no to jesteś niezłym pesymistą, a ja podaję szacunki całościowe (manga, amerykański mainstream, frankofony itd), to, jak już wspomniałem odrębne zbiory czytelników ze wspólnymi podzbiorami. Znam poziom sprzedaży w kilku wydawnictwach, z pozostałych jestem w stanie się domyślić, 20K to jak najbardziej (moim zdaniem) trafna ocena. Nd, 17 Luty 2019, 12:16:31 |
1 |
Odp: Szninkiel
Ja pamiętam jak wypożyczałem ze szkolnej biblioteki i musiałem się później ukrywać, żeby go przeczytać. Nd, 17 Luty 2019, 15:05:37 |
1 |
Odp: Itachi - kolekcja
MFKiG 2018 część 3/4 Grzegorz Rosiński William Maury Michel Koeniguer Andre Lima Araujo Mawil Ingo Romling Daniel Chmielewski Rafał Szłapa Andrzej Janicki Mateusz Skutnik Grzegorz Pawlak Krzysztof Budziejewski Daniel Gizicki Wydział 7 Krzysztof Wyrzykowski Antologia 100 na 100 Andrzej Nowakowski, Maciej Parowski Bogusław Polch Brian Azzarello Peter Milligan So, 23 Luty 2019, 13:50:53 |
1 |
Odp: Hachette
)))))))) naprawde przerabiacie ten temat kolejny raz? z bazyliszkiem? kochani czytelnicy forum - mr bazyliszek (i klony) - od lat, gdzie tylko moze opowiada bajki o kolekcji Dredda , prosze go traktowac jako internetowy folklor a madrosci co musi, a co nie musi Rebbelion wskazuja na to, ze kolega przybyl z alternatywnej rzeczywistosci Śr, 06 Marzec 2019, 23:14:24 |
1 |