Forum KOMIKSpec.pl - społeczność miłośników polskich i zagranicznych komiksów
Polubienia
Przejrzyj stronę ulubionych postów oraz otrzymanych polubień za posty użytkownika.
| Wiadomości | Liczba polubień |
|---|---|
|
Odp: Kultura Gniewu
To samo tyczy się Kica Przystojniaka.
Wt, 03 Grudzień 2024, 23:02:41 |
1 |
|
Odp: Kultura Gniewu
A "8 Bit" był kiedyś gdzieś wydany poza "Playem"? Miło go wspominam. Wt, 03 Grudzień 2024, 23:18:15 |
1 |
|
Odp: Jakie komiksy właśnie czytacie?
Znowu nazbierało się trochę wrażeń: Kurczak ze śliwkami - kierując się rekomendacją Sędziego szybko sięgnąłem po kolejny tytuł autorki i werdykt może być tylko jeden: ten kurczak smakuje wybornie od pierwszego do ostatniego kęsa. Satrapi doskonale panuje nad tempem opowieści, wie kiedy wejść z dygresją, kiedy z retrospekcją, wie kiedy zagrać komizmem, a kiedy uderzyć w poważniejszy ton. Pod płaszczykiem tragifarsy znajdziemy to dużo dojrzałych emocji, niebanalnej życiowej mądrości i materiału do refleksji. W porównaniu do "Persepolis" otrzymujemy dużo bardziej zwartą i przemyślaną formę, co dobrze służy opowieści. Zdecydowanie do wielokrotnej lektury, ja od razu po przeczytaniu zamówiłem swój egzemplarz. Będziesz się smażyć w piekle - w ten komiks wszedłem bez żadnych oczekiwań ani uprzedzeń i w podobnym nastroju go opuściłem. Graficznie komiks nie jest wyrafinowany, ale oprawa graficzna spełnia swoją rolę i pasuje do konwencji tytułu. Nie mam nic przeciwko grubej kresce, problemem jest to, że tu grubą kreską nakreślono nie tylko wygląd bohaterów, ale też ich charaktery, motywacje i całą fabułę. Pomijając atrakcyjny sztafaż realiów muzycznej sceny metalowej, to otrzymujemy tu prosty moralitet z mdlącym od słodyczy, rozczarowującym finałem. Bohater pozytywny jest poczciwy na wskroś w każdym działaniu, bohater negatywny jest nieustająco i we wszystkim nikczemny do szpiku kości. Nawet śląski metalowiec musi mówić bardziej "po ślunsku" niż hanysy (no i oczywiście musi być postacią komiczną, bo przecież inaczej z śląską gwarą się nie da już od czasów Gustlika). Wszystko jest tu straszliwie przerysowane i przewidywalne, co nie raziłoby tak gdyby komiks był zabawny, ale w zasadzie nie jest. No i tu powstaje zasadnicze pytanie - dla kogo miał być przeznaczony komiks? Jeśli miał pokazać młodzieży prostą historię z morałem w zaktualizowanych realiach (coś jak "Opowieść wigilijna" dla metalowców), to za dużo w nim erotyki i wulgaryzmów. Jeśli dla starszych, to może ich razić banał i fabularne kalki. Co ciekawe, mimo tej "papierowości" i tak polubiłem bohaterów, nawet im kibicowałem. No i na plus zaliczam ciekawy zamysł oznaczenia rozdziałów jako kolejnych utworów na trackliście. Nie żałuję lektury, ale do niej nie wrócę i pewnie niewiele z niej zapamiętam. 47 strun t.1 - w odróżnieniu do powyższego komiksu, tu było odwrotnie: żadnego z bohaterów nie polubiłem, ale mimo to komiks zdobył moje uznanie, choć oczekiwaniom nie sprostał (biorąc pod uwagę poziom wyznaczony przez wyśmienite "Dni, których nie znamy"). Le Boucher konsekwentnie stosuje swój styl opowieści - od prostej, nieco mangowej kreski, przez niespieszne budowanie fabuły i relacji między postaciami, po obecność elementów nadnaturalnych. Pomysł wyjściowy jest niezwykle intrygujący, wprawdzie jego rozwinięcie początkowo rozczarowuje, ale z czasem nabiera kolorów i tempa, tylko po to by nagle urwać się perfidnym cliffhangerem. I tu mam problem. Nie jestem bowiem fanem rysunków autora, ale liczyłem chociaż na sporo efektownych kadrów z rudą pięknością z okładki - daremnie. Nie przepadam też za erotyką w komiksach Le Bouchera, a tu jest jej sporo, jakby autor odhaczał wszystkie możliwe orientacje i fetysze. Lubię za to jego styl snucia opowieści i budowanie nieoczywistych relacji między postaciami, a po pierwszym tomie trudno mi odgadnąć, czy te elementy znajdą satysfakcjonujące rozwinięcie. Póki co komiks mnie nie porwał, ale zaintrygował i z chęcią sięgnę po drugi tom. Do tego czasu odpuszczę sobie jednak zakup pierwszego i jego jednoznaczną ocenę. Pacjent - interesujący thriller w wykonaniu Le Bouchera. Tradycyjnie nie zachwyciła mnie oprawa graficzna, choć doceniłem kilka eksperymentów formalnych (np. gdy dymki wychodzą poza kadr gdy bohater traci zainteresowanie rozmową). Za to fabularnie poziom jest solidny. Autor w interesujący sposób buduje napięcie, choć trochę za szybko odkrywa karty, ale w ślad za tym przynajmniej oferuje zmieniony sposób narracji. Przeczytałem z przyjemnością, ale chyba do tego tytułu już nie wrócę. Indiańskie lato - w filmie "Big Lebowski" jest taka scena kiedy Maude po pokazaniu Kolesiowi zajawki filmu porno, w której monter kablówki odwiedza samotną kobietę, mówi: "Boże. Łatwo sobie wyobrazić, co się potem stanie", na co Koleś odpowiada "Naprawi kablówkę?", co ona kwituje krótkim "Nie bądź głupi, Jeffrey". No właśnie, nie jestem głupi i wiem, jak to u Manary wygląda - fabuła osadzona w brutalnym świecie jest pretekstem do pokazywania pięknej kobiety (zawsze tej samej, choć często zduplikowanej) w negliżu i ponętnych pozach oraz scen wymuszonych zbliżeń. Nie inaczej jest z "Indiańskim latem" i muszę przyznać, że ten festiwal golizny i mordu jakoś mnie nie kupił. Realia (choć oparte na faktach historycznych), motywacje, wzorce reakcji i system wartość bohaterów okazały się zbyt odległe od obecnych bym prawdziwie wciągnął się w tę historię. Od pierwszej strony zachwycił mnie jednak sposób "zabudowywania" kadrów - Manara to prawdziwy mistrz kompozycji. Choćby dlatego warto było sięgnąć po "Indiańskie lato". Załoga Promienia - wypożyczyłem go w ciemno, ale zupełnie nie trafił do mnie ten komiks. Postacie narysowane są prosto, niemal mangowo, a przy tym wszystkie do siebie podobne - nie raz i nie dwa myliłem je ze sobą. Wprawdzie ich otoczenie potrafi czasem przykuć wzrok, może nie detalem, ale kompozycją, kolorystyką i pracą światłem, ale nadal nie jest to komiks, który zatrzymałbym z uwagi na walory estetyczne. A jak z fabułą? Ano nie jest najlepiej, widać, że to literatura mocno skupiająca się na grupie czytelniczej young adult / woke, i nawet w tym kierunku nie potrafi zdobyć się na przekazanie czegoś odkrywczego. Oto mamy świat bez mężczyzn. Czemu? Nie wiadomo, a bohaterowie tego tematu nawet nie podnoszą. Nie ma i już, na **** drążyć temat. Widocznie autorka uznała ich za zbędnych. I co z tego wynika? O dziwo zupełnie nic. Nadal mamy świat pełen zdrad, mordów, kłamstw, mobbingu, nękania, nietolerancji i toksycznych relacji. Dziewczęcość tytułu sprowadza się zatem do wypychania go w opór scenami przeprosin, pocieszania i przytulania. A w końcu gdy autorka orientuje się, że planowała space-operę a wyszła soap-opera, to w połowie tomu nagle rusza z kopyta z niedorzeczną "misją przeprosinową" wypełnioną wartką, ale groteskową akcją. Tutaj już przytulanie nie wystarczy, trzeba komuś nakłaść po mordzie, ale zamiast napakowanego testosteronem osiłka zrobi to chuchrowate dziewczę, które nauczyło się tego podczas jednego treningu prowadzonego przez inne chuchro. Gdzie realizm? Przykro mi, trafiliście pod zły adres. Przecież to jest komiks, w którym na "całkowicie izolowaną planetę" ruch jest jak na autostradzie i to w obie strony, a połowa z bohaterów już tam była. Główni bohaterowie są na wstępie charakterologicznie zdefiniowani na sztywno i ani na chwilę nie wychodzą ze swoich banalnych papierowych pancerzy, nie rozwijają się, do samego końca są przewidywalni i jednowymiarowi. Żeby mocniej przypodobać się czytelniczemu targetowi na siłę wklejono niezdefiniowanego płciowo bohatera, który skupia w sobie wszystkie talenty świata. O ile on sam jest strawny, to tocząca się wokół niego na łamach komiksu wojna o zaimki już nie, w czym swój udział miał tłumacz uprzykrzający czytelnikowi lekturę przez zastosowanie dziwacznych form ("Nie są na jenu gotowe"). Science-fiction? Jest kilka fajnych pomysłów, ale nie rozwiniętych i summa summarum cała fantastyka robi tylko za dekorację, a rzecz równie dobrze mogłaby się dziać tu i teraz. No nie podobał mi się ten komiks, nic a nic. Yans t. 1 (wydanie zbiorcze) - wychowałem się na Thorgalu i Yansie, po powrocie na komiksową niwę byłem ciekaw na ile ten sentyment oparł się próbie czasu. O ile pierwsza seria przy ponownej lekturze się wybroniła (przynajmniej do "Wilczycy"), ta druga... No cóż, jak to mówi w samym komiksie Valsary "Nostalgia jest ciężkim przestępstwem", a mi przyszło za nią odpokutować. Wprawdzie Duchateau obficie sypie pomysłami (część jest ciekawa, część groteskowa), ale nie potrafi ich sensownie obudować, polepić ani rozwinąć (jak na przygody funkcjonariusza policji czasu strasznie mało tutaj manipulowania czasem, a to co dostajemy jest po prostu słabe). Większość postaci jest płaska i nieciekawa (na plus w zasadzie tylko Valsary), ich dialogi to tylko platforma do tłumaczenia czytelnikowi fabuły. Bohaterowie bez przerwy gonią w piętkę, podejmują bezsensownie, irracjonalne decyzje, wyskakuje deux ex machina, a potem znowu wszystko się sypie. Zdarzają się mocne momenty, ale brak tu spójności, logiki (np. scenarzysta w ostatnim zeszycie zapomina już, że "Yans" to tylko ksywka bohatera, a nie jego imię) i całościowej wizji. Wszystko to dość liche, jeśli chcecie to przetrwać bezboleśnie, to trzeba będzie przy lekturze wyłączyć pewne obszary mózgu. Całość ratuje fenomenalna oprawa graficzna Rosińskiego z jego prime-time'u. I tylko dla niej w ogóle rozważam zakup pierwszego tomu, choć mocno obsunął się on na mojej liście życzeń. Yans t. 2 (wydanie zbiorcze) - zmiana rysownika i dryf w kierunku fantasy to pocałunek śmierci dla serii. Koncepcja świata całkiem się się pruje, Duchateau pozwala sobie na coraz więcej niedorzecznych pomysłów, które niedbale wiąże dratwą. Roi się od głupot narracyjnych i fabularnych, drewnianych dialogów, główni bohaterowie betonują się w swoich schematach działań i motywacji, a przy tym dostają od scenarzysty totem nieśmiertelności, z kolei dostojni geniusze zbrodni z poprzednich zeszytów wracają tu jako żałosne błazny i tak też kończą. Więcej tu mieczy niż blasterów, obok wiecznej zmarzliny wyrasta nam dżungla, Miasto przestaje być ostatnim bastionem umierającego świata, który okazuje się całkiem żywy, zróżnicowany i ludny. Nic tu się nie klei, a rysunki Kasprzaka nie wytrzymują porównania z poprzednikiem. Strata czasu, Rosiński wiedział co robi, opuszczając ten tonący okręt. Yans t. 3 (wydanie zbiorcze) - zapnijcie pasy, nadal pikujemy w dół. Zeszyty w tym tomie są narysowane bardzo przeciętnie i przy tym są tak głupie, że aż boli. Nawet jeśli w tym spektaklu niezamierzonej groteski trafia się jakiś fajny pomysł (np. alternatywne Miasto z klonami bohaterów), to rozwinięty jest w idiotyczny sposób. Apoteozą absurdu jest "Tęczowa Mgła". W Rycerzach Króla Artura wg Monty Pythona była scena jak sir Lancelot przez kilka minut frontalnie szarżował na obserwujących go strażników, by finalnie ich zaskoczyć nieuzbrojonych - tutaj podobnie, bohater przez kilka kadrów obserwuje jak galopuje na niego główny złol, by nagle paść z jego ręki z nie dobytym jeszcze mieczem. Złol przy tym bez przerwy głupawo się śmieje, macha tęczowym mieczem i rymuje "Cha! Cha! Zabójcza mgła, tęczowa mgła!". Taki to śmieszek. Kto i pod wpływem jakich substancji stwierdził, że to będzie fajne?! Miecz wbity w szyję wroga po chwili sterczy z jego piersi. Jeden z głównych antagonistów Yansa, który zdradził naszego herosa i padł z jego ręki, okazuje się żyć i w dodatku być władcą krainy z nadania samego Yansa, o czym dowiadujemy się najbardziej nienaturalnej kwestii dialogowej, z jaką kiedykolwiek się spotkałem. Tutaj nic nie ma sensu, jeśli w poprzednim tomie pomysły scenarzysty były związane dratwą, to teraz za spoiwo robi taśma klejąca i guma od majtek. Scenarzysta nie pamięta co napisał kilka stron temu. To jest po prostu strasznie słaby komiks. Skoczyłem z klifu nostalgii żeby pofruwać wśród młodzieńczych marzeń. Zamiast tego spadłem na beton. Trzeba było słuchać Valsary'ego. Śr, 04 Grudzień 2024, 21:41:58 |
1 |
Odp: Wydawnictwo Shock Comics
Kiedyś wydał to Egmont Egmont wydał tylko dwa tomy i porzucił temat. Tomów jest 7. Mam pierwszy tom i z chęcią przeczytałbym całość. Moje klimaty 
Cz, 05 Grudzień 2024, 22:06:49 |
1 |
Odp: Wydawnictwo Shock Comics
Lost in Time zaczęło od "Dziki ląd", "Posiadłość" i "Świat Dryftu", a teraz proszę. Rozchwytywani na lewo i prawo. A nie no, jasne. Tyle, że tutaj to nawet do sieci wpuścili teaser swojego coming-outu, dziesiątki tysięcy ludzi czekały w napięciu, ekrany odświeżane co 5 sekund a tutaj...no, coś tam mają na start. Cz, 05 Grudzień 2024, 22:33:40 |
1 |
Odp: Wydawnictwo Shock Comics
Egmont wydał tylko dwa tomy i porzucił temat. Tomów jest 7.„Tajemnica trójkąta” to główna seria, która obrosła w serie poboczne: I.N.R.I. Strażnicy krwi Lacrima Christi Hertz (brak integrala) Te powyżej są zakończone. W toku jest Rectificando (trzy tomy). Brałbym. Pt, 06 Grudzień 2024, 20:05:27 |
1 |
|
Odp: Wydawnictwo Lost In Time
Cytuj 🌟🌟PODSUMOWANIE 2024🌟🌟 
Cz, 26 Grudzień 2024, 21:41:22 |
1 |
|
Odp: Rachunek sumienia 2024
1. i 2. Około 200, więc nieźle i jedynie kilka mniej w porównaniu z 2023. 3. W 2024 miałem niewiele do powiedzenia wobec wariackiej, czasem nawet chaotycznej polityki wydawniczej na rodzimym rynku. W efekcie kupiłem około 20-30% mniej niż zamierzałem. Jeżeli straszenie cenami znajdzie potwierdzenie w przyszłorocznych rachunkach za komiksy, to również w 2025 skrócona będzie lista zakupowa i sporo potencjalnie ciekawych tytułów wypadnie z koszyka. Będzie to bardzo trudne biorąc pod uwagę znane już dekleracje wydawnicze i zapowiedzi. Sytuację, w tym statystykę - kolejny rok z rzędu - uratowały kolekcje kioskowe oraz Ongrys i chudziny z Egmontu . Jednocześnie zgodnie z zeszłoroczną deklaracją kupiłem i przeczytałem  ; kilkanaście interesujących książek. 4.Kroniki Excalibura i Opowieści z Telguuth/Morgan Kusi żeby wrzucić tu zaocznie Kroniki Czarnego Księżyca, ale się powstrzymam. Jako "zaskoczenie" mogę dorzucić Altora, którego absolutnie nie zamierzałem przysposobić, ale kupiła mnie gwiezdna okładka. Jako "zaskoczenie" mogę dorzucić pierwszy zbiorek Kleksa, który w tej formule i jakości wydania mnie przekonał. Jako "zaskoczenie" mogę dorzucić Kroniki barbarzyńców, ponieważ nie spodziewałem się, że ktoś to wypuści po naszemu. Jako "ZASKOCZENIE" zdecydowanie dorzucę nową-starą Szkołę latania jako idealny przykład, że dobre covery zdarzają się nie tylko i wyłącznie w muzyce. 5.Nie będzie chyba zaskoczeniem, że największym rozczarowaniem roku jest ciągła cisza w Taurusie i Sidece. Nie cieszy chudziutki Czarny Lotos czy trzyalbumowa Armada. Najgorszego tytułu nie potrafię zidentyfikować, ale najbliżej definicji jest wspólna przygoda Batmana i Dylana Doga, chociaż agitowałem za tym tytułem. 6.Game Over Midama/Kid Paddle/Marine/Tomb of Dracula/Warlord(DC) PS. Słowem sprostowania, to kupiłem dokładnie tyle samo co w zeszłym roku, ale różnica w cyferkach to komiksy z przedsprzedaży, które będą w domu dopiero AD2025. Pt, 27 Grudzień 2024, 20:33:03 |
1 |
Odp: Rachunek sumienia 2024
Podziwiam Was za tę skrupulatność w kwestiach przeczytanych/zakupionych komiksów 💙 U mnie z dwóch powodów skrupulatności brakuje od dawna: 1. nie mam czasu tego pilnować (ale niezmiennie staram się czytać!); 2. ze względów finansowych byłam zmuszona przerzucić się w większości na wypożyczanie (biblioteki! YES!!! ); praktycznie nie kupuję, a jeśli już, to bardzo rzadko, po wielokrotnych analizach; potrójnie doceniam komiksowe prezenty  Pomyślałam natomiast, że może ciekawe będzie dla Was inne spojrzenie; wrzucam tutaj zatem jako przerywnik: 1. Komiksy, przy których pracowałam w 2024 roku (redakcja, korekta lub obie): łącznie 22 sztuki (w sumie 23, bo jeden komiks po polsku oraz po angielsku); w tym 7 tytułów polskich autorów (w tym 2 razy komiksy po angielsku). 2. W porównaniu z rokiem 2023 to… dokładnie tyle samo, ale zdecydowanie zmieniła się proporcja na korzyść komiksów rodzimych twórców; pewnie gdyby policzyć strony (objętościowo), to rok 2024 byłby o ¼ - ½ „obszerniejszy”. [Dodam, że te liczby są mizerne w porównaniu z analogicznymi danymi u osób, które zajmują się red-kor 8 godzin na dobę i zawodowo parają się tylko tym]. 3. Mimo to w nowym roku bardzo chciałabym zwolnić (bo jak pewnie niektórzy wiedzą, zajmuję się tyloma innymi rzeczami, a nie lubię monotonii). Ale nic nie wskazuje na to, że się uda… 4. Najlepszy sprawdzany komiks to oczywiście CE (podwójnie najlepszy, bo jego autor okazał się przecudowną osobą na żywo; dodatkowo chyba również największe wyzwanie w mojej dotychczasowej karierze); świetna seria RIP; genialne Bezprawie; naprawdę dobry Trent; zaskoczenie to przede wszystkim komiksy Łukasza Kowalczuka, przy których bawiłam się mega: Samurai Slasher: Late Fees oraz Franckenrocker and the JailBait Punks, a także niezmiennie trzymająca poziom Beletrystyka. 5. Nie było najgorszego komiksu; nawet przy tych słabszych nadal miałam mnóstwo przyjemności z pracy z tekstem wkomponowanym w obrazki. Rozczarowaniem było zakończenie współpracy z jednym wydawcą, bo powinnam była ją zakończyć dużo wcześniej… 6. Poproszę w 2025 roku jakiś komiks Terry’ego Moore’a; niech się ktoś w końcu zabierze porządnie za jego serie (choć to pewnie wołanie na pustyni, bo tam próg wejścia jest niestety ogromny jak na nasz rynek) – najchętniej Strangers in Paradise, Echo oraz Motor Girl. Z niecierpliwością czekam, jak przyjmiecie Zardzewiały Tankowiec Ottoicha oraz Morderczą/Zabójczą kołysankę w planach SL na ten rok (już nawet nie wspominam o kolejnych komiksach José Roosevelta  ).So, 28 Grudzień 2024, 22:59:57 |
1 |
|
Odp: Rachunek sumienia 2024
1. Ile komiksów kupiliście w tym roku? Edycja, bo przypomniałem sobie o jeszcze jednym sklepie. Ostatecznie wyszło 149 plus 3 w drodze. 2 Jak wasze zakupy mają się do roku poprzedniego. Kupiliście więcej / mniej? Mniej. Nie podliczalem 2023, ale sądzę że wtedy kupiłem znacznie więcej. 3. Noworoczne postanowienia na 2025 - czy zdecydowanie zwalniacie z zakupami i przeczytacie w końcu wszystko, co macie na półkach, czy o hamowaniu nie ma mowy? Życzę sobie, i będę starał się maksymalnie dokręcić imadło. W 2025 chciałbym kupić nie więcej niż 36 komiksów. Będę starał się jednak nie przekroczyć 24. Ideałem byłoby kupić 12 tytułów. Czuję się zmęczony komiksami, które kupuję i których nie czytam. Próbuję, zaczynam i porzucam, w przytłaczającej większości nie jestem w stanie zaangażować się w opowiadane historie, przeczytane momentalnie zacierają się w pamięci pozostawiając jedynie mgliste wspomnienie. Plusem tej sytuacji jest powrót do książek, których czytam więcej niż w latach ubiegłych. Komiksowe hobby mi ciąży i będę starał się od niego uwolnić. 4. Najlepszy komiks 2024 / największe zaskoczenie roku? Nie wiem, bo w tym roku do końca doczytałem tylko Piekło Dantego, w Wigilię i Lovecrafta Rebelki po premierze. Lovecraft z Piekłem wygrał zdecydowanie. Jeżeli było coś jeszcze, to już tego nie pamiętam. 5. Najgorszy komiks 2024 / największe rozczarowanie roku? Jak w punkcie czwartym. 6. Komiks, który chciałbym aby się ukazał w roku 2025? Nameless, Crossed, Death dealer, Uber, Red Sonia, Conany. So, 28 Grudzień 2024, 23:34:22 |
1 |