@Piterrini jedno ważne pytanie - oglądałeś wersję z napisami czy z lektorem? po recenzji zakładam że pierwsza opcja, a niestety to jedna z tych produkcji które zyskują...w wersji z polskim lektorem.
Zgadza się, nie oglądałem
Trailer Park Boys z lektorem. Nie chcę wchodzić w ten temat "dlaczego" (bo to nie byłaby dyskusja, a raczej n-te opowiadanie dlaczego ktoś lubi z lektorem oglądać, a kto inny bez...), ograniczę się tylko do określenia swojej preferencji - jeśli jest możliwość i są warunki do oglądania z oryginalnym dźwiękiem, to taką wersję wybieram. Oceniając produkt (tutaj serial) oceniam pracę jego twórców, jakakolwiek zmiana nie przeprowadzona przez twórców/stację/studio to ingerencja w produkt. Dystrybutorzy mniej lub bardziej zmieniają produkt, np. streaming typu Netflix dzieli i łączy oryginalne odcinki seriali (np. La Casa De Papel czy Trapped), co jest ingerencją ogromną i nie powszechną, przeważnie ingerencja dystrybutorów ogranicza się do zlokalizowania produktu, czyli tutaj lektor, dubbing czy napisy (tak - napisy to również ingerencja w odbiór danych mediów). Co za tym idzie - wersja zlokalizowana w mniejszym lub większym stopniu odbiega od oryginalnego produktu, jest wersją inną niż ta, jaką wypuścili twórcy. Oglądając więc dla własnej przyjemności w dogodnych sobie warunkach staram się odbierać wersję z ingerencją w postaci co najwyżej napisów i taką wersję oceniam mówiąc/pisząc o jakimkolwiek filmie czy serialu (do komiksów i książek w zasadzie mógłbym mieć takie samo podejście, ale z nimi mam odmiennie, bo staram się czytać tylko po polsku). Piszecie że wersja Chłopaków z Baraków z lektorem jest lepsza - ok, rozumiem, z tym że wypada wtedy rozróżnić wersje (na oryginalną i zlokalizowaną, tą gdzie słuchamy pracy lektora), ta oryginalna mnie do siebie nie przekonała i nie zamierzam do serialu wracać.
Coś o innych serialach, punktem wyjścia komedie i
Cienka Niebieska Linia (serial o jakim pisał @FikoFaryzmWsteczny_DC), długi czas temu tą produkcję oglądałem, pamiętam że podobała mi się mniej od innych produkcji z Atkinsonem (może dlatego że oczekiwałem wówczas Jasia Fasoli na ekranie, Thin Blue Line to nie ten kierunek). Na pewno kiedyś uda mi się ponownie obejrzeć, bo produkcja względnie krótka, a ciekaw jestem odbioru po latach, przy czym na pewno nie porównałbym tego serialu do 13 Posterunku, poza "policyjnym" settingiem tych sitcomów praktycznie nic nie łączy (od razu zaznaczam, że
13 Posterunek to był i jest genialny sitcom w moich oczach, szkoda że drugi sezon tak waha się jakościowo, ale nie ma co narzekać z perspektywy takiej, że mogę do serialu wracać w nieskończoność i śmieszy tak samo
).
Oglądałem przy premierze (w tym roku jakoś) krótki serial
Man vs Bee z Rowanem Atkinsonem, odcinki po 10 minut, czyli taki pocięty film. Koncepcja czerpała mocno z poprzednich prac Atkinsona, a najwięcej z postaci Mr Beana i sytuacji jakie jemu się przydarzały. Z tym że coś w tym serialu nie działało, kilkakrotnie mnie rozśmieszył, ale to zdecydowanie za mało względem komediowego tonu. Jakość produkcji taka średnia Netflixowa, ujęcia przypominały mi masę produkcji z ostatnich lat, produkcja poprawna, ale generyczna. Pamiętam że najpierw miał być to film, no ale widzę że materiał mógłby się nie przyjąć jako trzyaktowa produkcja, zbyt "ubogie" to było. Nie żałuję że oglądałem, ale też nie polecam specjalnie.
Space Force, czyli kolejny Netflix, trochę lepsza produkcja od powyższej, co prawda widziałem jeden sezon dotychczas, niestety nie zachęcił do oglądania drugiego. Na samym początku serial jakby nie mógł się zdecydować czym chce być. Głównych aktorów lubię, więc oglądałem bez większych zgrzytów, ale też jak na komedię momentów śmiesznych (a na pewno tych mnie śmieszących) było zaskakująco mało. Taki wzór widzę oglądając też inne Netflixy, że starają się trafić jednocześnie do różnych demografii nie trafiając "w pełni" do żadnej. No ale taki urok ogólnoświatowych streamingów, to na co i tutaj zwracaliście uwagę - dużo contentu aby zapełnić "grafik" (jak "dawniej" telewizja), a jakość jest bardzo różna... Wracając do Space Force - John Malkovich to taki obiektywny plus, mnie się w miarę podobały też dialogi, reszta uważam że średnia (realizacja) lub słaba (prowadzenie wątków).
Joe Pera Talks with You - bardzo(!) nieszablonowe poczucie humoru trzeba mieć, aby ta produkcja trafiła, próbowałem i nie dałem rady. Jest to na pewno tzw. dry humor połączony z... cringe humor? Ciężko mi to opisać, bo taki
Nathan for You (który można opisać identycznie) trafia do mnie, cytuję innego forumowicza, "jak w masło", a Joe Pera kompletnie mnie omija...
Murderville - koncept oryginalny jak na "mainstreamową" produkcję, ale mając styczność z różnymi kabaretami czy improwizjacjami itp. nie widzę w tym serialu nic oryginalnego, taka rzecz do obejrzenia i zapomnienia.
Idąc dalej z seriali jakie rozpoczęły się w ostatnich latach i które mogę polecić (tj. takie które oglądałem) najnowszy (tj. z najnowszą datą startu) to
What We Do In the Shadows, znów produkcja FX (odnosiłem się wyżej do ich produkcji), co prawda sam setting nie trafia do mnie za dobrze (nie gustuję w klimatach wampirów i ogólnie w "kostiumowych" produkcjach), ale tu wszystko jest spójne, klimatyczna komedia z mieszanką innych gatunków. Dialogi i prowadzenie fabuły nie wybitne, ale powyżej średniej. Wartość produkcji, a więc wykonanie bardzo dobre. Ale najlepsze co serial ma do zaoferowania to postaci, ich charakterystyka, to jak są rozpisane i to jak są zagrane przez utalentowaną obsadę (Berry'ego i Novaka uwielbiam z ich produkcji brytyjskich, żeby jakoś porównać - cenię ich prace bardziej niż prace np. Gervaisa) zasługuje na wysoką ocenę (spojrzałem i za dużo nagród nie wygrała ta produkcja, sporo nominacji za to). Ten serial faktycznie mogę polecić.
"Wednesday"
9/10, na etapie połowy sezonu - tymczasowa, wczesna moja ocena tego serialu. 
Połowa sezonu to odcinki wyreżyserowane przez Burtona (z tego co pamiętam, miał cztery odcinki zrobić)? Zresztą ciekawe że w ten sposób, a nie bardziej standardowo tj. że nie zrobił początku i końca sezonu, zwykle znane nazwiska łączy się z premierą i finałem, a tutaj inaczej, ale nie czytałem w sumie żeby serial spadał jakościowo w drugiej połowie (więc może rola Burtona na stołku reżyserskim wcale nie była tak duża).
W każdym razie opinie ogółem pozytywne widzę, przy masie innych tytułów za
Wednesday raczej się nie zabiorę, ale też nie odrzucam całkowicie. Czytam że trochę w tym groteskowości zebranej z poprzednich produkcji Addamsów i trochę tzw. "CW drama" - starych Addamsów nie znam, tych z lat 90 całkiem lubiłem za tą groteskowość świata właśnie, a "CW drama" lubię w nie za dużych dawkach
Tyle że same postaci zdecydowanie nie należą do moich ulubionych, serial mógłby traktować w zasadzie o każdej innej postaci z tego świata i nie robiłoby mi to żadnej różnicy, także jeśli kiedyś się za ten tytuł zabiorę, to oczekiwałbym produkcji na poziomie powyżej średniej i nie kotwiczenia w "mitologii" postaci - to drugie chyba jest spełnione, bo czytałem że główna bohaterka niby "ma uczucia", więc skoro jest to bardzo zauważalne, to odbija od wersji z lat 90 chyba wystarczająco aby odbierać jako "osobną" produkcję.
Jeszcze na koniec - pisałem niedawno że Chłopaki z Baraków to jeden z niewielu seriali z jakich świadomie zrezygnowałem, czego przeważnie nie robię, bo sięgam po produkcje już po jakiejś selekcji wstępnej i zwykle mniej lub bardziej do mnie te wybrane tytuły trafiają. Pamiętam jednak kilka innych seriali z jakich w ostatnich latach zrezygnowałem:
-
Designated Survivor - oczekiwałem miksu 24 i House of Cards a dostałem quasi-procedural z oklepanymi intrygami;
-
I Think You Should Leave with Tim Robinson - tak jak z Joe Perą wyżej, humor bardzo nietypowy, sytuacje całkiem ok, ale charakter głównego bohatera powodował, że nie mogłem tego oglądać, co ciekawe - gdyby 'skecze' kończyły się gdzieś w 1/3 eskalacji tych absurdalnych zachowań to inaczej bym serial odbierał, tymczasem Tim Robinson 'widzi' granicę i ją przekracza wywołując duży dyskomfort przy oglądaniu;
-
Marseille - Gerard Depardieu niby dobry, a dawniej świetny aktor, ale tutaj dostał odrzutowy materiał, a sama realizacja z tanich produkcji straight-to-dvd;
-
Revolution - miesza mi się z Under the Dome, oba seriale z ciekawym konceptem, ale nie siadły z różnych powodów (postaci, realizacja, oklepane motywy, brak rezolucji, dłużące się itd.);
-
Under the Dome - jw.;
-
Snowpiercer - zaczął się dobrze, nawet miejscami bardzo mi się podobał, jednak za szybko serial skręcił z world-building'u i takich motywów pozwalających widzowi na analizę/ocenę tego 'ładu' w jakim żyją bohaterowie, do ostatecznie nieznaczących przepychanek, gdzie po 3 sezonach chyba każdy bohater był po każdej ze stron konfliktów (czyt.: tanie twisty, przewidywalna fabuła, konflikty bez żadnej wagi/znaczenia itp.). Aktorsko bardzo różnie, bo są pozytywy (Connelly, Bean, Wright), ale przyćmiewane są przez średni poziom większości obsady. Odpuściłem, później jeszcze próbowałem, ale już nie wrócę do serialu.
PS. Wcześniej to moja wina, nie mogłem się powstrzymać i wtrąciłem te określenie odnośnie Twojego @FikoFaryzmWsteczny_DC stylu pisania ("z użyciem zawiłej konstrukcji zdań"), ale liczyłem że to co chciałem subtelnie przekazać odbierzesz pod kątem autorefleksji, tymczasem odebrałeś to jako atak personalny, czemu się mocno dziwię, skoro jak piszesz "Jestem pewny siebie, cholernie pewny siebie" (ps. jest cienka linia między pewnością siebie a arogancją) i "I mnie też to nie obchodzi, co wy tam plumkacie", bo sam sobie przeczysz. Ale nie na tym forum polega żeby sobie "dogryzać", tak jak niedawna dyskusja w innym temacie - każdy może pisać jak chce (o ile trzyma się zasad wg regulaminu), nie powinienem więc się do czyjegoś stylu pisania odnosić (przynajmniej nie publicznie, chociaż pewnie się nieraz jeszcze zdarzy...).
