Jakie komiksy właśnie czytacie?

[komiks]

Żadnych bazgrołów z Egmontu  Piękne kobiety mają być piękne 

W obu seriach - tej od Egmontu i tej od Labrum - są różni rysownicy z kompletnie różnymi stylami, więc w obu znajdziesz bazgroły.

[rapr]

czy jest tam choć w części taki klimat mrocznej baśni/heroic fantasy w stylu pierwszych Thorgali czy Willow ?

https://www.bdgest.com/preview-2419-BD-conan-le-cimmerien-la-reine-de-la-cote-noire.html
https://www.bdgest.com/preview-2647-BD-conan-le-cimmerien-la-citadelle-ecarlate.html
https://www.bdgest.com/preview-2420-BD-conan-le-cimmerien-le-colosse-noir.html
https://www.bdgest.com/preview-2702-BD-conan-le-cimmerien-chimeres-de-fer-dans-la-clarte-lunaire.html

Tylko część z podglądów wydanych tomów. Tutaj możesz znaleźć pozostałe tomy: https://www.bedetheque.com/search/tout?RechTexte=conan&RechWhere=0 w sekcji "11 previews trouvées"

Ja bardzo lubię tę serię, pierwsze cztery tomy bardzo mi się podobały, piątego jeszcze nie przeczytałem. Kreska jest przeróżna, choć dominują jednak klimaty dark fantasy moim zdaniem.

[Death]

@deFranco Znajdziesz tam to, czego szukasz. Co ciekawe jeden z tomów Conana (jedenasty) narysował Civiello, czyli gość od Korrigans i Ziarna szaleństwa, a żaden komiks wydany w tym kraju nie jest tak bardzo Willow, Labiryntem i Niekończącą się opowieścią jak właśnie te dwa albumy wydane przez Lain.

Na sutki królowej wróżek, to Ziarno szaleństwa jest naprawdę fajne! Jest tak jak myślałem: Niekończąca się opowieść, filmy Jima Hensona, The Secret of NIMH Dona Blutha, Labirynt z młodym Tomem Cruisem. Jeśli lubisz opowieści, które polegają na tym, że trwa wyprawa niby nic nieznaczących pionków, pomniejszych dla tego świata postaci, które podróżują przez mroczne uniwersum fantasy, żeby pokonać większe zło, to jest to seria dla was. Jak w Srebrnym krześle C. S. Lewisa. Dodatkowo jest to pięknie namalowane, każdy kadr jest osobnym obrazem. W warstwie plastycznej nie chodzi tylko o fakt, że malunki są same w sobie piękne, ale o to jak pięknie narracyjnie jest to rozegrane. Weźmy początek: najpierw widzimy spadające z drzewa liście, potem z oddali biegnącego przez runo leśne omglonego stworka, później kamera najeżdża na jego twarz, kolejne ujęcie: kamera leci z góry wraz z padającym deszczem i powoli zaglądamy przez okno do małej, drewnianej chaty, gdzie pali się ogień, przez szybę widzimy cienie postaci, a dopiero potem to co w środku. Klimat jest obłędny. Czuć tę tajemnicę i magię świata. Historia jest okraszona prostym, ale trafnym humorem, szczyptą rubaszności, a ostatni tom jeszcze podnosi ocenę dzieła, z którym obcowaliśmy. Tutaj gnomy podróżują i przyjaźnią się z wróżkami i trollami, czarownice zamieniają się w wielkie, czarne jak noc w Mordorze kruki lub podróżują na wozie ciągniętym przez wielką świnię, a genialna mysz pływa w mrocznym jeziorze zbudowanym własnymi łapkami batyskafem zrobionym z beczki. Postacie są małe, a świat olbrzymi, drzewa przytłaczają, a na każdym malowanym kadrze spod konara wychylają się świecące ślepia. Ziarno szaleństwa to najlepszy dowód na to, że na oklepanych motywach fantasy nadal można tworzyć klimatyczne, wciągające historie. I niczego więcej mi nie trzeba. Jeśli ktoś w podstawówce wstawał podczas zimowych ferii, żeby zobaczyć Kroniki Narnii z BBC, zaczytywał się w Hobbita, a w niedzielę podczas wspólnego jedzenia rosołu z rodziną przy TV, rumienił się na widok pięknej Fantaghiro, to jest komiks dla niego.

[deFranco]

No właśnie widzę ,że niektóre plansze są kapitalne, a inne, powiedzmy OK.
To niestety klasyczna przypadłość gdy przez jeden projekt przewija się rzesza rysowników.
Nie mogli wybrać dwóch najlepszych i im powierzyć zadanie ?  Żartuję oczywiście.
W każdym razie dzięki, może się skuszę na jakieś używane (bo taniej).

[studio_lain]

Marketing: Ziarno jakby co jest jeszcze dostępne

[parsom]

Te z Egmontu w ogóle mi nie podeszły fabularnie, a rysunki tragedia. Typowe niechlujne współczesne Amerykany.

Te z Egmontu nie podeszły? Przecież to 100% Conana w Conanie. Mnie to właśnie one przekonały do tej postaci.
Z rysunkami to różnie bywa, tak jak Komiks pisze, ale z mojego punktu widzenia Conan w scenerii jak z Pendragonu nie byłby Conanem.
Mnie z kolei Korriganie nie przekonali, mimo świetnych rysunków. Może właśnie dlatego, że za bardzo to miało być Willow, Labiryntem i Niekończącą się opowieścią.

[Dracos]

Ja nad Conanem z Labrum długo się namyślałem bo nie lubię komiksów na podstawie książek, w szczególności tych które czytałem (nieważne że 25 lat temu ). Ale Przeczytawszy 3 pierwsze tomy jestem zadowolony to są przyzwoite adaptacje scenariuszowe, a do tego graficznie to co niektórzy uważają za minus czyli różni rysownicy mi nie przeszkadza wręcz akurat w tym projekcie mi to pasuje.

[deFranco]

Te z Egmontu nie podeszły? Przecież to 100% Conana w Conanie.

I tu się nie rozumiemy. Sęk w tym, że mnie nie obchodzi ile jest Conana w Conanie. Nie jestem jego fanem
(oprócz filmów z Arnoldem) i w zasadzie nie za bardzo go lubię. To strasznie papierowa i irytująca postać.
Wieki temu zbierałem książki z czarnej serii. Pozbyłem się tego bez żalu, choć przyznaję, że te pierwsze od Howarda
miały swój urok.
Szukam konkretnego klimatu fantasy. Z różnorodnością krain, przygód, staranną realistyczną kreską, klimatycznymi kadrami itd...
nie chcę się powtarzać. A czy to będzie Conan, Doman, Galahad czy zbój Abbabuk (sorry, tak mi się przypomniał), to sprawa drugorzędna.
Panie z bronią również mile widziane.
Death zasugerował bym poszukał w Conanie od Labrum, więc co mi szkodzi sprawdzić. Kupiłem dzisiaj od jednego gostka
na OLX, dwa pierwsze tomy.
Niby jest u nas na rynku sporo komercyjnego fantasy, ale do mnie prawie nic. Abstrahując już od Thorgala, najczęściej wydaje się
bajkowe albo śmieszkowe komiksy typu: Lanfeust z Troy, Saga orków, Świat Dryftu, Kryształowy miecz, W poszukiwaniu ptaka czasu,
Hugo i inne + legendy arturiańskie. Wiele obiecywałem sobie po "Najemniku", ale seria mocno rozczarowała.

[parsom]

Z takim fantasy o jakim piszesz to rzeczywiście posucha. Mam wrażenie, że ten gatunek wpadł w schematyczność i kopiowanie, gdzie żonglowanie dziwnymi rasami i misjami zastępuje sens.
Ale te kryteria to w zasadzie spełnia "Cyd". Szkoda, że niedokończony.

[Archelon]

Howarda szanuję. W wieku szesnastu lat pisał opowiadania drukowane w czasopismach.
Uznaje się go za twórcę herioic fantasy. Jako pierwszy stworzył esej, który ugruntował podwaliny opowiadanych historii. Dotyczy to Ery Hyboryjskiej, świata w którym żył Conan. Opowiadania: Za czarną rzeką, Czerwone ćwiek, Szmaragdowa toń są świetne. Szkoda, że umarł tragicznie w wieku 30 lat.

Rozumiem, że każdy może mieć swój gust, jednak ocena tego typu mnie zaskakuje:

Abstrahując już od Thorgala, najczęściej wydaje się
bajkowe albo śmieszkowe komiksy typu: ... W poszukiwaniu ptaka czasu,

Zakończenia nie uważam za "śmieszkowe".

Zaskakuje mnie też Twoja opinia o rysunkach Toppiego (to z ocen na Giladii, dotyczy Julii. Wieczny odpoczynek)

Fajna fabuła, rysunki gorsze

De gustibus non est disputandum

[deFranco]

Nie przypominam sobie bym coś pisał na Gildii o tym komiksie  aczkolwiek faktycznie
uważam "Wieczny odpoczynek" za najgorzej narysowaną Julię. Jak dotąd.

Może i "W poszukiwaniu ptaka czasu" nie jest całe śmieszkowe, aczkolwiek nie zaprzeczysz, że
jest to lżejsze fantasy, takie letnie głównie dla młodszych czytelników (groteskowe rysunki).
Poważniejsze niż np. Hugo, ale jednak letnie.
Z Thorgalami czy Szninklem nie ma to raczej nic wspólnego. Marzy mi się komiks z klimatem jak z obrazów
Mistrza Royo:

[Death]

Ja tylko chciałem napisać, że W poszukiwaniu Ptaka Czasu posiada najlepsze zakończenie w historii komiksu w ogóle ever. Ale więcej nie ma co pisać, kto nie czytał Jaja mroku, ten wyskoczy kiedyś z kapci.

Przypomniało mi się, że już coś tam kiedyś pisaliśmy.

Kupiłem w poniedziałek w antykwariacie na Piotrkowskiej w Łodzi i skończyłem przed chwilą. Zawsze myślałem, że nigdzie nie ma tylu księgarń i antykwariatów co w Krakowie. Tymczasem na samej Piotrkowskiej jest tego jakaś kosmiczna ilość i do tego świetnie zaopatrzona. Moja przygoda z cyklem W poszukiwania ptaka czasu (zwanego w pierwszym wydaniu Pelissą od imienia głównej bohaterki) rozpoczęła się jakoś w wieku ośmiu lat. I wówczas miałem dostęp tylko do pierwszego zeszytu gdzie duże wrażenie zrobiła na mnie brutalna scena zabicia płonącym biczem tego leśnego potwora. W poszukiwaniu ptaka czasu takie jest: brutalne, bolesne i nieoszczędzające swoich bohaterów. Już wówczas było Grą o tron pod każdym możliwym względem. Dostęp do drugiego tomu (z czterech) miałem dopiero kilka lat później, a do trzeciego (kultowego Łowcy) na studiach. Kiedyś nie było Allegro, a kto kupił komplet Pelissy ten miał. Pierwsze wydanie Jaja mroku zdobyłem dopiero teraz, posiadam już drugie egmontowskie i to olbrzymie z Libertago. Zakończenie tej historii czyli czwarty tom przeczytałem dopiero kilka lat temu i zniszczyło mi psychikę. Pelissa/W poszukiwaniu ptaka czasu posiada - moim niezbyt skromnym zdaniem - najlepsze zakończenie w historii komiksu. Nawet nie wiem co mogłoby z nim konkurować w tej kwestii. Nie mam do niego żadnego sentymentu, bo poznałem dopiero niedawno, a nie w dzieciństwie. Przez ponad 20 lat, czyli od momentu przeczytania pierwszego zeszytu Pelissy żyłem w błogiej nieświadomości jak to się zakończy. Wielokrotnie podróżowałem z bohaterami ponad dwie dekady mojego życia i dopiero kilka lat temu zakończyłem opowieść. Ten cykl tak naprawdę tylko przywdział strój typowego fantasy o drużynie i ich misji, żeby potem wszystko rozwalić w jednej chwili. W sposób przeraźliwie brutalny. I w końcu przeczytałem w pierwotnej wersji z napisami Komiks i Pelissa na okładce.

Chodzi o to, że to całe śmieszne fantasy o kolejnej drużynie pierścienia, to kłamstwo.

Jak przyjdzie, to daj znać jak się podoba Conan!

[komiks]

Ocenianie dzieł R.E.H przykładając dzisiejsza miarę, to oczywiście ignorancja, chociaż nie uważam, żeby @deFranco tak zrobił, po prostu wyraził opinię, że to go nie kręci i ja to rozumiem. Dla mnie te Conany od Labrum nie mają ducha Conana i dlatego mi się nie podobają, już sam wygląd to często nieporozumienie. Czytam o jakimś wojowniku, czasem bardziej, a czasem mniej przypominającym Conana.

Jeśli chodzi o same historie, mielenie w kółko opowiadań Howarda uważam za nudne, owszem czasami trafiają się ciekawe interpretacje lub wykonanie, ale mogliby wziąć się za kontynuatorów jak L. Sprague de Camp i Lin Carter. Albo w ogóle napisać coś nowego, w duchu oryginału, przecież katakumb i tajemnych świątyń jest do odkrycia jeszcze mnóstwo.

[Kadet]

W sumie jak Usagi walczy z jakimiś yokai, to są trochę podobne klimaty fantasy: samotny wędrowny wojownik stawia czoło stworom i potworom

[Dracos]

Jeśli chodzi o same historie, mielenie w kółko opowiadań Howarda uważam za nudne, owszem czasami trafiają się ciekawe interpretacje lub wykonanie, ale mogliby wziąć się za kontynuatorów jak L. Sprague de Camp i Lin Carter. Albo w ogóle napisać coś nowego, w duchu oryginału, przecież katakumb i tajemnych świątyń jest do odkrycia jeszcze mnóstwo.

To trochę jak z Sherlockiem Holmsem, Draculą czy potworem Frankensteina częściej ktoś podejmuje decyzję żeby w kółko mielić temat na podstawie starej twórczości niż stworzyć coś nowego. Chyba wychodzą z założenia że jak dadzą tytuł/bohatera nawiązującego do klasyki to marketing będzie łatwiejszy.