Jakie komiksy właśnie czytacie?

[Takesh]

Kolejna dobra recenzja Karmen. Rysunki lubię, a tutaj jeszcze dobry scenariusz. Chyba w styczniowych zakupach wpadnie do koszyka...

[Death]

Otchłań zapomnienia - Paco Roca, Rodrigo Terrasa

Nic lepszego w tym roku nie przeczytałem. Wybaczcie, ale jestem tak poruszony, że nie jestem w stanie dodać nic więcej.

Właśnie czytam. Paco Roca, to jeden z największych żyjących twórców. Bez fajerwerków i na spokojnie opowiada te swoje historie, a ty nie możesz się oderwać i zawsze jest taki moment, że potrzebne są chusteczki.

[bosssu]

Wpasowując się, dosłownie, w tytuł wątku, to właśnie czytam Ziarno Szaleństwa. I czytam, to jest mocno precyzyjne określenie, ponieważ tekst jest tu najbardziej czytelny (chociaż zdarzają się onomatopeje w kolorze czarnym, na ciemnym tle). Zmagam się ze specyficznym stylem tego komiksu. Ciemne kadry, jakieś takie niewyraźne postaci. Pewnie takie skany były dostępne. Sam scenariusz ciężko mi ocenić, ponieważ warstwa graficzna mnie odpycha na ten moment, to raz. A dwa, to jestem w trakcie czytania.
Lubię nietypowe kadrowanie, ciekawą kolorystykę, ale jak histogram wypiętrza się z lewej strony, a zdjęcie zrobione przez zaparowaną szybę to wymiękam .

Miałem identyczne uczucie. Jakbym czytał przez okulary spawalnicze. Trochę mi to przypominało klimaty SLAINE, którego zresztą też nie lubię. Historia też mnie nie wciągnęła. Klimat takich wczesnych filmów fantasy: Labirynt, Willow, Niekończąca się opowieść....ale zbyt nużące i męczące oczy.

[perek82]

Otchłań zapomnienia to chyba będzie mój numero uno w tym roku.

[Brvk]

Produkt 24. Na razie tylko przeglądałem i podczytywałem, ale o to chodzi w magazynie komiksowym - masa różnych premierowych szortów, ciekawi rysownicy, wszystko nieco przyprawione publicystyką. Szkoda, że nie mamy czegoś takiego na stałe, tylko relaxy ciągnące kasę z albumów rozbitych na raty.

[herman]

Pasażerowie wiatru (cykl 3) - moja ścisła topka jeśli chodzi o oczekiwania w tym roku. Tom 1, który czytałem wielokrotnie to dla mnie jedno z niewielu 10/10 - mistrzowskie połączenie powieści przygodowej ze świetnym scenariuszem osadzonym soczyście w realiach wielkiej historii. Do tego imponująca warstwa wizualna, głębokie przygotowanie historyczne, dbałość o najmniejszy detal. No komiks, który czytałem wielokrotnie i cały czas jest w mojej ścisłej topce. Cykl drugi nie przemówił już do mnie tak mocno - był na tle pierwszego mniej spektakularny i porywający, dryfując gdzieś w stronę obyczajówki historycznej. Niemniej to mocarne 8/10, nie ma co wybrzydzać.
A jak wypadła część trzecia? Od poważnej przygodówki historycznej, poprzez historyczną obyczajówkę skończyliśmy na komiksie... historycznym. Śledzimy dalsze losy młodej Isy, tym razem osadzone w czasach Komuny paryskiej. Niestety autor skupił to cały wysiłek na przedstawieniu tego zrywu, wielu jego kluczowych postaci i wydarzeń, które to nawet obeznanemu z historią czytelnikowi niewiele powiedzą. Akcja wlecze się, a czasami wręcz stoi w miejscu niestety nużąc czytelnika. W drugiej części jest trochę lepiej, zostawiamy za sobą Paryż i znów ruszamy za wielką wodę. Niezmiennie epicka oprawa graficzna, niezmiennie wielka dbałość o każdy detal. Niestety nie porywa jak kiedyś, a miejscami mocno męczy. Daję 7/10, ale to taka "siódemka na szynach" z sentymentu do poprzednich odsłon.

[misiokles]

Szkoda, że nie mamy czegoś takiego na stałe, tylko relaxy ciągnące kasę z albumów rozbitych na raty.

A Akt? A Warchlaki?

[Brvk]

A Akt? A Warchlaki?

Nie chcę tu rozpoczynać offtopowej dyskusji, powiem tylko, że powyższe tytuły niestety nigdy nie zachęciły mnie przykładowymi stronami do kupna. Ale faktem jest - mamy czasopisma komiksowe.

Może udziela mi się nostalgia za Produktem, może przeceniam jego jakość, ale wydaje mi się, że przy okazji tego projektu zebrała się razem czołówka rodzimych komiksiarzy, a i debiutanci byli tam nieprzeciętni.

[studio_lain]

nie wiem czy nadal wychodzi Komiks i my - Komiksowe Zeszyty - itp - jest trochę takich pozycji

[Death]

Nowy Komiks i My jest w przygotowaniu, bo akurat jakoś wczoraj mi wyskoczyło info na Facebooku.

[Jaszczu]

A Akt? A Warchlaki?

Moim zdaniem "Warchlaki" to nie jest w ogóle ta półka. To jest bardziej cykliczna, tematyczna antologia komiksowa niż magazyn komiksowy. "Akt" już zdecydowanie tak. Charakter magazynu tworzy stała ekipa twórców, stałe serie i związani z nią bohaterowie i publicystka, która też ma swój sznyt i jakieś stałe działy i piszących w nich autorów. Podobny case jak z "Warchlakami" jest z "Zeszytami Komiksowymi" - to też są antologie tekstów i komiksów na zadany temat zbieranych w open callach. W mojej opinii "Produkt" jest najlepszym w historii polskim magazynem komiksowym bo był od początku do końca jakiś. Z pomysłem, wizją i charakterem.

[Blind]

Na początek mała zagadka. Kim jestem?

Spadkobierca fortuny, który nocą wyrusza pomagać uciśnionym w ich nierównej walce ze złem. Detektyw, który nie posiada supermocy, jednak dzięki pieniądzom posiada przewagę technologiczną nad przeciwnikami. Samotnik, któremu pomaga kamerdyner. Policja mu nie ufa, jednak ma poplecznika w wysokich strukturach wymiaru sprawiedliwości. Oczywiście, że to Bat... Sandman!

Postać o której piszę stworzył wybitny scenograf Gardner Fox. Debiut Wesleya Doddsa na łamach Adventure Comics miał miejsce w 1939 roku. Oczywiście dla większości z nas Sandman to władca snów z cudownej serii komiksów spod pióra Gaila Naimana. Jednak to opisywany przeze mnie gość w przeciwgazowej masce był pierwszym, który nosił ten pseudonim. Zresztą ze snem łączą go dwie kwestie: cierpi na bezsenność, a do walki z przestępcami używa gazu usypiającego. Scenariusz „Sandman Teatr Tajemnic” stworzył Matt Wagner, trzykrotny zdobywca Nagrody Eisnera. Oczekiwania zatem miałem wysokie. Pierwszy tom składa się z trzech opowieści "Tarantula", "Twarz" oraz "Bestia". Każda z historii to opowieść kryminalna, gdzie brutalność, bezwzględność świata przedstawionego oraz wątpliwe moralnie zachowania to codzienność. Akcja dzieje się w latach 30 poprzedniego wieku, więc rasizm, głód oraz bezwstydność elit stanowi chleb powszedni. Zresztą komiks nie stroni od uwypuklania tych kwestii. Jest to jeden z tych tytułów, gdzie szybko zrozumiemy, czemu jest kierowany do czytelnika pełnoletniego. W ostatnim opowiadaniu jest moment, kiedy dosłownie wstrzymałem oddech. Absolutnie druzgoczący wybór scenarzysty, który odarł mnie z resztek nadziei na dobro w tym świecie. Każda historia trzyma poziom i jeżeli lubicie konwencję opowieści z lat 90, to będziecie się bawić wybornie.

Mam problem z rysunkami. Każda z opowieści ma innego rysownika i żaden z nich nie skradł mojego serca. Jednak muszę przyznać, że prace pasują do brudnych opowieści Wagnera. Na wielkie brawa zasługują z kolei okładki. Te absolutnie kradną nasz wzrok i z wielką przyjemnością zatrzymywałem się na każdej z nich. 

MOJA OCENA 7️⃣/🔟

[Pestak]

Epic spiderman - Skradzione Życie

Fajna podroz sentymentalna. Przypomnienie czasow mlodosci.  Nadal jest to o wiele lepsze (i pod wzgledem rysunkow i pod wzgledem scenariusza) od aktualnego spidera wydawanego przez egmont. I jest tak pomimo tego ze nie mamy tu typowego spidera zartownisia ale jego mroczniejsza wersje.

Spoiler: PokażUkryj

chociaz to jego zalamanie nerwowe i doslowne zaszycie sie w kokonie jest mocno naciagane. W koncu juz w przeszlosci mial podobne dramy jak tutaj a mimo to pozostal soba. Juz w latach 70tych podrzucano mu zamienniki jego bliskich (gwen, wlasne klony) a nadto przezywal wieksze tragedie niz wylew cioci may (smierc prawdziwej Gwen).

. Taka w sumie ponura atmosfera ciagnaca sie w TM-Semic przez wiele miesiecy (chociaz i tak redakcja semica zrobila jak sie okazuje dobra robote rezygnujac z kilku nic nie wnoszacych numerow jak te dotyczace poszukiwan Kameleona)  byla meczaca, ale tutaj skumuulowana w jednym tomie jest do zniesienia (chociaz o ile pamietam pozniejsza saga klonow tez nie tryskala humorem). Niemniej i tak mi sie podobalo chociaz kilka luk fabularnych bylo jak chociazby

Spoiler: PokażUkryj

odnalezienie ni z tego ni z owego przez spidera shriek i carriona w jakims domku na obrzezach Nowego Jorku.

Takie babole takiemu scenarzyscie jak DeMatteis nie przystoja.

Ogolnie daje za ten tom 8/10

[Leyek]

Newburn - najkrócej rzecz ujmując jest to "Reckless/Criminal dla ubogich". Rysunki "młodego" Phillipsa są ok. Nie dojeżdża momentami scenariusz, w którym roi się od nieprawdopodobnych rozwiązań (takich "komiksowych" w najgorszym tego słowa znaczeniu), jednak po Zdarskym spodziewałbym się więcej. Pierwsze zeszyty skupione na pojedynczych "sprawach" są za skrótowe, potem z zeszytu na zeszyt idzie już większa intryga przez co jest i jest i lepiej (tempo akcji, możliwość rozbudowania fabuły) i gorzej (pojawiają się głupotki, czyli wygodne, szybkie rozwiązania problemów, jak i bezsensowne decyzje bohaterów). Mimo wszystko całość czyta się dobrze i z zainteresowaniem jak dalej się rozwinie akcja. O czym świadczy też fakt, że siadając do lektury planowałem przeczytać z 6-7 zeszytów, a przeczytałem całość (16 zeszytów). Fanom kryminałów, ew. sensacji mimo wszystko polecam. Reszcie, przy sporej cenie, pod rozwagę. Oceniam na 6+/10.

[Death]

Ciekawy komiks sobie kupiłem. Nawet się trochę musiałem naszukać, bo długo nikt nigdzie Edwarda nie wystawiał.

Przeczytałem i to 30-stronicowy zeszyt do podziwiania talentu Rebelki. Ale fabuła też wiele początkowo obiecuje, komiks ma ciekawy zabieg, że scenarzysta występuje w historii na wielu kadrach i jest narratorem burzącym czwartą ścianę, ale tak naprawdę do niczego to ostatecznie nie prowadzi, Ballada o Edwardzie nie ma żadnej ciekawej puenty. Choć sama opowieść wydaje się podczas lektury bardzo interesująca. Obłędne rysunki, a właściwie malunki podwyższają ocenę, bo Rebelka Mistrzem jest i basta. Wrzuciłem kilka plansz, no bajka. Ja nawet wolę tego młodego Rebelkę z czasów Edwarda i przygód Oskara, niż współczesnego.