Jakie komiksy właśnie czytacie?

[perek82]

Serial odpuściłem po paru odcinkach. Wydźwięk jest inny i jest mnóstwo głupawych gagów a główny bohater zamiast wtapiać się w tłum to robi wszystko żeby się ujawnić.

Spoiler: PokażUkryj

Np upija się w knajpie tańczy jakby każda kończyna była osobnym organizmem i próbuje zabić dzieciaka, który go widzi jakim jest naprawdę

. Żenada

[hansior]

Kupiłem właśnie ostatnie Fistaszki. Z samego komiksu mam dużą satysfakcję. No, może Li'l folks nie sprawia jeszcze takiej przyjemności. Słaby natomiast był wstęp redaktor prowadzącej. Zajmowała się Fistaszkami od samego początku przez 13 lat. I wstęp zaczyna, robiąc nadzieję na przedstawienie tego, jak wyglądała praca nad serią przez ten długi czas. Chętnie bym przeczytał o różnych wydarzeniach z tym związanych. A okazuje się, że głównie dostajemy tekst matki chwalącej się swoim dzieckiem.

[Sebo]

Jestem właśnie po lekturze Injustice od egmontu i powiem szczerze, że jestem pozytywnie zaskoczony. Podchodziłem sceptycznie do tej pozycji bo raczej nie kojarzę żadnego dobrego komiksu, który powstałby na podstawie gry. Ten mi się jednak tak spodobał, że przeczytałem go w dwa dni w sytuacji gdy z reguły takie cegły rozbijam nawet na tygodnie.(mecze się np. już od miesiąca z.Krucjata Nieskończoności)

Przede wszystkim fajny motyw przemiany Supermana. Bywały już komiksy gdzie stawał się on zły, ale tam następowało to z powodu kryptonitu, kontroli umysłu, magii czy też jak w innych elsewordach z powodu tego że wylądował w innym miejscu niż smallville co miało wpływ na jego wychowanie. Tutaj mamy natomiast po prostu traumatyczne przeżycie o takiej skali że faktycznie możemy być skłonni uwierzyć że nawet Supermana mogło ono złamać. Motywację innych bohaterów również są przekonujace. Komiks nie jest pozbawiony humoru ( aczkolwiek.nie występuje on w jakiś dużych dawkach). Jest kilka fajnych nawiązań do innych komiksów (np. Knightfall czy Powrót.Mrocznego.Rycerza). Naprawdę polecam.

[PJP]

Aldobrando - bardzo przyjemna opowieść z morałem w klimacie i Black Beetle - ledwo co się rozkręciło i koniec. Jak dla mnie słabo nakreślone tło, ledwo maźnięte, w każdym razie zadatki na dobry komiks są.

[bibliotekarz]

Odyseja Kosmiczna - Nowi Bogowie oraz superbohaterowie Ziemi łączą siły przeciwko multiwersalnemu zagrożeniu znanemu nam z Kryzysów. Starlin znany jest raczej ze stworzenia kosmosu Marvela, ale jego epizod w DC pokazuje, że gość miał talent do takich historii i potrafiłby pisać podobnie ciekawie również tam. Rysunki Mignoli stoją gdzieś pośrodku pomiędzy jego wcześniejszym realizmem a późniejszym hellboyowym turpizmem. Dowiadujemy się szczegółów dotyczących równania antyżycia oraz powrotu Etrigana. Szkoda, że komiks o takim potencjale został nieco zapomniany.

Podoba mi się i czekam na uzupełnienie klasycznego kosmosu DC: Legends, The Great Darkness Saga i klasykę Kirby'ego.

[adamarluk]

Animal Man - zapomniany familijny bohater i obrońca zwierząt rozwiązujący raczej lokalne problemy niźli kosmiczne. Przyziemna, mądra, niekiedy wzruszająca rozrywka. Obawiających się pokręconych scenariuszy Morrisona uspokoję, tym razem ciężarem były tylko i wyłącznie gabaryty tomiszcza. Warto.

[kubisz]

Czytam sobie "Życie i czasy Charliego Chan Hock Chye" i jak mi się wcześniej wydawało, że mam już swój komiks roku wybrany, tak teraz znowu zrobiło się zamieszanie na podium. Choć pewne jest jedno - Mandioca wygra. A "Życie..." - każda strona to niespodzianka graficzna. Scenariusz to niesamowicie wciągająca i bardzo ciekawie podana historia czegoś, o czym miałem mgliste pojęcie i co do tej pory raczej nie wydawało mi się ciekawe. Sztos!

[szulig]

A ja żeby moc pogadac z moja szescioletnia corka o komiksie ktory czyta, zaczalem czytac Lou, na prawde sympatyczna historyjka. Myslalem ze bede sie strasznie meczyl zeby doczytac ale pyk, pyk i po pierwszym tomie. Biore sie za drugi

[Pimpek]

"Lou" jest super. Im dalej tym lepiej. Z podobnego nurtu polecam "Ernest i Rebeka". To jest dopiero sztosiwo.

[79ers]

Dalsze zagłębianie się złego  Egmontu w komiksy dla dzieci cieszy bardzo. U mnie ostatnio na tapecie było Studio tańca, Yakari  oraz Kamila i konie.

[Darth_Simon]

W tej tematyce polecam "Pamiętnik Wisienki" bardzo mądry i rewelacyjie namalowany komiks.

[kosmoski]

A "Życie..." - każda strona to niespodzianka graficzna. Scenariusz to niesamowicie wciągająca i bardzo ciekawie podana historia czegoś, o czym miałem mgliste pojęcie i co do tej pory raczej nie wydawało mi się ciekawe. Sztos!

też właśnie czytam i mam podobne odczucia

Skończyłem też "Dziewięć milimetrów". Szybko, ostro i mocno. Niestety za szybko się kończy, seria ze świetnym klimatem i bardzo dużym potencjałem, zobaczymy jak się rozwinie w kolejnych tomach. 

[Gazza]

Flex Mentallo - kolejny narkotyczny trip Morrisona w doompatrolowym sosie. Jak w przypadku DP - albo się pokocha, albo znienawidzi. Ja staram się go (Morrisona) wciąż zrozumieć, choć różnie mi to wychodzi. Graficznie to tradycyjnie mistrzowski Quitely stąd albumik (4 zeszyty i trochę dodatkowych grafik z procesu twórczego) zostaje w kolekcji.

[gashu]

Czytam sobie "Życie i czasy Charliego Chan Hock Chye" i jak mi się wcześniej wydawało, że mam już swój komiks roku wybrany, tak teraz znowu zrobiło się zamieszanie na podium. Choć pewne jest jedno - Mandioca wygra. A "Życie..." - każda strona to niespodzianka graficzna. Scenariusz to niesamowicie wciągająca i bardzo ciekawie podana historia czegoś, o czym miałem mgliste pojęcie i co do tej pory raczej nie wydawało mi się ciekawe. Sztos!

Kurczę, ja z kolei męczę ten komiks już od kilku dni i zmęczyć nie mogę.

Znaczy się, dostrzegam i doceniam ogrom pracy, którą włożył autor w zaprezentowaniu czytelnikowi historii Singapuru i regionu, kunszt graficzny oraz świetną jakość wydania. Z moim przekonaniu ogrom encyklopedycznych informacji, które przemyca Sonny Liew oraz wszystkie prezentowane komiksy tytułowego Charliego, stare reklamy, wycinki gazet, itp. sprawiają, że „główna” opowieść (tytułowe „życie i czasy Charliego Chan Hock Chye”) jest strasznie rwana, praktycznie pozbawiona jakichkolwiek wątków osobistych oraz generalnie nie wciąga.

Być może moje rozczarowanie wynika z błędnych oczekiwań. Spodziewałem się otrzymać coś w rodzaju „Życia. Powieści Graficznej” Tatsumiego, a otrzymałem „Historię Singapuru w obrazkach”. Za mało tu „życia”, a za dużo „czasów”.

[skil]

U mnie jak wyżej. Graficznie cacuszko, narracyjnie nudziarstwo. Pod koniec zaczyna robić się ciekawiej, komiks przestaje być podręcznikową wyliczanką, która partia ile głosów dostała w tych a tych wyborach, jest trochę więcej życia, ale po lekturze komiksu nie mogę powiedzieć, żeby moja wiedza na temat Singapuru szczególnie wzrosła, co to za kraj, jacy są Singapurczycy itp.