Ile czasu zajmuje nam przeczytanie komiksu

[Death]

Super temat. Bardzo długo. Bo zawsze muszę wszystko wiedzieć. Jakakolwiek informacja, nawiązanie do obrazu, jakieś zwierzę, zamek, cokolwiek, to zaraz zaczynam czytać na boku o danym elemencie.
Jak czytałem ostatnio Gwiezdny zamek, to przerwałem i zacząłem czytać o historii Niemiec, historii zamku w Bawarii, relacjach Sissi i jej kuzyna z Bawarii, o eterze itd.
Później czytałem Płaszcz i szpony 2. Musiałem przerywać lekturę i czytać o każdym nawiązaniu jakie znalazłem. Jakiś przyrząd do nawigacji na statku? Już czytam. Nawiązanie do jakiegoś obrazu? Googluję i porównuje kadr z komiksu z oryginałem:

Jak czytam teraz Powrót do Edenu, to oczywiście doczytuję na boku o generale Franco, wojnie domowej w Hiszpanii itd.
Wystarczy, że bohaterowie jakiegoś komiksu przychodzą przez dżunglę i na jakimś kadrze pojawi się leniwiec w tle i  zaraz łapię się na tym, że od 15 minut czytam o zwyczajach leniwców. Także trochę mi schodzi.
Mam nadzieję, że w tej chorobie również nie jestem sam.

[Simon]

Mam nadzieję, że w tej chorobie również nie jestem sam.

Nie jesteś.
Uff, ale ulga. Dobrze jest wiedzieć, że są też inni.

[ukaszm84]

Ciekawe podejście, ale zupełnie odmienne od mojego. Dla mnie podstawą w komiksie jest narracja, dużo bardziej niż w innych mediach. Tego typu czytanie całkowicie by mnie z niej wybijało, komiks musi płynąć.

[wojtast]

Mam nadzieję, że w tej chorobie również nie jestem sam.

Mam dokładnie tak samo. Jeśli pojawia się jakiegokolwiek słowo lub pojęcie o którym zbyt dużo nie wiem to od razu przerywam i googluję, ewentualnie zapisuję sobie do późniejszego sprawdzenia.
Niedawno czytałem Giuseppe Bergman - Mitologiczne Przygody Milo Manary. W pierwszej historii jest pewna obłąkana kobieta, która czyta książkę z dziełami sztuki i próbuje odtworzyć daną sytuację ze swoim udziałem. W historii wspomniane jest chyba kilkanaście autentycznych obrazów i pomimo że w ogóle nie interesuje mnie malarstwo, to każdy wyszukałem w internecie i poczytałem co nieco.
Pojawił się motyw Boskiej Komedii Dantego i przez kolejne 2 dni wieczorami zgłębiałem pewne motywy z niej.

Na plus - jest to dowód, że komiksy naprawdę potrafią kształcić i rozwijać zainteresowanie różnymi tematami.
Na minus - strasznie przedłuża to czytanie komiksów i kupka wstydu się nie zmniejsza.

Jakbym miał uśrednić czas, to czytam chyba mniej więcej z prędkością 1 str / 1.5-2 min
Jest to raczej małe tempo, ale niezależnie od tego ile czeka w kolejce do przeczytania lub innych hobby do praktykowania, również nie lubię pośpiechu. Chcę być fair wobec danego dzieła, dać mu pełną uwagę i czas i wycisnąć z niego co się da.

[kosmoski]

+1 dla ciągłości narracji, jedyny wyjątek, gdzie robię przerwy, to jak coś czytam po angielsku i muszę czasem coś sprawdzić, żeby złapać sens

Aż się boję, ile czasu badaczom zajęło czytanie "Do Adolfów", "Życie i czasy Charliego Chana Hock Chye" czy "Z biegiem sztuki" Tam to dopiero można się zakopać...

[wojtast]

Aż się boję, ile czasu badaczom zajęło czytanie (...) "Życie i czasy Charliego Chana Hock Chye"

Czytałem 2 dni na urlopie. Łącznie pi razy drzwi chyba około 10-12h. Robiłem research w trakcie, ale też ograniczony, bo bardzo szczegółowa wiedza na temat partii politycznych Singapuru czy konkretnych polityków nie wydała mi się super pasjonująca czy specjalnie przydatna w życiu. Ale fakt, że ten komiks akurat mnie wymęczył i dla takich badaczy w czytaniu to trochę katorga.

[brvk]

Taką metodą przez Moore'a się nie przebrnie. Podziwiam wytrwałość, mnie jednak irytują nawet przypisy (czasami w trakcie coś tam sobie na szybko wyszukuję, ale unikam tego). Za to po pierwszej lekturze robię ponowny przegląd i uzupełniam wiedzę.
Co innego z książkami - tu każda otwarta odsyła mnie do innej.
No i często zarzucam lekturę dla innej rzeczy - bo nastrój, bo ochota, bo inna lektura, albo obejrzany film itd....
 I potem parapet okresowo wygląda tak:

Spoiler: PokażUkryj

[parsom]

Takie czytanie jakoś kojarzy mi się z klikaniem po internetach.
Kiedyś tak robiłem (no może nie aż tak), ale dałem sobie spokój. Wyleczyły mnie "Biesy" z makabrycznie szczegółowymi przypisami. To kompletnie rozwala narrację, tok myśli autora, kompozycję, rytm itd. I czasem wręcz szkodzi. Mam wrażenie, że wspomniany tu Charlie wypadłby o wiele lepiej, gdybym go czytał bez przypisów, poprzestając na tym, co pokazał autor. Czasem oczywiście warto coś sprawdzić czy doczytać i są sytuacje, w których coś trzeba to zrobić od razu. Ale dana rzecz ma się bronić sama. Jak chcę skonfrontować autora z rzeczywistością i innymi punktami widzenia, to raczej zostawiam to na później.

[ukaszm84]

W moim poście to nie wybrzmiało, ale ja też lubię sobie poszerzyć kontekst, ale zawsze już po przeczytaniu. W moim przypadku takie zepsucie sobie pierwszej lektury przypisami to było From Hell. A pierwszy raz jest tylko raz, trochę słabo jak ten pierwszy raz jest przerywany.

[parsom]

Z drugiej strony - lepiej przerywany niż za szybki.