Zgadzam się z przedmówcą, typ narracji jest trochę męczący dla osoby nie ogarniającej sceny hiphopowej tamtych czasów. Pewnie przy większej orientacji w temacie docenił bym część historii bardziej. Też wychowałem się w latach 80/90, aczkolwiek w rockowo-metalowym klimacie, niemniej kolegów z tej strony mocy miałem i jakiś tam kontakt z muzyką był. Zdecydowanie pierwszy tom o początkach wszedł mi dobrze, aczkolwiek po drugim sobie odpuściłem, chyba ze względu na bardziej poszatkowany styl (trochę jak kronika), a może też dlatego, że dużo "dobra" się wydaje i zawsze jestem w stanie znaleźć pilniejsze zakupy.
